Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #43 (06 06. 2014)

aktualności

To był prawdziwy dzień Sama Smitha. Młody wokalista został uhonorowany aż trzema (!) nagrodami BPI - złotą płytą za In the Lonely Hour, złotym singlem za Money on My Mind i srebrnym za swój kolejny numer jeden - Stay With Me. Coldplay umieścił na liście certyfikatów swój dziewiąty singiel - "srebrny" Magic (10 miejsce na przedwiośniu 2014). Na tym samym szczeblu drabinki nagród wylądowały przebojowe kobiety: Iggy Azalea i Charli XCX z Fancy oraz Rita Ora z I Will Never Let You Down, a takżę reprezentanci amerykańskiej urban music: Chris Brown, Lil' Wayne i Tyga z Loyal.  

Umieszczony w otoczce drum'n'bass motyw z przeboju Kanye'go Westa na tyle spodobał się Brytyjczykom, że Sigma mogła 6 VI świętować złoty singiel za Nobody to Love. Ellie Goulding potwierdziła swoją pozycję na rodzimy rynku trzecim i na razie ostatnim platynowym singlem (choć nie ostatnim nagrodzonym w tym roku) za balladę How Long Will I Love You (3 pozycja jesienią 2013).

Wydawało mi się, że w zalewie innych singer-songwriters Paolo Nutiniemu trudno będzie w tym roku odbudować pozycję, jaką miał wydając swój poprzedni studyjny album pięć lat temu. Nic bardziej błędnego. Piosenkarz można się już pochwalić trzema co najmniej platynowymi krążkami. Caustic Love (3 tygodnie na prowadzeniu wiosną 2014) znalazła się w godnym towarzystwie 5-krotnie platynowych: These Streets (3 miejsce latem 2006, 144 tyg. w top 75) i Sunny Side Up (miesiąc na szczycie w połowie 2009, 124 tyg. w top 75). Płyty te wygenerowały około miliona sprzedanych w Wielkiej Brytanii singli, ale tym zajmiemy się innym razem.

archiwum

Razorlight to zespół, z którego brytyjskie media regularnie drwią. Z dwóch powodów: pyszałkowatego charakteru lidera Johnny'ego Borella i gwałtownego złagodzenia brzmienia na pewnym etapie kariery. Nie zmienia to faktu, że była to jedna z najpopularniejszych wyspiarskich indie kapel początku wieku. Debiut Up All Night (3 miejsce latem 2004, 70 tyg. w top 75) pięć razy pokrył się platyną, Razorlight (2 tygodnie na szczycie latem 2006, 63 tyg. w top 75) - cztery razy. Mimo mojej dużej sympatii do singla Wire to Wire, hejterzy dopięli swego i w przypadku Sleepway Fires (4 lokata jesienią 2008) skończyło się na złocie. Jednak ostatnie słowo należało do zespołu, który w 2014 zebrał dwie nagrody BPI za single - złoto za lubianą przez moją mamę :) Amerikę (numer jeden jesienią 2006) i srebro za In the Morning (3 pozycja latem 2006).

"Gitarowe boysbandy" nigdy nie były w Polsce zbyt popularne i chyba nawet radiowa promocja The Vamps niewiele w tym względzie zmieniła, jednak na Wyspach np. Busted odniosło oszałamiający sukces. Trio w latach 2002-2004 umieściło osiem singli w Top 3! Podobnie jak w przypadku ich rywali McFly kupowali je głównie najwierniejsi fani, dlatego tylko cztery doczekały się do tej pory srebrnych certyfikatów! W tym dwa w 2014 - 6 VI What I Go to School For (3 miejsce jesienią 2002, widziałem tłumaczenie dość niegrzecznego tekstu w Bravo!), a 4 VII po doliczeniu streamingu Crashed the Wedding (szczyt jesienią 2003). Wcześniej udało się Year 3000 (2 zimą 2003, puszczała Eska) i pożegnalnemu Thunderbirds/3 AM (2 tygodnie na prowadzeniu latem 2004). W kolejce pozostają m.in. dwa numery jeden: You Said No (wiosna 2003) i Who's David? (zima 2004). Można znaleźć je na potrójnie platynowych płytach Busted (2 jesienią 2002, 77 tyg. w top 75) i A Present for Everyone (2 jesienią 2003) oraz platynowej A Ticket for Everyone: Busted Live (11 jesienią 2004).

rozmaitości

- złota płyta za składankę American Anthems 2 z listopada 2011 (sporo rockowych i folkowych przebojów popularnych także w Polsce, zmieściła się nawet Lissie, chyba że to chochlik)

- złota płyta za składankę NOW That's What I Call 21st Century z kwietnia 2014 (więcej szczegółów w odc. 41)

- złota płyta za coś na czasie - składankę Funky House Classics z 2010 (sporo dużych klubowych przebojów z początku stulecia, ocenę ich funkowości pozostawiam koneserom)

- coś dla dzieciaków: srebrna płyta za składankę CBeebies: The Album z listopada 2012

Trudno powiedzieć, kiedy pojawi się następny odcinek, ponieważ zamierzam teraz poświęcić trochę czasu na uzupełnianie starych odcinków, jednak będzie on prawdziwą ucztą dla melomanów i statystyków. Dość powiedzieć, że znajdą się w nim podsumowania sprzedaży albumów Króla Popu i chyba najpopularniejszej obecnie grupy muzycznej spośród debiutujących w poprzedniej dekadzie!

