Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #47 (04. 07. 2014)

Nadszedł w końcu czas na przedstawienie podsumowania pierwszego tygodnia, w którym BPI brał pod uwagę w swoich statystykach streaming. Ja można się było domyśleć, skorzystało na tym wiele singli (a nawet niesingli), które bezpośrednio po swoim wydaniu nie cieszyły się oszałamiającą popularnością, aczkolwiek nadal zdarzają się tygodnie, w których więcej wyróżnień za sprzedaż otrzymują albumy, których streaming nie jest uwzględniany. W tym tygodniu wybrałem inne nazwy dla części posta, mam nadzieję, że wprowadzony przeze mnie podział jest klarowny (w następnym odcinku powróci stary).

wykonawcy, o których wyróżnieniach wspominałem w poprzednich odcinkach:

Avicii - odc. 41

Beyonce - odc. 31

Busted - odc. 43

Clean Bandit - odc. 30

Disclosure - odc. 27

Duke Dumont - odc. 34

Fall Out Boy - odc. 26

Katy B - odc. 31

Katy Perry - odc. 37

Lady Gaga - odc. 25

Lil' Wayne - odc. 41

Mr Probz - odc. 41

One Direction - odc. 24

Pink - odc. 20

PSY - odc. 20

Route 94 - odc. 37

Taylor Swift - odc. 21

The Wanted - odc. 21

Zedd - odc. 39

wykonawcy, o których dotychczasowe singlowe wyróżnienia podsumowywałem w odcinkach sprzed decyzji o włączeniu streamingu:

Arctic Monkeys - odc. 5; 4 VII - złoty singiel za Do I Wanna Know, "wykrakany" tam srebrny singiel za Why'd You Only Call Me When You're High? (8 pozycja latem 2013) i R U Mine (23 w 2012), aktualny bilans: dwa złote single, cztery srebrne

Gary Barlow - odc. 19; 4 VII - złoty singiel za Let Me Go, aktualny bilans: dwa złote i trzy srebrne single

Bastille - odc. 19; 4 VII - złoty singiel za Of the Night, aktualny bilans: jeden platynowy singiel i jeden złoty

Five - odc. 15: 4 VII - drugi złoty singiel za Got the Feelin' (3 pozycja latem 1998), poza tym 7 stebrnych

Fleetwood Mac - odc. 6: wykrakany srebrny singiel za Everywhere (4 miejsce wiosną 1988), pewnie już sto razy pisałem, że jak byłem mały myślałem, że to śpiewa Michael Jackson

Imagine Dragons - odc. 1; 4 VII - platyna za Radioactive, "wykrakane" srebro za Demons (13 lokata w 2014), zespół jeszcze pojawi się w tym cyklu

Jay-Z - odc. 4; 4 VII - srebrny singiel za No Church in the Wild (37 w 2012) z Kanye Westem i Frankiem Oceanem, dla którego to pierwsza nagroda BPi od czasu złota za album Channel Orange (2 latem 2012), raper jeszcze pojawi się w tym cyklu w kilku konfiguracjach

Jessie J - odc. 12; 4 VII - podwójnie platynowy singiel za Price Tag z B.O.B i wbrew mojemu krakaniu srebrny za Wild z rozchwytywanym ostatnio Big Seanem i Dizzeem Rascalem, dla którego to siódma nagroda BPI za singiel (5 miejsce latem 2013), oczywiście wokalistka jeszcze pojawi się w tym cyklu

Kanye West - odc. 3: 4 VII - drugi platynowy singiel za Gold Digger z Jamiem Foxxem, raper jeszcze wiele razy pojawi się w tym cyklu we wielu konfiguracjach

Lana Del Rey - odc. 2 i 8: 4 VII platyna za Summertime Sadness w remiksie Cedrica Gervaisa, aktualny bilans: po jednym platynowym, złotym i srebrnym singlu

Little Mix - odc. 17; 4 VII - złoty singiel za Move, aktualny bilans: trzy złote single, jeden srebrny

MGMT - odc. 4; 4 VII - do złota za Kids dołączył srebrny singiel za Electric Feel (22 w 2008), świeżo po premierze wydawało mi się, że to Scissor Sisters

