platynowy singiel od 4 VII 2014
aktualności
To był dobry dzień dla rocka inspirowanego bluesem. Srebrem pokrył się imienny album okrzyknięty najszybciej sprzedającym się rockowym brytyjskim debiutem od 3 lat (czy to naprawdę tak duże osiągnięcie?) imienny album Royal Blood, a złotem - Turn Blue The Black Keys (2 miejsce wiosną), co jest czwartym takim sukcesem duetu, który ostatnio polubił koncertowanie w Polsce. W bardziej folkowych klimatach chronologia singlowych certyfikatów dla Imagine Dragons przypomina trajektorię ich obecności na playliście np. RMF. Czwarta taka nagroda przypadła On Top of the World (34 pozycja wiosną 2013). Nikogo chyba nie dziwi kolejny certyfikat Eda Sheerana :) - tym razem singlowe "srebro" za Don't.
W tym fatalnym dla longplayów tygodniu srebro zgarnął zespół, o którym było wiadomo, że sięgnie przynajmniej po taką nagrodę, czyli Clean Bandit z New Eyes (3 miejsce w czerwcu). W kręgu muzyki stricte popowej złoty singiel odebrała Ariana Grande za nagrane z udziałem Iggy Azalei Problem (szczyt latem). Srebro trafiło do DJ Snake'a i Lil' Jona (wcześniej platyna za featuring w Yeah! Ushera) za wyjątkowo agresywne (także w teledysku) Turn Down For What (23 wiosną, co ciekawe - numer jeden na Malcie).
zaszłości
W tej części pozostaniemy na pograniczu muzyki popularnej, ponieważ srebrem pokrył się album Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (38 w 2008), czyli de facto ścieżka dźwiękowa do filmu Tima Burtona, z tym, że sygnował ją swoim nazwiskiem laureat m.in. Nagrody Pulitzera Stephen Sondheim, dla którego była to pierwsza obecność na UK Charts (w wieku prawie 80 lat!) Jeszcze bardziej retro zrobiło się w związku ze srebrnym singlem dla nieżyjącego od ponad 40 lat Louisa Armstronga za legendarny standard What a Wonderful World (miesiąc na szczycie zimą 1968 jako podwójna strona A z Cabaret). Wcześniej dzięki reklamie piwa Guinness w 1994 złoty status uzyskał równie sławny utwór We Have All the Time in the World (3 jesienią 1994), który miał premierę w filmie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości o przygodach Jamesa Bonda w 1969. Wylansowana na tej podstawie składanka pod identycznym tytułem (10 w 1994 - najwyższa pozycja od czasów At the Crescendo - 4 latem 1956) również pokryła się złotem, podobnie jak bliżej nie zidentyfikowane The Very Best Of z 1997. Artysta, który zaczynał karierę jako trębacz, gdyby żył, cieszyłby się jeszcze z dwóch srebrnych płyt.
suplement
Wykonawcy, których komercyjny potencjał trochę przeceniłem tworząc wcześniejsze suplementy, dlatego zgodnie z umową prezentuję podsumowania ich kariery dziś:
Blondie jak mało która nowofalowa kapela dominowali na liście sprzedaży singli w latach 1978-80 zgarniając złote single za Denis (2 zimą 1978), Heart of Glass (miesiąc na szczycie w karnawale 1979), Sunday Girl (3 tygodnie na pole position wiosną 1979), Atomic (2 tyg. zimą 1980) i The Tide Is High (również 2 jesienią 1980), a później Maria (szczyt w moje urodziny w 1999:) Ze srebrnych po latach najlepiej pamiętane są Call Me (nr 1 wiosną 1980) i Rapture (5 zimą 1981), ale przypomnijmy też Picture This (12 w 1978), Hanging on the Telephone (5 jesienią 1978), Dreaming (2 jesienią 1979) i Union City Blues (13 w 1979). Daje to passę 10 scertyfikowanych singli pod rząd (i 11 z pierwszych 12 w top 75)!
Oczywiście przełożyło się to na odpowiednią liczbą platynowych albumów: Plastic Letters (10 w 1978, 54 tyg. w top 75), Parallel Lines (miesiąc na szczycie jesienią 1978, 106 tyg. w top 75), Eat to the Beat (szczyt jesienią 1979), Autoamerican (3 jesienią 1980), Atomic/Atomix - The Very Best of Blondie (12 w 1998) i Greatest Hits (48 w 2005), a Best of Blondie (4 jesienią 1981, 40 tyg. w top 75) pokryło się platyną dwa razy. Grupa Debbie Harry ma też w swojej kolekcji trzy złote płyty (m.in. za No Exit - 3 zimą 1999, od tego czasu najwyżej na liście, do 16 miejsca, zawędrował w tym roku krążek Blondie 4(0) Ever) i dwie srebrne. Dyskografię uzupełnia platynowe DVD Live (koncert z 1978) i złote Greatest Video Hits z 1981.