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #42 (30. 05. 2014)

aktualności

Sam Smith przypomina, że w dużej mierze jest to jego rok. 30 V jego debiutancki album In the Lonely Hour otrzymał srebrny status. Znacznie większy sukces osiągnął wówczas inny będący na topie balladzista. John Legend mógł cieszyć się platynowym singlem za niezniszczalne All of Me (2 pozycja na liście, na razie 36 tyg. w top 75). To dopiero jego drugi większy sukces w Wlk. Brytanii po srebrnym Ordinary People (4 miejsce wiosną 2012). Dla porównania w USA All of Me jest już 8-krotną platyną, Tonight (Best I Ever Had) i Green Light uzyskały platynowy status, a Ordinary People - złoty. Spośród bardziej tanecznych wykonawców platynowym stał 30 V album True mającego zresztą wykraczające poza EDM ambicje Aviciiego (2 miejsce jesienią 2013, na razie 46 tyg. w top 75), a srebrem pokrył się wydawałoby się skazany na stricte blogową popularność zremiksowany przez Hippie Sabotage singiel szwedzkiej wokalistki Tove Lo Stay High (6 pozycja wiosną 2014).

archiwum

Amerykański zespół Train to dla wielu symbol upadku z wyżyn inspirowanej bluesem alternatywy na dno zatrącającego o kabaret mainstreamu. Trzeba jednak pamiętać, że Kalifornijczycy nigdy nie byli największymi eksperymentatorami w swoim kraju, a pod względem komercyjnym na pewno wiedzieli co robią, gdyż uhonorowany 30 V złotem singiel Drops of Jupiter (Tell Me) (10 miejsce w 2001, powroty do top 75 w 2012 i 2014) to już ich trzeci taki sukces po późniejszych Hey, Soul Sister (18 lokata w 2010, ale aż 39 tyg. w top 75 w trzech podejściach) i Drive By (6 wiosną 2012). Dokładnie tak samo wyglądają albumowe statystyki tej grupy. Złoto za Drops of Jupiter (8 miejsce w 2001), Save Me, San Francisco (33 w 2010) i California 37 (9 w 2012). Niedawno wydanemu Bulletproof Picasso mimo wyrównania 9 pozycji może być trudno o taki wynik, ponieważ tym razem zabrakło siły przebicia na rynku singli. Jeszcze mocniej rysują się różnice między dwoma etapami kariery biorąc pod uwagę wyniki na rynku amerykańskim, gdzie przed 2009 Train miał dwa złote single - Drops of Jupiter i Calling All Angels, zaś po comebacku prawie każda ich mała płytka zdobywała taki status, Hey, Soul Sister - 6-krotnie platynowy, a Drive By - potrójnie platynowy.

suplement - podsumowanie certyfikatów wybranych artystów z playlisty na czas kryzysu

Bruce Roberts - nic

Daggers - o Hurts było w odc. 29

Hard-Fi - W porównywaniu z tym, jak często ich kiedyś słuchałem, niewiele: podwójna platyna za Stars of CCTV (okrągły rok w top 75 od lipca 2005, szczyt po przecenie zimą 2006), złoto za Once Upon a Time in the West (1 jesienią 2007, ale wypadło z listy już po 9 tygodniach). Byli w pierwszej dziesiątce singli z Hard to Beat (9 w 2005) i Suburban Knights (7 w 2007).

Paul Young - potrójnie platynowa płyta za No Parlez (5 tygodni na prowadzeniu latem 1983, 119 tyg. w top 75) i From Time to Time – The Singles Collection (szczyt jesienią 1991), podwójna platyna za Secret of Association (szczyt wiosną 1985, 49 tyg. w top 75), platyna za Between Two Fires (4 jesienią 1986), złoto za Other Voices (4 późną wiosną 1990). Złote single za Wherever I Lay My Hat (That's My Home) (3 tyg. "rządów" na koniec wiosny 1983) i Love of the Common People (2 jesienią 1983), srebrne za Come Back and Stay (4 na progu jesieni 1983), Everything Must Change (9 w 1984) i Every Time You Go Away (4 na przedwiośniu 1985). Bardzo ciekawy, choć dołujący przebieg kariery: sześć singli w top 10 w niecałe trzy lata, single w top 75 do 1997, ale do pierwszej dziesiątki wrócił tylko jako partner Zucchero w Senza Una Donna (Without a Woman) w 1991. Skądinąd ta piosenka była strasznie ogrywana jeszcze w moich latach licealnych, a może i studenckich, a teraz chyba prawie nikt jej nie gra.

Shine 2009 - łatwo zgadnąć

Simply Red - podsumowanie w odc. 4

Tavares - srebrne single za Heaven Must Be Missing an Angel i Don't Take Away the Music (4 miejsce odpowiednio latem i jesienią 1976), srebrna płyta za The Best Of (39 lokata w 1978)

Yazz & the Plastic Population - złoty singiel za The Only Way Is Up (pięć tygodni na szczycie latem 1988), srebrny za Stand Up for Your Love Rights (2 jesienią 1988), podwójnie platynowa płyta za Wanted (3 pozycja jesienią 1988)

Zebra and Snake - jak Shine 2009

Z podsumowaniami Take That, Pet Shop Boys, Wet Wet Wet i ewentualnie wymienionej jako autorka coveru Cher na razie się wstrzymam. Ci pierwsi na pewno trafią do któregoś z zimowych odcinków, ponieważ przygotowują nową płytę, reszta pewnie znajdzie się w jednym z następnych suplementów

W następnym odcinku: cały zalew składanek oraz...gwiazdy warszawskich Wianków (i Orange).

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #41 (23. 05. 2014)

aktualności

23 V certyfikaty otrzymało kilka dużych hitów. Zapachniało latem za sprawą "srebra" dla Summer Calvina Harrisa i She Looks So Perfect australijskiego "gitarowego boysbandu" 5 Seconds of Summer. W kwietniu był to singlowy numer jeden w Wlk. Brytanii, jednak jak na razie nie doczekał się kolejnego certyfikatu. Z drugiej strony, nie był to ostatni tegoroczny przebój tej grupy. Złotem pokrył się zremiksowany przez Robina Schulza utwór Waves holenderskiego rapera Mr. Probza. Jeden z nielicznych kawałków, którym udało się w tym roku przebywać przez dwa tygodnie na szczycie brytyjskich notowań (w maju) 4 VII po doliczeniu streamingu uzyskał status platynowego.

Na nowych regułach mocno skorzystał szwedzki DJ Avicii. Na początku lipca cieszył się ze srebrnych nagród dla Silhouettes (25 pozycja w 2012) i Addicted to You (14 wiosną 2014), zaś 30 maja z platyny dla Hey Brother (2 miejsce jesienią 2013). To jego trzeci taki sukces po Levels (4 lokata zimą 2011) i podwójnie platynowym Wake Me Up z wokalem Aloe Blacca (3 tyg. na prowadzeniu latem 2013, 57 tyg. w top 75!) Listę sukcesów uzupełnia złote I Could Be The One z Nickym Romero (numer jeden zimą 2013) i srebrne You Make Me (5 jesienią 2013). Tim Bergling sprzedał już więc na Wyspach ok. 3,5 mln singli!