OneRepublic - odc. 15; 4 VII - wykrakany srebrny singiel za wyprodukowany przez szwedzkiego DJ-a Alesso If I Lose Myself (8 lokata w 2014), zespół jeszcze pojawi się w tym cyklu

Passenger - jedyna wzmianka w odc. 10, a  tym razem podwójnie platynowy singiel za Let It Go, które pozostaje jedynym jego dużym sukcesem

The Rolling Stones - odc. 3; 4 VII - srebrny singiel za Gimme Shelter z albumu Let It Bleed z 1969, notowany na liście singli w USA na 61 w 1971 w wersji Grand Funk Railroad, legenda to legenda - ten zespół też jeszcze pojawi się w tym cyklu!

The Vamps - pierwsza wzmianka w odc. 16; 4 VII srebrnym singlem stał się Wild Heart (3 miejsce zimą 2014), dodatkowo złotem pokryła się ich debiutancka płyta Meet the Vamps (2 pozycja wiosną), która wciąż nabija kolejne tygodnie w top 75, zespół jeszcze pojawi się w tym cyklu

Pojawią się także starzy wyjadacze: Calvin Harris (złoty singiel za Summer) i Sam Smith (złoty singiel za Stay with Me).

wykonawcy, których singlowe podsumowania pojawią się dopiero w przyszłości:

Kristen Bell, Agatha Lee Monn i niewymieniona w akcie nadania Katie Lopez, czyli trzy głosy księżniczki Anny z filmu Kraina lodu - srebrny singiel za Do You Want To Build A Snowman? (26 na początku 2014, ponad pół roku w top 75)

Coldplay - platynowy singiel za Fix You (4 pozycja jesienią 2005) i srebrny za Violet Hill (8 w 2008)

Jason Derulo - hat-trick! Złoty singiel za The Other Side (2 latem 2013), srebrne za What If (12 w 2010) i Wiggle ze Snoop Doggiem (8 w 2014), to 9 singlowy certyfikat weterana rapu, wliczając featuringi

Eminem - srebrne single za Cleanin' Out My Closet (4 jesienią 2002) i Berzerk (2 jesienią 2013)

David Guetta - podwójnie platynowy singiel za Titanium z Sią (numer jeden zimą 2012, 55 tyg. w top 75) i srebrny za Shot Me Down ze Skylar Grey (4 zimą 2014)

Kasabian - złota płyta za nowy krążek 48:13 (szczyt na początku lata 2014) i srebrny singiel za Club Foot (19 w 2004 i 21 w 2005)

McFly - zespół słynący z krótkich staży singli na liście dopiero otrzymał srebrny singiel za debiutanckie 5 Colours in Her Hair (2 tygodnie na szczycie wiosną 2004)

Nicki Minaj - z polskiego punktu widzenia trochę trudno w to uwierzyć, ale platynowy singiel za Super Bass (8 w 2011, 36 tyg. w top 75)

Paolo Nutini - srebrny singiel za New Shoes (21 w 2007) - dobra ilustracja popularnego albumu kreującego przeboje po czasie na zasadzie "nothing succeeds like success"

Ed Sheeran - prawdziwy król ery streamingu zgarnął srebrne single za Small Bump (25 w 2012), Give Me Love (18 w 2012) i I See Fire (13 w 2013, aż 38 tyg. w top 75)

Tiesto - srebrny singiel za Red Lights (6 wiosną 2014)

Usher - srebrny singiel za U Got It Bad (5 miejsce latem 2001)

Will I Am - złoty singiel za Feelin' Myself z Miley Cyrus i Wizem Khalifą (2 zimą 2014)

wykonawcy, dla których na razie był to jedyny kontakt z nagrodami BPI w okresie zainteresowania cyklu:

