aktualności
Sierpień był w Wielkiej Brytanii w dużej mierze miesiącem George'a Ezry o czym świadczy m.in. złoty singiel dla Budapest. Platynowy status uzyskały hity poprzedniego roku: album Johna Newmana Tribute (numer jeden w październiku 2013, 40 tyg. w top 75) i singiel Lorde Royals (szczyt tydzień później). Jak przystało na lato, nie zabrakło srebrnego singla dla francuskiego wakacyjnego hitu Jubel Klingande (3 miejsce w czerwcu). W tym czasie wyznacznikiem względnej zmiany trendów w muzyce klubowej w Europie Środkowej była już tylko wszechobecność saksofonu... Srebrną płytą What Have We Become (3 pozycja wiosną) przypomnieli o sobie Paul Heaton i Jacqui Abbott z superpopularnej kiedyś grupy The Beautiful South. Brytyjczycy chyba stęsknili się za nią, bo dwa poprzednie dzieła pary przeszły niemal bez echa (lokaty poniżej Top 40).
Może nie jest to oczywiste na pierwszy rzut oka, jednak Wielka Brytania nigdy nie obfitowała w szczególnie popularne wokalistki. Vera Lynn ledwo załapała się na epokę list przebojów, Dusty Springfield i Shirley Bassey miały tylko po kilka dużych hitów, w latach 70. wyróżniała się praktycznie tylko Suzi Quatro, Alison Moyet i Annie Lennox były bardziej widoczne na liście sprzedaży płyt. Dopiero ostatnie lata przyniosły w tej kwestii zmiany. Tak się złożyło, że jedyne tamtejsze piosenkarki poza Geri Halliwell, które mają na koncie co najmniej cztery solowe numery jeden, po raz ostatni zdobyły certyfikat BPI tego samego dnia (chociaż pewnie jeszcze przed końcem tego roku się to zmieni).
Gwoli prawdy Rita Ora nie urodziła się na Wyspach, lecz w kosowskiej Prisztinie, dlatego wspominano na niej na niestety nie istniejącym już blogu Europopped, który z zasady pomijał Zjednoczone Królestwo. Nie zmienia to jednak faktu, że była dziewczyna Calvina Harrisa posiada już trzy złote single: R.I.P. z Tinie Tempah (dwutygodniowe panowanie wiosną 2012), How We Do Party (szczyt latem 2012) i I Will Never Let You Down (ditto wiosną 2014) oraz platynowy album O.R.A (szczyt na progu jesieni 2012). Jej czwarty chart-topper to oczywiście Hot Right Now z DJ Freshem, o którym już wspominałem, a do Band Aid 30 dojdziemy w swoim czasie...
Cheryl (do niedawna Cole) zaliczyła od sierpnia jeszcze jeden numer jeden, ale chyba jej ostatnie sukcesy to chyba w dużej mierze kwestia dobrego timingu, ponieważ letnie Crazy Stupid Love (na "feacie" znowu Tinie Tempah!) poprzestaje na razie na srebrze, a I Don't Care przez pierwszy miesiąc sprzedaży nie doczekało się nagrody. Wcześniejsze certyfikaty mocniej imponują - potrójna platyna za 3 Words (dwa tygodnie na prowadzeniu jesienią 2009, 55 tyg. w top 75) i srebro za singiel pod tym tytułem z Will.I.Amem (4 jesienią 2009), platyna za Fight for This Love (również dwa tygodnie prowadzenia jesienią 2009) i płytę Messy Little Raindrops (szczyt jesienią 2010), złoto za Promise This (nr 1 jesienią 2010), Call My Name (szczyt latem 2012), Parachute (5 zimą 2009) i krążek A Million Lights (2 latem 2012).
W trudnych dla indie rocka czasach zespół Kaiser Chiefs uratował się przed niebytem udziałem wokalisty Ricky'ego Wilsona jako jurora w "The Voice", co pomogło w zdobyciu złotego statusu Education, Education, Education & War (dwa tygodnie na szczycie wiosną 2014), a srebrnego - wydawałoby się "przepadłej" składance Souvenir: The Singles 2004–2012 (19 w 2012), co w pewnym stopniu nawiązuje do sześciokrotnej platyny Employment (druga pozycja wiosną 2005, 86 tyg. w top 75), które uzupełniało złote DVD Enjoyment, podwójnej Yours Truly, Angry Mob (dwa tygodnie na szczycie na przedwiośniu 2007, 63 tyg. w top 75) i złotej Off with Their Heads (2 jesienią 2008). Bez nagrody pozostaje The Future Is Medieval (10 w 2011). Złotem pokrył się nietypowy dla nich singiel Ruby (szczyt zimą 2007), a srebrem - I Predict a Riot (9 za trzecim podejściem w 2005, z Sink That Ship jako drugą stroną A). Spore szanse na podobny sukces w erze streamingu mają: Oh My God (6 w 2005), Everyday I Love You Less And Less (10 w 2005, ale aż 25 tyg. w top 75) i Never Miss a Beat (5 jesienią 2008).