Mimo trwającej kilkanaście lat kariery Morrissey może się pochwalić tylko jedną platynową solową płytą - swoim wyczekiwanym po 7 latach przerwy powrotem You Are The Quarry (2 pozycja wiosną 2004). Złotem pokryły się jego numery jeden: Viva Hate z wiosny 1988, o sześć lat młodszy Vauxhall and I (wypadł z top 75 już po 5 tygodniach!) i Ringleader of the Tormentors (z wiosny 2006) oraz Suedehead: The Best (26 w 1997). Pięć płyt poprzestało na srebrze. Podczas nagrywania w 2005 złotego DVD Who Put the M in Manchester? widocznie publiczność była grzeczniejsza niż w Warszawie... Były lider The Smiths dziesięć razy trafiał do singlowego Top 10 (w 2004 z Irish Blood, English Heart i w 2006 z You Have Killed Me nawet do Top 3), jednak grono nabywców było ograniczone tylko do wąskiej grupy fanów.
Pet Shop Boys - potrójnie platynowa płyta Actually (2 miejsce jesienią 1987, 59 tyg. w top 75), podwójnie platynowe Introspective (2 jesienią 1988), platynowe - Please (3 lokata wiosną 1986, 82 tyg. w top 75), Disco (15 w 1986, 72 tyg. w top 75), Behaviour (2 jesienią 1990), Discography (3 jesienią 1991), Very (szczyt jesienią 1993) i Popart - The Hits (18 w 2009, wcześniej 30 w 2003). Niestety z czasem to, co sam Neil Tennant nazwał "imperialną fazą" się skończyło i zaczął się etap 2 złotych oraz 5 srebrnych certyfikatów, który jak na razie zakończył się w 2010 r... W tym czasie zmieściło się jeszcze złote DVD za Popart - The Videos z 2003, dwa złote single (West End Girls - dwa tygodnie na prowadzeniu jesienią 1985 i Always On My Mind - miesiąc na przełomie 1987 i 1988) i trzy srebrne (It's A Sin - 3 tygodnie "rządów" latem 1987, Heart - także 3 tygodnie wiosną 1988 oraz What Have I Done to Deserve This? z Dusty Springfield - 2 latem 1987).
Tears For Fears - potrójnie platynowa płyta Songs from the Big Chair (2 miejsce na przedwiośniu 1985, 82 tyg. w top 75), podwójnie platynowa składanka Tears Roll Down (Greatest Hits 82–92) (2 siedem lat później), platynowe The Hurting (numer jeden na przedwiośniu 1983, 65 tyg. w top 75) i The Seeds of Love (numer jeden jesienią 1989), srebrne: Elemental (5 wiosną 1993) i The Collection z 2003. Wydaje się, że to niewiele, jednak te albumy wylansowały cztery srebrne single: Mad World (3 jesienią 1982), Change (4 zimą 1983), Shout (4 na koniec 1984) i Everybody Wants To Rule The World (2 wiosną 1985).
Wet Wet Wet - O wiele więcej niż gwiazdy jednego przeboju, chociaż oczywiście Love Is All Around dosłużyło się tytułu podwójnej platyny (w 1994 15 tygodni na szczycie spośród 37 na liście!), ale były jeszcze srebrne dla charytatywnego coveru With a Little Help from My Friends (miesiąc na szczycie wiosną 1988) i Julia Says (3 wiosną 1995), za to nie powiodło się Goodnight Girl mimo aż miesiąca na pierwszym miejscu zimą 1992. Wszystkie dotychczas "certyfikowane" w Wlk. Brytanii płyty zespołu osiągnęły przynajmniej platynowy status, jak The Memphis Sessions (3 jesienią 1988), High on the Happy Side (2 tygodnie na szczycie zimą 1992), 10 (2 wiosną 1997) i The Greatest Hits (13 w 2004). Podwójnej doczekało się Holding Back the River (2 jesienią 1989), potrójnej - Picture This (3 tygodnie prowadzenia wiosną 1995, 45 tyg. w top 75), poczwórnej - End of Part One: Their Greatest Hits (5-tygodniowe rządy na koniec 1993, 67 tyg. w top 75), a 5-krotnej - debiutanckie Popped In Souled Out (numer jeden jesienią 1987, 72 tyg. w top 75). Do tego dochodzi złote DVD za Picture This - Live At Wembley Arena z 1995.
platynowy singiel od 4 VII 2014
No comments:
Post a Comment