4 VII na liście nagród BPI znajdowały się trzy zespoły, które stanowiły podstawę mojego gustu w czasach licealnych. Srebrnym singlem stał się mój chyba ulubiony utwór Oasis - Champagne Supernova z (What's the Story) Morning Glory?, który nie ukazał się na małej płytce w UK, jedynie w Australii, Francji i Nowej Zelandii, a w USA dotarł do pierwszego miejsca w zestawieniu Modern Rock Tracks. Wcześniej Gallagherowie regularnie pojawiali się wśród wyróżnionych, choć z biegiem lat coraz trudniej było im osiągnąć rezultat w rodzaju podwójnej platyny Wonderwall (2 pozycja jesienią 1995), czy platyny Don't Look Back in Anger (szczyt na przedwiośniu 1996 i... Top 20 w plebiscycie Przebój Roku RMF FM!) i D'You Know What I Mean? (numer 1 latem 1997), a nawet złota Whatever (3 na koniec 1994, 51 tyg. w top 75!), Some Might Say (prowadzenie wiosną 1995). Roll With It (2 latem 1995) i Stand By Me (2 latem 1997). Srebrem pokryła się pokaźna część pozostałych singli kwartetu: Shakermaker (11 w 1994), Live Forever (10 w 1994), Cigarettes and Alcohol (7 w 1994), All Around the World, Go Let It Out, The Hindu Times (numery 1 odpowiednio na początku 1998 i 2000 oraz wiosną 2002), Stop Crying Your Heart Out (2 latem 2002 - od poznania tego numeru zaczęło się moje zainteresowanie brytyjskim indie), Little By Little/She Is Love (2 jesienią 2002) i The Importance of Being Idle (szczyt jesienią 2005). Na swój czas wciąż czeka inny "chart-topper" z 2005: Layla oraz siedem innych utworów z Top 10 (w latach 1996-2005 Oasis zanotowali passę 14 singli pod rząd w czołowej piątce, a w latach 2002-2005 - 7 na podium!)

W kategorii albumów legendy z Manchesteru wypracowały sobie taką pozycję, że nawet relatywne porażki - The Masterplan ("tylko" 2 miejsce jesienią 1998) i Standing on the Shoulder of Giants (szczyt wiosną 2000) przyniosły im podwójną platynę, podobnie jak pożegnalny Dig Out Your Soul (prowadzenie jesienią 2008). Jedynymi "czystymi" platynami brit-popowców są album live Familiar to Millions (5 jesienią 2000) i składanka Time Flies - 1994-2009 (szczyt latem 2010, 48 tyg. w top 75). Inny składak - Stop the Clocks (2 na koniec 2006, 58 tyg. w top 75) pokrył się platyną 5 razy. Wyniki pozostałych to:
- 14-krotna platyna: (What's the Story) Morning Glory? (10 tyg. na szczycie, 171 tyg. w top 75 od X 1995),
- 7-krotna platyna: Definitely Maybe (numer jeden, 187 tyg, w top 75 od IX 1994)
- 6-krotna platyna: Be Here Now (5 tygodni na szczycie latem i jesienią 1997, nieźle jak na płytę, która od tego czasu zbiera tylko krytykę...)
- potrójna platyna: Heathen Chemistry (szczyt latem 2002, 44 tyg. w top 75) i Don't Believe the Truth (prowadzenie późną wiosną 2005, 41 tyg. w top 75)

Spośród DVD najwięcej nabywców znalazło podsumowujące trasę 1995/96 8-krotnie platynowe There and Then z 1996, 3 razy platyną pokryło Live by the Sea (koncert w Cliffs Pavillion w Southend w 1995), dwa razy - wizyjna wersja Familiar to Millions, raz - rocznicowe wydanie Definitely Maybe z 2004 i Lord Don't Slow Me Down z 2007.

Snow Patrol to jeden z wielu bohaterów tego odcinka, w których przypadku wzrost popularności przyniósł ożywienie zainteresowania wcześniejszą twórczością. Drogę do serc milionów utorowała tej grupie piosenka Run (5 pozycja zimą 2004), która 4 VII pokryła się złotem i 5-krotnie platynowy album Final Straw (3 miejsce max, 107 tyg. w top 75 od lutego 2004). Jeszcze większym sukcesem było 7-krotnie platynowe Eyes Open (2 tygodnie na prowadzeniu wiosną 2006, 111 tyg. w top 75) i platynowy singiel Chasing Cars (6 pozycja latem 2006), po którym pojawił się jeszcze srebrny Set the Fire to the Third Bar z Marthą Wainwright (18 w 2006), a przed nim też srebrny You're All I Have (7 w 2006). Do pierwszej dziesiątki dotarł jeszcze Signal Fire z filmu Spider-Man 3 (4 wiosną 2007, ale bez certyfikatu). Kolejne albumy Ulsterczyków A Hundred Million Suns (2 jesienią 2008) i Fallen Empires (3 jesienią 2011) również pokryły się platyną, a składanka Up to Now (3 jesienią 2009, 57 tyg. w top 75) - potrójna platyną. To pasmo sukcesów wywindowało także na złoty poziom wcześniejsze płyty Songs for Polarbears z 1998 i When It's All Over We Still Have to Clear Up z 2001 oraz DVD Live at Somerset House (znane też jako...Mums & Dads of the World Be Patient With Your Children) z 2004.

