O popularnej muzyce i dobrej muzyce popularnej
Niech żyje przypadek! - chciałoby się zawołać. Zwycięzców tegorocznego rankingu epek wygrzebałem w połowie jednego z notowań prywatnej listy przebojów na MyCharts, a wiceliderzy...zgłosili się sami, i to na bardzo niedocenianej, ale moim zdaniem mającej przed sobą ciekawą przyszłość platformie społecznościowej, jaką jest Bluesky.
O liderze The Miracles śpiewali aksamitni ABC, o najbardziej rozpoznawalnym głosie Four Tops - buntowniczy, ale też hormonalnie rozbudzony Billy Bragg. Może o doborze tematów tych piosenek zadecydowało jedynie wspomniania o młodzieńczym słuchaniu płyt, a może...coś więcej?
Publikacja wyników tego rankingu najpierw na Twitterze i Facebooku, a dopiero później tworzenie posta na blogu z komentarzem, staje się smutnym zwyczajem. Niech rekompensatą będzie nie tylko większa liczba pozycji niż tok temu, ale także krótki opis każdej z nich.
Czekaliście na to podsumowanie wyjątkowo długo z winy moich problemów zdrowotnych, na które nałożyła się organizacja pierwszego dla mnie samodzielnego projektu międzynarodowego w pracy oraz pisanie artykułu naukowego. Na pocieszenie, podzielę się z Wami dwa razy większą liczbą rekomendacji epek, niż rok temu. Oczywiście, to tylko rozgrzewka przed rankingiem subiektywnie najlepszych albumów 2023 - oby skuteczna.
Kiedyś w wątku z tłumaczeniami na forum.80s.pl zrobiłem Tydzień Wrażliwości Społecznej. W społeczności pełnej prawicowców był to akt odwagi, który jednak na pewno miał sens, skoro publikowałem głównie przeróbki piosenek o miłości. Zająłem się wtedy London Calling, chyba Everybody Wants to Rule the World i tym utworem. Jego wykonawcy mieli też kilka innych fajnych przebojów, więc dziś napiszę o nich trochę więcej.
Pozostajemy w wysokich szerokościach geograficznych. Zamieniamy tylko Our Town na My Town.
Po prawie rocznej przerwie od pisania rozsądnie zacząć od krótszych postów. Kilka dłuższych też mam w planach na jesień. Rankingi na koniec roku także zapowiadają się ciekawie.