Za to na pewno zbyt wiele satysfakcji nie przysporzyła Kylie Minogue srebrna płyta za Kiss Me Once (2 miejsce wiosną 2014). Wiele wskazuje na to, że przez dłuższy czas będzie to jeden z 4 jej albumów, którym nie udało się uzyskać wyższego nakładu (do tej pory największy sukces spośród nich uzyskał Showgirl Homecoming Live - 7 w 2007). Wcześniej była aktorka telewizyjna zanotowała takie bestsellery, jak 6-krotnie platynowy Kylie! - The Album (6 tygodni na szczycie latem 1988, 67 tyg. w top 75), wielki powrót, jakim był 5-krotnie platynowy Fever (2 tygodnie na prowadzeniu jesienią 2001, 70 tyg. w top 75), 4-platynowy Enjoy Yourself (numer 1 jesienią 1989) i potrójnie platynowa Ultimate Kylie (4 zimą 2004). Platyna przez dłuższy czas była dla Australijki codziennością, czego dowodem Kylie's Greatest Hits (szczyt jesienią 1992), Light Years (2 jesienią 2000),  Greatest Hits 87-92 (20 w 2002), Body Language (6 w 2003), X (4 zimą 2007) i Aphrodite (1 latem 2010). Złotem pokryły się Rhythm of Love (9 w 1990), Kylie Minogue (4 pozycja jesienią 1994) i The Abbey Road Sessions (2 jesienią 2012). Nawet jeśli dotarliśmy już do momentu wyczerpania pomysłów, to imponująca kartoteka jak na pop-dance.

archiwum

Lil' Wayne to jeden z najpopularniejszych amerykańskich raperów ostatnich lat. W Wlk. Brytanii podobnie jak wielu swoich kolegów jest znany głównie z featuringów (ostatnio u Chrisa Browna). Solowo udało mu się zdobyć złotą płytę za Tha Carter III (23 pozycja w 2008) i srebrną za Tha Carter IV (8 w 2011). W kategorii singli jako artysta główny po raz pierwszy został wyróżniony 23 V za Mirror (17 lokata w 2012) z udziałem innego króla "featów" - Bruno Marsa. 4 VI okazało się, że liczba zarejestrowanych streamingów uprawniała do srebrnego krążka również Lollipop ze Static Major (26 w 2008).

W tym tygodniu również pojawia się kącik ciężkiego grania, a w nim znany również jako reżyser horrorów Rob Zombie, który potrzebował aż 16 lat, aby uzyskać srebrną płytę za Hellbilly Deluxe (37 w 1998). Wcześniej amerykański metalowiec był liderem grupy White Zombie, której Astro Creep 2000 (25 w 1995) dorobił się w Wlk. Brytanii złota.

rozmaitości

- srebrna płyta dla składanki pod dumnym tytułem Now That's What I Call 21st Century! z kwietnia 2014. Ale to już było, pewnie jeszcze wróci...

suplement - certyfikaty wybranych artystów obecnych na playliście Dziesięć piosenek lat 80. z atomową Apokalipsą w tle

Alphaville - w Zjednoczonym Królestwie zespół jednego przeboju: Big in Japan (8 pozycja latem 1984), ale nie był to szlagier na miarę certyfikatu

Frankie Goes to Hollywood - fenomen marketingowy i interesujący eksperyment artystyczny opisywany już na wiele sposobów. Debiutancki singiel Relax (5 tygodni na szczycie, okrągły rok w top 75 w trwającym od listopada 1983 pierwszym podejściu, po dziesięciu latach zaliczył jeszcze 7 tygodni uwieńczonych 5 lokatą) osiągnął rzadki w tamtych czasach platynowy status, Two Tribes (aż 9 tygodni prowadzenia w połowie 1984) i The Power of Love (numer jeden zimą 1984) - złoty, a Rage Hard (4 na koniec lata 1986) i Welcome to the Pleasuredome (2 wiosną 1985) - srebrny. Album pod tym ostatnim tytułem trzy razy pokrył się platyną (szczyt jesienią 1984, 66 tyg. w top 75). Liverpool (5 jesienią 1986) poprzestał na złocie, podobnie jak Bang!... The Greatest Hits of Frankie Goes to Hollywood (4 jesienią 1993).

Holly Johnson - Do niedawna dzięki platynowemu Blast był jednym z wyjątkowo eksponowanych albumowych one hit wonderów w tym kraju (numer 1 wiosną 1989, poza tym żadnego krążka w Top 100). W tym tygodniu dzięki Europie udało mu się przełamać tę spowodowaną w dużej mierze wykryciem wirusa HIV w jego organizmie klątwę. Z Blast pochodzą dwa srebrne single: Love Train z gitarową solówką Briana Maya (4 zimą 1989) i Americanos (ta sama lokata kwartał później).

Nik Kershaw - obydwa jego powszechnie znane albumy: Human Racing (5 miejsce wczesną wiosną 1984, 61 tyg. w top 75) i The Riddle (8 w 1984) pokryły się platyną, kolejny - Radio Musicola (47 w 1986), tylko srebrem. Piosenkarz miał też trzy srebrne single. Jak łatwo można się domyślić były to: Wouldn't It Be Good (4 miejsce zimą 1984), I Won't Let the Sun Go Down on Me (2 latem 1984) i The Riddle (3 jesienią 1984). Przykre, że mimo kolejnych prób ten nieco niedoceniony artysta od czasów mojego niemowlęctwa nie odniósł żadnego sukcesu.

Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD), nawiasem pisząc ulubieńcy mojej mamy - The Best Of (2 lokata na przedwiośniu 1988) wydaje mi się niepełny, jednak aż trzy razy pokrył się platyną. Brytyjska publika była chyba podobnego zdania, ponieważ kolejny album liverpoolczyków (3 pozycja wiosną 1991) również uzyskał platynowy status, podobnie jak uważane za największego osiągnięcia kapeli Architecture & Morality (3 jesienią 1981). OMD doczekało się także 5 złotych i 3 srebrnych płyt oraz 4 srebrnych singli: Enola Gay (8 miejsce w 1980), Souvenir (3 latem 1981), Joan of Arc (5 jesienią 1981) i Maid of Orleans (The Waltz Joan of Arc) (4 na początku 1982).