4 VII przyniósł pierwszy singlowy certyfikat dla Travis - srebro za Sing (3 miejsce późną wiosną 2001). Szkoci gościli w brytyjskim Top 10 z sześcioma utworami (ostatnio z Closer wiosną 2007, a w pierwszej piątce gościło jeszcze Coming Around wiosną 2000). Największym płytowym przebojem gwiazd spokojnego indie był 9-krotnie platynowy The Man Who (9 tygodni na szczycie i 102 tyg. w top 75 od czerwca 1999), a po nim - poczwórnie platynowy The Invisible Band (54 tyg. w top 75 od czerwca 2001, miesiąc na prowadzeniu). Podobały się też platynowe 12 Memories (3 jesienią 2003) i Singles (4 jesienią 2004). Na złocie poprzestały Good Feeling (9 w 1997) i The Boy With No Name (4 jesienią 2007). Dwa ostatnie krążki drużyny Frana Healy'ego pozostają bez certyfikatów.Część bohaterów 4 VII to na razie one hit wonders, przynajmniej z punktu widzenia BPI. 

Irlandzcy boysbandowi dominatorzy Westlife mieli w latach swojej świetności reputację zespołu trafiającego tylko do pewnego grona odbiorców. Świadczyłby o tym fakt, że uzyskania srebrnego statusu przez chyba najbardziej znany ich utwór w Polsce - cover Mandy Barry'ego Manilowa (numer jeden jesienią 2003) dopiero po doliczeniu streamingu. Wcześniej grupie udało się jednak uzyskać dwa platynowe single: I Have A Dream/Seasons In The Sun (miesiąc "rządów" na przełomie 1999 i 2000) oraz Uptown Girl (prowadzenie na przedwiośniu 2001) oraz cztery złote: Swear It Again (dwa tygodnie na prowadzeniu wiosną 1999), Flying Without Wings (szczyt jesienią 1999), What Makes a Man (2 na koniec 2000, przerwana passa 6 numerów 1 pod rząd!) i You Raise Me Up (2 tyg. jesienią 2005). Pozostałe znaczące przeboje - If I Let You Go, Fool Again, My Love, Queen of My Heart, World of Our Own, Unbreakable (na szczycie odpowiednio latem 1999, wiosną i jesienią 2000, jesienią 2001, wczesną wiosną i jesienią 2002), Home (3 jesienią 2007) i What About Now (2 jesienią 2009) prędzej lub później uzyskały srebrny status. Na razie najsłabiej z ich chart-topperów sprzedała się przeróbka The Rose Bette Midler (jesień 2006).

Aż pięć albumów podopiecznych Louisa Walsha rozeszło się w Wlk. Brytanii w powyżej milionowym nakładzie. Były to kolejno: 5-krotnie platynowy Westlife (2 miejsce jesienią 1999, 69 tyg. w top 75), 6-krotnie platynowy Coast to Coast (szczyt jesienią 2000), poczwórnie platynowy World of Our Own (numer jeden jesienią 2001), 6-krotnie platynowy Unbreakable: The Greatest Hits Volume 1 (szczyt jesienią 2002, 51 tyg. w top 75) i poczwórnie platynowy Face to Face (jesień 2005). Potrójną platyną pokryły się The Love Album i Back Home (zima 2006 i jesień 2007), podwójną - Allow Us to Be Frank (3 pozycja jesienią 2004), a "tylko" raz - Turnaround (prowadził na liście na początku zimy 2003), Gravity (3 zimą 2010) i Greatest Hits (4 zimą 2011).