zaszłości
Metallica nie jest na Wyspach Brytyjskich tak szalenie popularnym zespołem, jak w USA, czy nawet w Polsce, co nie oznacza, że jej albumy nie otrzymują regularnie nagród BPI. Przoduje oczywiście wyznaczający zmianę stylu imienny krążek (numer jeden latem 1991, 80 tyg. w top 75), za którym podążą platynowy Death Magnetic (aż trzy tygodnie na szczycie jesienią 2008). Wśród dziewięciu złotych płyt znajdują się m.in. ...And Justice for All (4 miejsce jesienią 1988), Load (szczyt późną wiosną 1996), Reload (4 jesienią 1997) i St. Anger (3 późną wiosną 2003). Złoty certyfikat legendarnego Kill 'Em All (dopiero 142 w 1983!) trafił do wyszukiwarki federacji aż dwukrotnie. 15 VIII jako pierwszy z przebojów z Metalliki srebrny status uzyskał Enter Sandman (5 miejsce latem 1991, pod koniec wiosny 1996 ten wynik powtórzył Until It Sleeps). Co ciekawe, wg kartoteki BPI od 1989 srebrnym singlem jest także nienotowany w setce Creeping Death z o pięć lat starszego albumu Ride Lightning. Dostrzegam pewne szanse także na uhonorowanie Nothing Else Matters (6 z 1992), na temat The Unforgiven (15 w 1991) czy One (13 w 1989) już trudno mi prognozować. Po raz ostatni ikony thrash-metalu pojawiły się w brytyjskim singlowym Top 10 w 2003 z St. Anger.
Kiedy zaczynałem się interesować historią muzyki rockowej, postać wymienianego jako inspiracja m.in. przez pionierów grunge'u Neila Younga na tyle wymykała się mojej uwadze, że dopiero niedawno uświadomiłem sobie, że jest on Kanadyjczykiem. Nie zmienia to faktu, że w Wlk. Brytanii w miarę regularnie notował on sukcesy, z których największymi były podwójnie platynowe płyty za After the Gold Rush (7 pozycja w 1970, 64 tyg. w top 75) i Harvest (szczyt w marcu 1972) oraz platynowe za Decade (46 w 1977, powrót na 15 w 2002) i Greatest Hits (45 w 2004). Autor Rockin' in the Free World ma też na koncie pięć złotych płyt: za Comes a Time (42 w 1978), Live Rust (55 w 1979), Harvest Moon (9 w 1992), Sleeping with Angels sygnowane z zespołem Crazy Horse (2 lokata latem 1994) i Unplugged (4 latem 1993). Ostatni z jego 11 srebrnych krążków to wydany w 1975 r. Tonight's the Night (zagościł na 48 miejscu na Wyspach w 1978). Spośród DVD zainteresowaniem cieszyły się: platynowe Heart of Gold z 2006 (to także tytuł jego największego solowego hitu - 10 w 1972) i złota ekranizacja koncertu Crazy Horse z trasy Rust Never Sleeps z 1978.
Nawet przy zastrzeżeniu, że część jego dokonań to pop-dance, jednym z największym beneficjentów wzrostu popularności R&B w Wlk. Brytanii jest Usher, który 15 VIII otrzymał aż dwa certyfikaty: platynę za swój największy przebój - Yeah z Lil'Jonem i Ludacrisem (dwa tygodnie na szczycie wiosną 2004) i złoto za You Make Me Wanna... (szczyt zimą 1998). Z wczesnych dokonań Amerykanina srebrny status zdobyło jeszcze U Remind Me (3 lokata latem 2001) i U Got It Bad (5 jesienią 2001), a z najbardziej owocnego okresu kariery - Burn (kolejne 2 tygodnie na szczycie wiosną 2004). Cyfrowa sprzedaż pomogła srebrnym: Love in This Club z Young Jeezym (4 wiosną 2008) i Scream (5 latem 2012), złotemu DJ Got Us Fallin' in Love z Pitbullem (7 w 2010), a przede wszystkim platynowemu OMG z mocno dziś reprezentowanym Will.I.Amem (szczyt wiosną 2010). Złote wideo Live Evolution 8701 z 2002 również dokumentuje czasy, które dzisiaj mogą wydawać się dość zamierzchłe.