Sandra - W 1988 r. dotarła do 45 miejsca UK Charts ze swoją wersją Everlasting Love. Dużą popularność osiągnęła dopiero jako głos Enigmy.

The Clash - klasycy punka doczekali się dwóch platynowych płyt: London Calling (9 lokata w 1979) i The Singles (13 w 2007) oraz platynowego DVD Rude Boy - the Movie (film dokumentalny z 1980). Kultowy imienny debiut (12 pozycja w 1977) to jedna z ich pięciu złotych płyt, mieli także pięć srebrnych. Najwyżej na liście, bo do 2 miejsca dotarły Give 'Em Enough Rope w 1978 (złoto) i Combat Rock w 1982 (srebro). Żadnego certyfikatu nie otrzymała reedycja Should I Stay or Should I Go z 1991, która dzięki reklamie Levi's dotarła na szczyt listy singli.

The Jam - szczegóły w odc. 19

Ultravox - popularni w Polsce wykonawcy new romantic mieli wyjątkowo stabilną karierę. Wliczając narzucony przez marketingowców alias Midge Ure & Ultravox zaliczyli sześć złotych płyt i tylko jedną srebrną. "Hajlajtami" pozostają potrójnie platynowa The Collection (2 pozycja jesienią 1984, 53 tyg. w top 75) i platynowa Vienna (3 miejsce latem 1980, 72 tyg. w top 75). Tytułowy singiel z tego krążka (wicelider na początku 1981) pokrył się złotem, a All Stood Still (8 w 1981) i Hymn (11 w 1982) - srebrem. Jako Ultravox podpisany jest w bazie BPI również srebrny singiel Midge Ure'a If I Was (1 miejsce jesienią 1985).

Jeżeli Blondie, Morrissey i Tears For Fears do końca tego roku nie otrzymają żadnego certyfikatu, zajmę się nimi w jednym z kolejnych suplementów.

W następnym odcinku: wciąż aktualny numer jeden na Filipinach oraz hejterzy Van Halen :)

platynowy singiel od 4 VII 2014

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #40 (16. 05. 2014)

historia:

Zespół Pussycat Dolls nie należał do moich ulubieńców w okresie swojej największej popularności, jednak w Wlk. Brytanii w drugiej połowie pierwszej dekady naszego stulecia był obecny na każdym kroku. Album PCD tej burleskowej trupy jest tam aż czterokrotną platyną (7 lokata jesienią 2005, 73 tyg. w top 75), Doll Domination (4 jesienią 2008) pokryła się złotem, a Doll Domination – The Mini Collection (9 w 2009) - srebrem. 16 V dziewczyny mogły świętować swój największy singlowy sukces - platynę za Don't Cha z Busta Rhymesem (3 tygodnie na szczycie jesienią 2005). Mają w też dorobku złoty singiel za Jai Ho (You Are My Destiny) z hinduską legendą A R Rahmanem ze ścieżki do Oscarowego filmu Slumdog: Milioner z ulicy (3 wiosną 2009) oraz aż pięć srebrnych: Stickwitu (2 tyg. na prowadzeniu zimą 2005), Beep z will.i.amem (2 wiosną 2006), Buttons ze Snoop Doggiem (3 latem 2006), When I Grow Up (3 jesienią 2008) i moje ulubione z tej listy I Hate This Part (12 w 2008). Ciekawe, że nie poszczęściło się I Don't Need a Man (7 w 2006), może pomoże streaming?

Suplement do podsumowania kariery Rihanny z 3 odc. cyklu. Srebrem pokrył się jej singiel Rehab z płyty Good Girl Gone Bad (16 miejsce w 2008), w którym towarzyszył jej sam Justin Timberlake.

Powraca kącik ciężkiego grania, a w nim amerykańska grupa Disturbed za srebrną płytą za Asylum (7 pozycja jesienią 2010, ich najlepszy wynik w karierze). To pewnie czysty przypadek, ale w tym roku jeszcze powrócimy do niepozornych wymiataczy albumowych i rockowych notowań za oceanem.

rozmaitości:

- złota płyta dla składanki NOW That's What I Call Club Hits z grudnia 2013 (więcej w odc. 24)

suplement - najwyżej scertyfikowane brytyjskie składanki:

siedmiokrotna platyna - Now That's What I Call Music! 44 z 1999 (nr 1 tracklisty: ...Baby One More Time Britney Spears)

sześciokrotna platyna - Now That's What I Call Music! 47 z 2000 (nr 1 tracklisty: Rock DJ Robbiego Williamsa)

pięciokrotna platyna - Now That's What I Call Music! 29 z 1994 (m.in. Saturday Night Whigfield)

Now That's What I Call Music! 35 z 1996 (nr 1 tracklisty: Say You'll Be There Spice Girls)

Now That's What I Call Music! 41 z 1998 (nr 1 tracklisty: No Matter What Boyzone)

Now That's What I Call Music! 56 z 2003 (nr 1 tracklisty: Where Is the Love? Black Eyed Peas)
Now That's What I Call Music! 80 z 2011 (nr 1 tracklisty: Moves Like Jagger Maroon 5 i Christiny Aguilery)
Now That's What I Call Music! 83 z 2012 (nr 1 tracklisty: Gangnam Style Psy)
czterokrotna platyna - Now That's What I Call Music 6 z 1985
Now That's What I Call Music 8 z 1986
Now That's What I Call Music 10 z 1987
Now That's What I Call Music XIII z 1988
Now That's What I Call Music! 32 z 1995 (m.in. Gangsta's Paradise i Boombastic)
Now That's What I Call Music! 50 z 2001 (nr 1 tracklisty: Can't Get You Out of My Head Kylie Minogue)

Now That's What I Call Music! 53 z 2002 (m.in. Without Me Eminema)
Now That's What I Call Music! 62 z 2005 (nr 1 tracklisty: Push the Button Sugababes)
Now That's What I Call Music! 68 z 2007 (nr 1 tracklisty: Bleeding Love Leony Lewis)
Now That's What I Call Music! 77 z 2010 (nr 1 tracklisty: Only Girl (In The World) Rihanny)
Now That's What I Call Music! 86 z 2013 (nr 1 tracklisty: Roar Katy Perry)