Poczwórnie platynowe DVD Where Dreams Come True dokumentuje drugą trasę koncertową Westlife z 2001. Z tego samego roku pochodzi potrójnie platynowe Coast to Coast. W takim samym nakładzie rozeszły się teledyskowa edycja Unbreakable: The Greatest Hits Volume 1 i The Farewell Tour Live at Croke Park 2012. To miejsce w Dublinie chyba było dla nich szczęśliwe, ponieważ nagrano tam też 10 Years Of Westlife – Live at Croke Park Stadium z 2008 - podwójnie platynowe, tak jak Live 2003 i The Number Ones Tour z 2009. Do tego dochodzą cztery platynowe i dwa złote DVD. Prawdziwa instytucja!

(okładka No Rap Version)

Stało się - jeden z bardziej przeraźliwych klubowych przebojów poprzedniego roku - Eat, Sleep, Rave, Repeat Fatboy Slima, Riva Starr i Beardymana (3 miejsce jesienią 2013) uzyskał srebrny status. Znak czasu - sprzedaż utworowi klasyka elektroniki zapewnił remiks Calvina Harrisa... Norman Cook (kiedyś w The Housemartins i Beats International) miał wcześniej cztery srebrne single: The Rockafeller Skank (funk soul brother!, 6 miejsce w 1998), Gangster Trippin (3 jesienią 1998), Praise You (numer jeden zimą 1999) i Right Here, Right Now (2 wiosną 1999). Z albumów najlepiej wypadł poczwórnie platynowy You've Come a Long Way, Baby (miesiąc na szczycie jesienią 1998, 86 tyg. w top 75) oraz platynowe Halfway Between the Gutter and the Stars (8 w 2000, wiele razy cytowałem te tytuły przy różnych okazjach) i Why Try Harder - The Greatest Hits (2 latem 2006). Dyskografię uzupełniają złote Better Living Through Chemistry (69 w 1996) i srebrne Palookaville (14 w 2004).

Chyba dużo się nie pomylę, ryzykując twierdzenie, że Shakira jest obecnie popularniejsza w Polsce niż Wielkiej Brytanii. 4 VII znalazła się wśród nagrodzonych akurat dzięki świeżemu singlowi Can't Remember To Forget You z Rihanną (11 miejsce na początku 2014), jednak wcześniej uzyskała jedynie srebro za Waka Waka (This Time for Africa) z Freshlyground (21 w 2010 - może kwestia wiecznie zawodzących na Mundialach brytyjskich kopaczy...), a jeszcze wcześniej - srebro za She Wolf (4 lokata jesienią 2009) oraz złoto za album pod tym samym tytułem i z takim samym wynikiem na liście. Gypsy ani Loca, i to nawet mimo "featu" Dizze'ego Rascala, na UK Chart nie uświadczysz! Oczywiście Kolumbijka nawet w chłodnym Albionie miała dwa platynowe single: Whenever, Wherever (2 miejsce na przedwiośniu 2002) i Hips Don't Lie z Wyclefem Jeanem (dwa tygodnie na szczycie u progu lata 2006, 38 tyg. w top 75), złoty za Beautiful Liar, gdzie partnerowała Beyonce oraz podwójnie platynową płytę za Laundry Service (2 miejsce wiosną 2002, 47 tyg. w top 75) i platynową za Oral Fixation Vol. 2 (12 w 2006), a do tego srebrny singiel za mocno ograną także u nas balladę Underneath Your Clothes (3 latem 2002).

The Saturdays pojawiły się na brytyjskim rynku muzycznym, kiedy akurat zapotrzebowanie na girlsbandy nieco spadło, dlatego doczekały się tylko jednego singlowego numeru jeden: What About Us z wiosny 2013 z gościnnym udziałem Seana Paula i to on 4 VII stał się ich pierwszym złotym singlem. Wcześniej miały tylko długi szereg srebrnych: Up (5 lokata jesienią 2008, aż 30 tyg. w top 75), Issues (4 zimą 2008), charytatywna wersja Just Can't Get Enough (2 wczesną wiosną 2009), Ego (9 w 2009), Missing You (3 latem 2010), chyba najbardziej znany z tego grona w Polsce Higher z Flo Ridą (10 w 2010) i All Fired Up (3 jesienią 2011). Ogółem dziewczyny wprowadziły do brytyjskiego Top 10 13 kawałków, ostatnio Disco Love (5 jesienią 2013). Nieco dziwi brak certyfikatu dla Forever Is Over (wicelider listy jesienią 2009). Z albumów pokrył się tylko debiutancki Chasing Lights (9 miejsce w 2008), złotem - Headlines (3 latem 2010), srebrem - Wordshaker (9 w 2009) i On Your Radar (23 w 2011). Na rozliczenie Living for the Weekend (10 w listopadzie 2013) i niedawnej składanki Finest Selection pewnie jeszcze przyjdzie poczekać.