Kiedy zaczynałem się interesować historią muzyki rockowej, postać wymienianego jako inspiracja m.in. przez pionierów grunge'u Neila Younga na tyle wymykała się mojej uwadze, że dopiero niedawno uświadomiłem sobie, że jest on Kanadyjczykiem. Nie zmienia to faktu, że w Wlk. Brytanii w miarę regularnie notował on sukcesy, z których największymi były podwójnie platynowe płyty za After the Gold Rush (7 pozycja w 1970, 64 tyg. w top 75) i Harvest (szczyt w marcu 1972) oraz platynowe za Decade (46 w 1977, powrót na 15 w 2002) i Greatest Hits (45 w 2004). Autor Rockin' in the Free World ma też na koncie pięć złotych płyt: za Comes a Time (42 w 1978), Live Rust (55 w 1979), Harvest Moon (9 w 1992), Sleeping with Angels sygnowane z zespołem Crazy Horse (2 lokata latem 1994) i Unplugged (4 latem 1993). Ostatni z jego 11 srebrnych krążków to wydany w 1975 r. Tonight's the Night (zagościł na 48 miejscu na Wyspach w 1978). Spośród DVD zainteresowaniem cieszyły się: platynowe Heart of Gold z 2006 (to także tytuł jego największego solowego hitu - 10 w 1972) i złota ekranizacja koncertu Crazy Horse z trasy Rust Never Sleeps z 1978.
Nawet przy zastrzeżeniu, że część jego dokonań to pop-dance, jednym z największym beneficjentów wzrostu popularności R&B w Wlk. Brytanii jest Usher, który 15 VIII otrzymał aż dwa certyfikaty: platynę za swój największy przebój - Yeah z Lil'Jonem i Ludacrisem (dwa tygodnie na szczycie wiosną 2004) i złoto za You Make Me Wanna... (szczyt zimą 1998). Z wczesnych dokonań Amerykanina srebrny status zdobyło jeszcze U Remind Me (3 lokata latem 2001) i U Got It Bad (5 jesienią 2001), a z najbardziej owocnego okresu kariery - Burn (kolejne 2 tygodnie na szczycie wiosną 2004). Cyfrowa sprzedaż pomogła srebrnym: Love in This Club z Young Jeezym (4 wiosną 2008) i Scream (5 latem 2012), złotemu DJ Got Us Fallin' in Love z Pitbullem (7 w 2010), a przede wszystkim platynowemu OMG z mocno dziś reprezentowanym Will.I.Amem (szczyt wiosną 2010). Złote wideo Live Evolution 8701 z 2002 również dokumentuje czasy, które dzisiaj mogą wydawać się dość zamierzchłe.
Stereophonics nigdy nie byli faworytami krytyków, ale swoją dość mocno, ale też melancholijną muzyką zdobyli miliony fanów, którzy nie tylko garnęli się po ich albumy, ale także często single. Złoty status zdobył oczywiście ich jedyny numer jeden - Dakota z przedwiośnia 2005 oraz Handbags and Gladrags (4 zimą 2001). Wykonawcą napisanego przez Mike'a D'Abo z Manfred Mann oryginału był Chris Farlowe, swoją wersję nagrał też Rod Stewart. 15 VIII srebrem pokryła się pamiętana jeszcze przez niektórych z Hop-Bęca piosenka Have a Nice Day (5 latem 2001), która w ten sposób dołączyła do Just Looking (4 na przedwiośniu 1999). Takich newsów może być w przyszłości więcej, ponieważ Walijczycy umieścili w rodzimym top 10 aż 11 utworów, np. znany z Listy Trójki Maybe Tomorrow (3 latem 2003).