Dzięki współpracy największych wytwórni płytowych seria Now! ma od lat niemal monopol na rynku popowych składanek. Jak widać, zgodnie z obiegową prawdą najlepiej sprzedają się podsumowania muzycznej jesieni.

potrójnie platynowa płyta od 25 IV 2014

W następnym odcinku: bardzo szczęśliwa dziewczyna.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #39 (09.05. 2014)

aktualności

Na pewno już to pisałem w ramach tego cyklu, ale James Blunt to dla niektórych wyjątkowo krzepiący, dla innych przygnębiający przykład ucieczki przed statusem gwiazdy jednego przeboju. Nie tylko udało mu się wykreować kilka przebojów, które przynajmniej próbowały zbliżyć się do sukcesu You're Beautiful, ale również może pochwalić się rzadkim w ostatnich latach sukcesem - wszystkie jego studyjne płyty pokryły się platyną. Oczywiście niedoścignionym liderem pozostaje 10-krotnie platynowe Back to Bedlam (106 tygodni w top 75 od marca 2005, 10 tygodni na szczycie), które pociągnęło za sobą sukces podwójnie platynowego DVD Chasing Time: The Bedlam Sessions z 2006. Na pojedynczej platynie poprzestały: All the Lost Souls (numer 1 jesienią 2007), Some Kind of Trouble (4 jesienią 2010) i Moon Landing (2 pozycja jesienią 2013, na razie 43 tyg. w top 75, ale jest szansa na poprawę tego wyniku). Spośród innych trubadurów z gitarą, srebrny singiel za popularną we wielu krajach świata do dziś, a w Polsce dopiero teraz piosenkę Riptide 9 V odebrał Australijczyk występujący pod pseudonimem Vance Joy. 

Jeśli mowa o skoczniejszych wykonawcach, po raz pierwszy na liście nagrodzonych przez BPI znalazł się Niemiec rosyjskiego pochodzenia Anton Zaslavski, czyli Zedd. Zapewnił mu to srebrny singiel Stay the Night z wokalem Hayley Williams z Paramore (2 pozycja zimą 2014). Ten sam status uzyskał 4 VII po uwzględnieniu streamingu utwór Clarity (29 zimą 2013 i...27 wiosną 2014), gdzie wsparła go urocza Foxes. Szkoda, że na podobne laury nie zasłuży już raczej Spectrum - moim zdaniem najlepszy utwór i Zedda, i Matthew Komy. Dzięki remiksowi Robina Schulza srebrnym singlem został także jeden z największych przebojów wiosny - Waves Mr. Probza.

archiwum

Podtrzymujemy temat muzyki tanecznej. Wyniki sprzedaży tegorocznego singla Satisfy nie napawają optymizmem, jednak trudno uwierzyć, że Nero mogliby pozostać gwiazdą jednego albumu - złotego Welcome to Reality (numer 1 latem 2011). To nami znalazły się trzy srebrne single duetu: bardzo przeze mnie lubiany mimo ogólnego dystansu do hybryd brostepu i drum'n'bass Promises (szczyt latem 2011), Guilt (8 wiosną 2011) oraz najstarszy, choć najpóźniej scertyfikowany - Me & You (15 lokata na początku 2011).

Electric Light Orchestra są już obecni w różnych wcieleniach na scenie muzycznej już tyle lat, że nawet BPI trudno jest połapać się w ich dyskografii. Np. singiel Mr Blue Sky (6 w 1978) otrzymał od federacji dwa srebrne certyfikaty - jeden za wersję fizyczną, jedną, jak mniemam, za cyfrową. Jak w przypadku innych oldies, można też dostać oczopląsu od podobnych tytułów różnych składanek. 9 V srebrem pokryła się jedna z nich - The Collection z 2009, a na listę przebojów dzięki transmitowanemu przez BBC darmowemu koncertowi w Hyde Parku powróciła najpopularniejsza z nich - All Over the World: The Very Best of (6 miejsce wiosną 2005, brakuje tygodnia do pełnego roku w top 75). Inne duże płytowe sukcesy ELO to platyna za album Time, który mam w swojej domowej kolekcji (2 tyg. na szczycie latem 1981), ELO's Greatest Hits (7 w 1979), A New World Record (6 w 1976, 100 tyg. w top 75), Discovery (5 tyg. na prowadzeniu latem 1979, 46 tyg. w top 75) i Out of the Blue (4 jesienią 1977, 108 tyg. w top 75). Ekipa Jeffa Lynne'a nagrała też 7 złotych i 2 srebrne krążki.

"Elektrycy" byli jednymi z beneficjentów regulaminu BPI przyznającego nagrody za sumę zarobionych pieniędzy, a nie konkretną liczbę sprzedanych egzemplarzy. Aż cztery z ich srebrnych singli dotarły maksymalnie do 6 pozycji. Oprócz Mr. Blue Sky to Wild West Hero i Sweet Talkin' Woman z 1978 oraz Shine a Little Love z 1979. Pozostałe ich "srebra" to: Xanadu w filmowym duecie z Olivią Newton-John (2 tyg. na szczycie latem 1980), Don't Bring Me Down (3 jesienią 1979), Hold On Tight (4 latem 1981), Livin' Thing (4 jesienią 1976), Confusion/Last Train to London
oraz The Diary of Horace Wimp (obydwa 8 w 1979). Tak popularny w Polsce z racji obydwu stron singiel Ticket to the Moon/Here Is the News dotarł w 1982 zaledwie do 24 pozycji. Platynowy status uzyskało wideo Zoom Tour Live z 2001, a złoty - Out of the Blue: Live at Wembley z 1980 (koncer z 1978).