Changes Faul & Wad Ad vs. Pnau (3 lokata wiosną) to jeden z czołowych przykładów "frywolnego house z saksofonem", jaki jest bardzo modny w tym roku. Dużo większy hit na kontynencie, ale cieszę się, że dostarczył tantiem lubianej przeze mnie australijskiej grupie electro. Selfie Chainsmokers (11 na przedwiośniu) uważam za jeden z najbardziej wkurzających klubowych hitów tego roku, ale wybrali sobie chwytliwy temat. Te klimaty to także Booyah Showteka, We Are Loud i Sonny'ego Wilsona (5 miejsce jesienią 2013). Ze starszej muzyki klubowej platynowy certyfikat za Sunchyme (2 pozycja jesienią 1997) otrzymało trio Dario G z Crewe (samplowane w tym utworze Life in a Northern Town Dream Academy dotarło do 15 lokaty w 1985, niestety ta sympatyczna grupa nie zdobyła żadnej nagrody BPI). Z wyszukiwarki wynika, że zespół przez błąd w tytule zamiast jednego złotego otrzymał pomyłkowo dwa razy srebrny singiel za Carneval de Paris (5 latem 1998)...

Norweskich wesołków z Ylvis trudno uważać za sztukę wysoką, ale The Fox (17 w 2013) dostarczył mi trochę ubawu. Srebrny singiel za Braveheart to na razie jedyny certyfikat girlsbandu Neon Jungle (4 miejsce zimą 2014), który przechlapał sobie u wielu przerobieniem utworu Banks, zanim sama mogła cokolwiek zarobić na swojej wersji. Za to już drugi srebrny singiel za dodatkowo spopularyzowany przez Sam Bailey Skyscraper (7 w 2013) otrzymała Demi Lovato. Pierwszym był Heart Attack (3 wiosną 2013). Dziesięć lat wcześniej młodzież ogarnęła moda na lżejsze formy amerykańskiego alt-rocka, na czym skorzystała m.in. grupa Wheatus. Jej imienny album (7 na przedwiośniu 2001) pokrył się platyną, podobnie jak singiel Teenage Dirtbag (2 zimą 2001). 4 VII do kolekcji dołączył srebrny singiel za przeróbkę A Little Respect Erasure (3 lokata latem 2001). Nowojorczanom udało się przebić nawet sukces oryginału (4 pozycja jesienią 1988, bez certyfikatu!)

4 VII certyfikaty otrzymało również kilku na razie mało znanych przedstawicieli R&B i hip-hopu: Jeremih za Down On Me z 50 Centem (30 w 2011, niedługo będzie spijał śmietankę za swój hit Don't Tell 'Em z YG) i Kid Ink za Show Me z Chrisem Brownem (23 na przełomie 2013 i 2014). Swoje pięć minut kilka lat temu miał nastoletni wtedy raper z Chicago Soulja Boy Tell 'Em, który 4 VII otrzymał złoty singiel za Crank That (Soulja Boy) (2 miejsce jesienią 2007), a wcześniej - srebrny za Kiss Me thru the Phone z Sammie (6 w 2009)