Inny indie zespół z Wysp, któremu swemu czasu oberwało się za schlebianie niskim gustom, to Scouting for Girls, jednak wygląda na to, że wciąż sporo osób dobrze go wspomina, ponieważ doczekał się drugiego złotego singla po This Ain't A Love Song (dwa tygodnie na szczycie wiosną 2010) - She's So Lovely (7 w 2007, aż 41 tyg. w top 75). Prawie pół roku w górnej części notowań spędziły ich dwa srebrne single - Elvis Ain't Dead (8 w 2007) i Heartbeat (10 w 2008). Poza numerem jeden wszystkie pochodziły z potrójnie platynowego albumu imiennego (dwa tygodnie na szczycie, 84 tyg. w top 75 od września 2007), Love Song - ze złotego Everybody Wants to Be on TV (2 wiosną 2010). Kolejne dwa krążki również dotarły do pierwszej dziesiątki, ale szybko wypadły z obiegu i nie zostały scertyfikowane.
Ostatnio z racji licznych zajęć najbardziej znanego członka Pharrella Williamsa ostatnio cicho o nowych nagraniach N.E.R.D, jednak swego czasu projekt wywołał sporo szumu. Pozostawiło to ślady w kronikach w postaci platynowego certyfikatu za krążek In Search Of (niepozorne 28 w 2002) i złotego za Fly or Die (4 wiosną 2004). Miło, że tylu osobom nie wystarczało Happy, że wywindowali do srebrnego poziomu także ich najpopularniejszy singiel She Wants to Move (5 miejsce wiosną 2004).
W okresie świątecznym na miejscu byłaby opowieść o certyfikatach Natashy Bedingfield (Shake Up Christmas!), tymczasem w drugiej połowie 2014 dwie prestiżowe nagrody otrzymał jej starszy brat Daniel - 15 VIII platynę za balladę If You're Not the One (1 lokata zimą 2002). Na zakończenie trzeba jeszcze wspomnieć o złotej płycie za album Hands Up prezentera programów dla dzieci BBC Justina Fletchera (16 w 2012).
Powstały w wyniku ewolucji kultowego Jefferson Airplane zespół Starship jest najbardziej znany w Europie z przeboju Nothing's Gonna Stop Us Now z filmu Manekin (miesiąc na prowadzeniu wiosną 1987, złoty singiel w UK), jednak również uznany swego czasu przez magazyn Blender za... najgorszy utwór wszech czasów (ja go akurat lubię) We Built This City (12 w 1985) ma po latach tylu amatorów, że starczyło na srebrny singiel. Amerykański numer 1 z 1986 Sara na Wyspach dotarł tylko do 66 pozycji. Jak się okazuje, sporym zainteresowaniem w Zjednoczonym Królestwie cieszy się także muzyka kalifornijskiej grupy Eels, szczególnie platynowy debiut Beautiful Freak (5 pozycja zimą 1997), po którym nadeszły złote Electro-Shock Blues (12 w 1998) i Daisies of the Galaxy (8 w 2000). 15 VIII do tej listy dołączyła srebrna płyta za Blinking Lights and Other Revelations (16 w 2005). W kończącym się roku kapela Marka O. Everetta powróciła w górne rejony brytyjskich notowań, jednak przy dzisiejszych trendach czekanie na kolejny certyfikat może trwać kolejne 10 lat...
Ostatnio z racji licznych zajęć najbardziej znanego członka Pharrella Williamsa ostatnio cicho o nowych nagraniach N.E.R.D, jednak swego czasu projekt wywołał sporo szumu. Pozostawiło to ślady w kronikach w postaci platynowego certyfikatu za krążek In Search Of (niepozorne 28 w 2002) i złotego za Fly or Die (4 wiosną 2004). Miło, że tylu osobom nie wystarczało Happy, że wywindowali do srebrnego poziomu także ich najpopularniejszy singiel She Wants to Move (5 miejsce wiosną 2004).
W okresie świątecznym na miejscu byłaby opowieść o certyfikatach Natashy Bedingfield (Shake Up Christmas!), tymczasem w drugiej połowie 2014 dwie prestiżowe nagrody otrzymał jej starszy brat Daniel - 15 VIII platynę za balladę If You're Not the One (1 lokata zimą 2002). Na zakończenie trzeba jeszcze wspomnieć o złotej płycie za album Hands Up prezentera programów dla dzieci BBC Justina Fletchera (16 w 2012).
rozmaitości:
- srebrna płyta dla składanki Disney Princesses z października 2011, pewnie nieprzypadkowo certyfikat dopiero teraz...
- srebrna płyta dla składanki American Rock 'N' Roll Anthems z lipca 2013
W następnym odcinku: Oprócz letnich aktualności - kilku wykonawców już lekko pokrytych patyną czasu.
W następnym odcinku: Oprócz letnich aktualności - kilku wykonawców już lekko pokrytych patyną czasu.
No comments:
Post a Comment