Składanka Kaiser Chiefs Souvenir: The Singles 2004–2012 (19 pozycja w 2012) wydawała mi się w swoim czasie wyjątkową klapą, jednak obecność Ricky'ego Wilsona w brytyjskim The Voice pomogła jej wydźwignąć się do poziomu srebrnej płyty.

suplement - najwyżej scertyfikowane soundtracki w historii nagród BPI:

pięciokrotna platyna - Bodyguard (1992) i Dirty Dancing (1987)
poczwórna platyna - Mamma Mia (2008) i film TV High School Musical (2006)
potrójna platyna - Grease (1978), Buster (1988), Pulp Fiction (1994), Trainspotting (1996), Goło i wesoło (1997), Dziennik Bridget Jones (2001), Ultimate Dirty Dancing (2003)

dla porównania - soundtracki, które spędziły najwięcej tygodni w top 75 UK Charts

1. Dźwięki muzyki (1965) - 372 tyg.
2. Południowy Pacyfik (1958) - 315 tyg.
3. Król i ja (1956) - 199 tyg.
4. West Side Story (1961) - 175 tyg.
5. Oklahoma! (1955) - 167 tyg.
6. Doktor Żywago (1965) - 107 tyg.
7. Pomaluj swój wóz (1969) - 97 tyg.
8. Oliver (1968) - 94 tyg.
9. Gigi (1968) - 87 tyg.
10. Mary Poppins (1965) - 82 tyg.

platynowy singiel od 28 III 2014

Następny odcinek będzie kolejnym pretendentem do miana najkrótszego w historii cyklu.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #38 (02.05. 2014)

aktualności

Hideaway Kieszy chyba żadnemu czytelnikowi bloga nie trzeba przedstawiać. Taneczny przebój 2 V uzyskał status srebrnego singla. Złotem pokryła się niezniszczalna (w chwili gdy to piszę to wciąż numer jeden na Filipinach!) ballada Johna Legenda All of Me oraz najagresywniejszy klubowy utwór z brytyjskiego szczytu w tym roku - Tsunami (Jump) Kanadyjczyków DVBBS & Borgeous, którym sukces na Wyspach prawdopodobnie zapewnił gościnny rap Tinie Tempah. Srebrną płytą stał się debiut lekko gitarowego boysbandu The Vamps - Meet the Vamps. Profity z udziału wokalisty jako trenera w The Voice UK zaczęła spijać grupa Kaiser Chiefs. Zaczęło się od "srebra" dla ich najnowszego albumu studyjnego Education, Education, Education & War, ale o ekipie z Leeds będzie jeszcze okazja wspomnieć przynajmniej dwa razy (w tym w następnym odcinku).

archiwum

Rzadko się zdarza, aby w tym samym tygodniu certyfikaty BPI otrzymały dwa girlsbandy - w dodatku obydwa za utwory, które miło wspominam (i to z moich ponurych lat licealnych!) Zacznijmy od tego bardziej znanego. Too Lost in You to dość standardowa, ale udana (w końcu autorstwa Diane Warren!) ballada Sugababes (10 na koniec 2003), wykorzystana m.in, w filmie To właśnie miłość. To szósty scertyfikowany singiel często zmieniającej skład grupy. Do tej pory najlepiej sprzedały się złote Push the Button (3 tygodnie na szczycie jesienią 2005, nie dziwota, że RMF tłukł latami...) i About You Now (miesiąc "rządów" jesienią 2007 - dzisiaj każdy girlsband zabiłby za takie wyniki). Pozostałe srebra to: Freak Like Me, Round Round (obydwa numery jeden w połowie 2002) i Girls (3 jesienią 2008). Co ciekawe, żadnej nagrody od BPI nie doczekały się aż dwa inne chart-toppery tego zespołu: Hole in the Head (jesień 2003) i charytatywny cover Walk This Way z Girls Aloud (wiosna 2007).

Najlepiej sprzedający się album dziewczyn to potrójnie platynowy Angels With Dirty Faces (2 lokata jesienią 2002, 40 tyg. w top 75). Dość regularnie zaliczały one podwójną platynę: za Three (3 jesienią 2003), Taller in More Ways (szczyt jesienią 2005) i Overloaded: The Singles Collection (3 jesienią 2006). Change (1 jesienią 2007) było platyną, One Touch (26 w 2000) - złotą płytą, a Catfights and Spotlights (8 w 2008) - pokryło się tylko srebrem, co i tak okazało się niedoścignionym rezultatem dla wydanego dwa lata później Sweet 7.

O Mis-Teeq dziś już tak bardzo się nie pamięta, chociaż zatrącająca o UK garage grupa w ciągu trzech lat umieściła aż siedem singli z rzędu w rodzimym Top 10! 2 V srebrnego statusu doczekał się jeden z nich, akurat najlepiej mi znany - Scandalous (2 pozycja wiosną 2003). W swoim czasie wyrównał on wynik o 1,5 roku wcześniejszy wynik All I Want. Wcześniej dziewczyny otrzymały jedynie certyfikaty za albumy: platynę za Lickin' on Both Sides (3 lokata jesienią 2001) i złoto za Eye Candy (6 wiosną 2003).

Kiedy zaczynałem przygodę z muzyką pop, miałem świadomość, że głośny ostatnio z racji rzekomej współpracy z pewną popularną stroną dla dorosłych (nie mylić z dojrzałymi) Coolio to gwiazda jednego przeboju, jednak byłem pewny, że jest nim... C U When You Get There z gościnnym udziałem duetu 40 Thevz (3 pozycja latem 1997). Prawdziwą przepustką rapera do nieśmiertelności jest jednak oczywiście od 2 V podwójnie platynowe Gangsta's Paradise z wokalną partią LV (2 tygodnie na prowadzeniu jesienią 1995). Album pod tym samym tytułem (18 miejsce w 1995) pokrył się złotem.

Z polskiego punktu widzenia może się to wydawać dziwne, ale Christina Perri ma już na koncie dwa współczesne klasyki. A Thousand Years z filmu Zmierzch: Przed świtem, część 1 przebiło nawet sukces Jar of Hearts. Ten pierwszy utwór (11 miejsce jesienią 2012, 49 tyg. w top 75 od jesieni 2011) pokrył się w USA cztery razy platyną, ten drugi (4 lokata latem 2011, 48 tyg. w top 75) - trzy. W Wlk. Brytanii obydwie ballady uzyskały platynowy status, a album Lovestrong (9 pozycja jesienią 2011) - złoty. Tegoroczny krążek znanej m.in. z licznych tatuaży piosenkarki Head on Heart zawędrował oczko wyżej, ale o niesprzyjającym klimacie dla tej formy promocji muzyki pisałem już wiele razy...

rozmaitości

- srebrna płyta dla składanki Now That's What I Call Running 2014 (Jessie Ware oczywiście tam nie ma...)