Ze starszych przedstawicieli tego gatunku należy tu wymienić Billa Withersa, który doczekał się swojego pierwszego singlowego certyfikatu w Wlk. Brytanii - nie za swój największy przebój w trym kraju Lovely Day (7 w 1978), lecz za Ain't No Sunshine - numer 3 Billboardu w 1971 i najlepszy utwór R&B wg jury Grammy w 1972 (40 w 2009). Wokalista, który w młodości pracował w fabryce toalet dla samolotów otrzymał wcześniej złotą płytę za Greatest Hits (90 w 1988) i srebrną za Lovely Day: The Very Best of (35 w 2006). Inna amerykańska weteranka, która 4 VII otrzymała nagrodę BPI za singiel to Dolly Parton. O Jolene (7 miejsce wiosną 1976) na pewno przypomniała Brytyjczykom wersja The White Stripes, przez lata utrzymywała się także pamięć o srebrnym 9 to 5 (47 w 1981), podobny "glitch" jak w przypadku Dario G wystąpił w przypadku podwójnie srebrnego Islands in the Stream w duecie z Kenny'm Rogersem (7 w 1983, baza wielkiego rapowego hitu 1998 Ghetto Supastar). Gwiazda country przeżywa renesans na Wyspach dzięki występowi na Glastonbury, który przełożył się także na srebrną płytę dla Blue Smoke - The Best Of.

Wracamy do czarnych brzmień. 4 VII Notorious B.I.G. gdyby żył, cieszyłby się z drugiego w karierze srebrnego singla na Wyspach za Hypnotize (10 miejsce w 1997). Pierwszym było Mo Money Mo Problems z oddanymi towarzyszami Puff Daddy'm i Mase (6 latem 1997), za to nie powiodło się spreparowanemu przez Diddy'ego "hołdowi" Nasty Girl, mimo, że spędził aż dwa tygodnie na prowadzeniu listy zimą 2006. Był to swego czasu wyznacznik opanowania brytyjskiej kultury masowej przez hip-hop, podobnie jak fakt, że np. nieobecny na UK Charts album Ready To Die z 1994 z czasem osiągnął złoty status, podobnie jak trzy inne krążki Biggy'ego - Born Again (70 w 1999), Duets: The Final Chapter (czy na pewno?, 13 w 2006), Greatest Hits (58 w 2009). Platynowy status przypadł w udziale diamentowemu w USA Life after Death (23 w 1997).

Inna nieżyjąca gwiazda urban music, która chyba jeszcze bardziej inspiruje najmłodsze pokolenie muzyków (i blogerów, nawet w Polsce!) to nieodżałowana Aaliyah. Jej uzyskany na fali żałoby zimą 2002 singlowy numer jeden More Than a Woman wciąż nie doczekał się certyfikatu (sic), za to 4 VII srebrem pokryło się Try Again (5 miejsce latem 2000), które dołączyło do platynowego albumu Aaliyah (5 latem 2001) oraz złotych: Age Ain't Nothing but a Number (23 w 1994), One In A Million (33 w 1996) i I Care 4 U (4 zimą 2003). R.I.P Baby Girl.

Wielki sukces pastiszowego electro-kabaretu Scissor Sisters był równie zaskakujący, co szybkie wyczerpanie tej formuły. Kwartet pozostanie jednak w kronikach dzięki 9-krotnej platynie imiennego debiutu (113 tyg. w top 75 od lutego 2003, miesiąc na szczycie) i poczwórnej platynie Ta-Dah! (szczyt jesienią 2006, 50 tyg. w top 75), nieco mniej - dzięki złotu Night Work (2 latem 2010). Na razie nie poszczęściło się Magic Hour (4 latem 2012). Jedynym singlowym przebojem grupy pozostaje od 4 VII platynowe I Don't Feel Like Dancing (miesiąc na szczycie pod koniec kalendarzowego lata 2006), ponieważ Filthy/Gorgeous (5 zimą 2005) skorzystało głównie na konkurencji z małą liczbą premier. Zespół był na tyle popularny, że jego pierwsze DVD We Are Scissor Sisters z 2004 ma platynowy status.

Swedish House Mafia to prawdziwy zespół postmodernistyczny - rozpadł się zanim wydał autorską płytę, chociaż rolę tę de facto spełniały dwa zestawy klasyfikowane jako składanki: platynowe Until Now z 2012 i złote Until One z 2010. Największym sukcesem kolektywu był jego łabędzi śpiew - platynowe Don't You Worry Child z Johnem Martinem na wokalu (szczyt jesienią 2012, 42 tyg. w top 75), a przed nim przytrafiły się złote: Miami 2 Ibiza z Tinie Tempah (4 jesienią 2010) i One (Your Name) z samym Pharrellem (7 w 2010) oraz srebrne Greyhound (13 w 2012) i uhonorowane 4 VII z australijskimi brostepowcami z Knife Party Antidote (4 zimą 2012).