- srebrna płyta dla płyty The 50 Greatest Pieces of Classical Music z września 2009 nagranej przez London Philharmonic Orchestra pod batutą Davida Parry'ego. Wcześniej ta założona w 1932 r. jedna z pięciu londyńskich orkiestr symfonicznych pomogła Ennio Morriconemu nagrać ścieżkę dźwiękową do Misji (złota płyta) i utwór Chi Mai (złoty singiel w 1981 po wykorzystaniu w serialu o premierze Davidzie Lloydzie George'u, a po raz pierwszy użyty w Magdalenie Jerzego Kawalerowicza dziesięć lat wcześniej).

- złote wideo za Elvis Lives - The 25th Anniversary Concert "Live" From Memphis z marca 2007, które udowadnia, że król rock&rolla jest w stanie koncertować w swoich rodzinnych stronach nawet po śmierci i to bez uciekania się do hologramów. A był to król co się zowie, co widać po tym, że zaledwie pięć jego DVD jest w tej chwili w Wlk. Brytanii "tylko" złotymi. The Ultimate Collection, Legends In Concert: The Early Years i wspomnieniowy dokument Elvis By the Presleys z 2005 pokryły się platyną, Aloha from Hawaii (koncert z 1973) to podwójna platyna, '68 Comeback Special - potrójna, a That's The Way It Is z 1970 - nawet pięciokrotna!

W następnym odcinku m.in. jeden z ulubionych zespołów mojego taty i mój ulubiony zespół  (mniej więcej) brostepowy.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #37 (25 04. 2014)

aktualności:

Garażowa wiosna trwa w najlepsze. Złotem pokrył się marcowy numer 1 My Love Route 94 (Rowana Jonesa) i Jess Glynne. Po doliczeniu streamingu 4 VII stanie się on platynowym. Inny mój ulubieniec i wiosenny numer jeden - Nobody to Love Sigmy na razie zadowala się srebrem. Jak to zazwyczaj bywa, nagrody za albumy trafiły głównie do przedstawicieli bardziej tradycyjnego brzmienia. Trwała dobra passa Paolo Nutiniego (złoto za Caustic Love), nieco zaskakująco dla polskiego słuchacza, lecz na pewno nie dla brytyjskiego srebrny status uzyskał krążek Rogera Daltreya (The Who) i Wilko Johnsona (Dr Feelgood) Going Back Home. Klubowe brzmienia w tym fragmencie rozdania reprezentowało srebro dla Katy B za Little Red (szczyt listy zimą 2014). Niby to mało, mniej niż złoto On a Mission (2 pozycja wiosną 2011), jednak prześcignęła pod tym względem kilka innych styczniowych i lutowych numerów jeden.

Złoty singiel za Dark Horse z Juicy J (4 miejsce, od września 2013 37 tyg. w top 75, co stanowi jej trzeci najdłuższy staż po Firework i Roar) otrzymała 25 IV inna Katy - Perry. 4 VII po uwzględnieniu streamingu singiel ten uzyskał platynowy status jako już piąty mały krążek Amerykanki. Poprzednie to (jak dość łatwo się domyślić): I Kissed a Girl (aż pięć tygodni na szczycie latem 2008), Hot 'n' Cold (4 jesienią 2008), California Gurls z rapującym Snoop Doggiem (dwa tygodnie prowadzenia latem 2010), Firework (3 jesienią 2010, 47 tyg. w top 75) i Roar (numer 1 przez 2 tyg. jesienią 2013). Szczebel niżej zatrzymały się: Teenage Dream (2 jesienią 2010), E.T. z Kanyem Westem (3 wiosną 2011) i Last Friday Night (TGIF) (9 w 2011), po którym nastąpiła passa trzech srebrnych singli z rzędu: The One That Got Away (18 pozycja, ale aż pół roku w top 75), Part of Me (numer jeden wiosną 2012) i Wide Awake (9 lokata). Pejzaż uzupełniają dwa złote featuringi (Timbaland i 3!OH!3) Ostatnio szał na rubaszną Kalifornijkę nieco minął (trzy kolejne single nie dostały się do brytyjskiego Top 20), dlatego na kolejne certyfikaty trzeba będzie chyba poczekać do wydanie kolejnej płyty lub...reedycji Prism. DVD Part of Me z lata 2012 pokryło się platyną.

Włoski tenor Andrea Bocelli podobnie jak kilka innych gwiazd classical crossover ma w Wlk. Brytanii grono oddanych wielbicieli (i wielbicielek). Dzięki nim zanotował bardzo stabilne pasmo sukcesów na przestrzeni ponad 10 lat. Jego kulminacją była podwójna platyna za Vivere - The Best Of (4 pozycja jesienią 2007) i niemal nieprzerwana passa platynowych płyt, które dostarczyły materiału na tę składankę: Romanza (6 w 1997), Viaggio Italiano (24 w 1999), Sogno (4 wiosną 1999, 42 tyg. w top 75), Cieli de Toscana (3 jesienią 2001), Sentimento (7 w 2002) i Amore (4 wiosną 2006). Do tego należy dodać siedem złotych certyfikatów i dwa srebrne, w tym najnowszy za Passione (7 zimą 2013). Na pierwszy certyfikat czeka jeszcze późniejsze Love in Portofino (5 miejsce jesienią 2013). Największym przebojem niewidomego śpiewaka w tym kraju, podobnie jak w Polsce jest oczywiście duet z Sarah Brightman Time to Say Goodbye (2 lokata wiosną 1997), zaś największą (wycenioną na platynę) popularność spośród DVD zdobyła A Night in Tuscany z 1997 (miał też dwa złote). 

archiwum:

Patrząc na to, ile krążków polepszyło swój multiplatynowy status w pierwszym kwartale 2014, nie dziwię się, że w kolejnych miesiącach panowała pod tym względem posucha. M.in. 25 IV ostatecznie przypieczętowana została żałoba po Whitney Houston. Po raz czwarty platyną pokryła się najchętniej kupowana po śmierci płyta artystki - The Ultimate Collection (3 lokata jesienią 2007, 82 tyg. w top 75). Wcześniej taki sam status uzyskał album zatytułowany po prostu Whitney Houston (2 miejsce zimą 1985, 119 tyg. w top 75). Jeszcze lepiej sprzedały się: The Greatest Hits (5x platyna, 2 razy szczyt wiosną 2000, 65 tyg. w top 75) i Whitney (6x platyna i 6 razy prowadzenie latem 1987, 101 tyg. w top 75). Dużymi sukcesami były również podwójnie platynowe My Love Is Your Love (4 lokata jesienią 1998, 67 tyg. w top 75) i platynowe I'm Your Baby Tonight (4 jesienią 1990), mniejszym - złote I Look to You (3 jesienią 2009) i trzy srebrne płyty.