Bombay Bicycle Club i You Me At Six to dwa zespoły, które łączy więcej niż można przypuszczać. Obydwa zaliczyły na początku tego roku pierwszy album numer jeden w swojej karierze (odpowiednio So Long, See You Tomorrow i Cavalier Youth), obydwa pokryły się srebrem 4 VII, obydwa będą starały przedłużyć się passę trzech z rzędu złotych płyt. W przypadku Bombay Bicycle Club były to: I Had the Blues But I Shook Them Loose (46 miejsce w 2009), Flaws (8 w 2010) i A Different Kind of Fix (6 na progu jesieni 2010), a You Me At Six - Take Off Your Colours (25 w 2008), Hold Me Down (5 na początku 2010) i Sinners Never Sleep (3 jesienią 2011). Kto prędzej przedłuży passę? Statystyki na razie przemawiają za Bombayami, jednak w dzisiejszych czasach nic nie jest pewne... Skromniejsze pasmo sukcesów kontynuują indie rockowcy z British Sea Power. Do You Like Rock Music? (10 lokata w 2008) to ich trzecia z rzędu srebrna płyta - The Decline of British Sea Power (54 w 2003) i Open Season (13 w 2005). Patrząc na daty wydania, trudno spodziewać się kolejnych laurów...

Catatonia to jedna z grup, których słuchanie wypełniało Brytyjczykom czas po wypaleniu się Brit-popu (tak się składa, że wyjątkowo modni na rockowym rynku byli właśnie rozmaici Walijczycy). Przełożyło się to na dwa srebrne single: Mulder and Scully (3 miejsce zimą 1998) i nagrodzony 4 VII Road Rage (5 wiosną 1998; w 1999 Dead from the Waist Down doszło do 7 pozycji) oraz kilka popularnych płyt: potrójnie platynową International Velvet (numer jeden zimą 1998, 93 tyg. w top 75), platynową Equally Cursed and Blessed (szczyt wiosną 1999), złotą Way Beyond Blue (32 w 1996) i srebrną Paper Scissors Stone (6 w 2001).

Big Country chyba już na zawsze pozostaną w cieniu dwóch różnego kalibru tragedii: samobójstwa lidera Stuarta Adamsona i niezaproszenia na koncert Live Aid, ponieważ organizatorzy myśleli, że "szkocka odpowiedź na U2" się rozpadła. W gablocie pozostało jednak kilka trofeów, m.in. platynowa płyta za The Crossing (3 pozycja latem 1983, 80 tyg. w top 75), złote za Steeltown (szczyt jesienią 1984), The Seer (2 latem 1986) i Through a Big Country: Greatest Hits (2 wiosną 1990) oraz srebrna za Peace In Our Time (9 w 1988). Mimo, że zespół był aktywny także w latach 90., na listę nagród BPI powrócił dopiero dzięki składance Fields of Fire: The Ultimate Collection z 2011 (budget price?) Formacja cztery razy trafiła do brytyjskiego Top 10, najwyżej zawędrowało Look Away (7 w 1986).

John Denver kojarzy się raczej z sukcesami na Billboardzie, ale miał też duży hit w Wlk. Brytanii w postaci Annie's Song (szczyt latem 1974 i srebrny singiel) oraz osiem złotych i dwie srebrne płyty, z których najdłużej popularnością cieszyły się: Back Home Again (3 pozycja jesienią 1974) i The Best of John Denver (7 w 1974, 68 tyg. w top 75). Warto wymienić też album Perhaps Love (17 w 1981) nagrany wspólnie z Placido Domingo. Cztery z tych certyfikatów przyznano artyście już po śmierci w 1997. Piątym jest złota płyta za The Ultimate Collection (7 w 2011) z 4 VII.

suplement:

- złota płyta dla składanki Your Songs 2014, więcej szczegółów w odc. 36

W następnym odcinku (pewnie po dłuższym odpoczynku): kolejny gigant podsumowań BPI, który niedługo odwiedzi Polskę oraz chwilowe zakończenie singlowej sagi kumpeli Jessie Ware.