Trudno w to uwierzyć, szczególnie Amerykanom, jednak diwa otrzymała w Wlk. Brytanii mniej certyfikatów za single niż albumy i to niewiele z nich pochodzi z czasów jej największej dominacji na Billboardzie. Poza konkurencją pozostaje oczywiście podwójnie platynowy I Will Always Love You (imponujące 10 tygodni na prowadzeniu na przełomie 1992 i 1993). Złotem cieszyły się: Saving All My Love for You (2 tyg. "królowania" jesienią 1985), I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me) (taki sam wynik wiosną 1987), My Love Is Your Love (2 latem 1999) oraz It's Not Right But It's Okay (3 na przedwiośniu 1999). Srebrem pokryły się: How Will I Know (5 na początku 1986), One Moment in Time (dwa tygodnie "rządów" jesienią 1988), nieco zaskakująco, ale ku mojej dużej radości Step by Step z filmu Żona kaznodziei (13 w 1996) When You Believe - duet z Mariah Carey z filmu Książę Egiptu (4 zimą 1998) i Million Dolar Bill (5 jesienią 2009). Pozostaje mieć nadzieję, że jeszcze któryś z 9 utworów gwiazdy soulu z brytyjskiego Top 10 (w tym duety z G. Michaelem i E. Iglesiasem) jeszcze kiedyś trafi na listę nagród BPI. Podobnie jedynym jej scertyfikowanym DVD jest złote Whitney: The Greatest Hits z 2000. Aż trudno uwierzyć.

Niebywała żywotność Born to Die Lany Del Rey (124 tyg. w top 75 od lutego 2012, czyli najwięcej ze wszystkich albumów wydanych w tamtym roku, 2 tygodnie na prowadzeniu) zaowocowała potrójną platyną. Taki sam wynik 25 IV osiągnęło imienne wydawnictwo The Stone Roses (9 miejsce wiosną 1989, aż 106 tyg. w top 75), kończąc w ten sposób długą passę certyfikatów napędzanych przez reaktywację grupy. Kultowe manchesterskie trio maż te na koncie dwie podwójnie platynowe płyty: Second Coming (4 pozycja zimą 1994) i The Very Best Of (19 w 2002), platynowe The Complete Stone Roses (4 wiosną 1995), złote Turns Into Stone (32 w 1992) i dwie srebrne. Spośród singli srebrnym pokryło się Fool's Gold (8 jesienią 1989 w tandemie z What the World Is Waiting For, w różnych inkarnacjach trzy razy wracał na listę). Najwyżej na listę doszło Love Spreads (2 w 1994), jednak mogła to być zasługa słabej konkurencji zimą.

Kariera Nelly Furtado miała wiele zakrętów. Na największym Kanadyjka znajduje się aktualnie, wcześniej jednak zanotowała wiele sukcesów, aczkolwiek trzeba pamiętać, że część jej hitów "podpada" pod płyty Timbalanda (dwa srebrne single), a największy hit, jeżeli patrzeć pod tym kątem - platynowe Broken Strings pochodzi z albumu Jamesa Morrisona. Z pełni solowych dokonań złotym singlem był Maneater (3 tyg. prowadzenia latem 2003), srebrnymi - Promiscuous z Timbalandem (3 na progu jesieni 2006), Say It Right (10 w 2007, ponad pół roku w top 75), nagrodzony 25 IV All Good Things (Come to an End) (4 na koniec 2006) i I'm Like a Bird (5 wiosną 2001). Poza ostatnim wszystkie pochodzą z potrójnie platynowego "longa" Loose (4 pozycja latem 2006, 73 tyg. w top 75). Debiut Whoa! Nelly (2 wiosną 2001, 47 tyg. w top 75) pokrył się platyną, a folkowy Folklore (11 w 2003) - złotem. Niestety po przerwie na hiszpańskojęzyczne nagrania o Nelly pamiętali jedynie najwierniejsi brytyjscy fani, a "bestof" ukazał się w okresie, kiedy Tiesto jeszcze był niszową postacią na tym rynku...

Pseudonim Skrillex, podobnie jak Pitbull często już używany jako symbol degeneracji muzyki ostatnich lat. Liczba fanów najbardziej rozpoznawalnego reprezentanta brostepu (często nieściśle mówi się, że dubstepu) musi mniej więcej równoważyć się z liczbą antyfanów, ponieważ Sonny Moore do tej pory otrzymał od BPI jedynie złote certyfikaty za EP Bangarang (31 pozycja w 2012) i (właśnie 25 IV) singiel o tym samym tytule (24 lokata, patrząc pod tym kątem fenomenalne 33 tyg. w top 75 od marca 2012). Płyta Recess (13 na przedwiośniu tego roku) nie wydaje się rychłym faworytem do kolejnej nagrody.

rozmaitości:

- kolejny zwyczajowy szczebel pokonany: platynowa płyta dla składanki Now That's What I Call Music! 87

- nieco mniej spodziewane, ale istotne: platynowa płyta dla ścieżki dźwiękowej dla Krainy lodu (Frozen)

- złota płyta dla składanki NOW That's What I Call 90s Dance z października 2012. Na pewno w Polsce taki zestaw miałby inną tracklistę. Niestety.

- srebrna płyta dla składanki NOW That’s What I Call Feel Good z marca 2014. Mnie tam Rule the World Take That wzrusza, trafiło się też kilka przebojów o rozstaniach miłosnych...

W następnym odcinku: girlsbandy i hymn amiszów (ponoć :)