aktualności:
If You Wait London Grammar to na razie jedyny album z Top 20 (choć już nie z Top 30) moich ulubieńców z 2013, który uzyskał platynowy status w Wielkiej Brytanii. Grającemu nastrojowe indie trio udało się to właśnie 21 II. Album wciąż znajduję się w szerokiej czołówce brytyjskiej listy przebojów (wg archiwum BPI - 2 miejsce wczesną jesienią 2013, 48 tygodni w top 75, aczkolwiek mają chyba dwutygodniową "obsuwę" w aktualizacji).
Kolejny przyczynek do dziejów kryzysu rynku fonograficznego. Pierwsza płyta najpopularniejszego MC grime'u Tinie Tempaha The Disc-overy (nie wysilił się ani z tytułem, ani z okładką... numer 1 jesienią 2010, 69 tyg. w top 75) pokryła się podwójną platyną, druga - Demonstration (3 lokata jesienią 2013) prawdopodobnie poprzestanie na złocie. Najwyraźniej fanom rapera o trudnych do zapamiętania personaliach Patrick Chukwuem Okogwu Jr łatwiej przychodzi ściąganie jego singli, których jeszcze w erze przedstreamingowej sprzedał ich w ojczyźnie ponad 2 miliony.
Fani Emeli Sandé czekają już na jej nowe nagrania, tymczasem mi przyszło podsumować jej pierwszy okres sukcesów związany z wydaniem siedmiokrotnie platynowej płyty Our Version of Events. Jak przystało na szeroko pojęty pop, tak duży sukces pociągnął za sobą wyśmienitą i mocno rozłożoną w czasie sprzedaż singli. Najlepszą w przypadku platynowego Next to Me (2 miejsce zimą 2012), uhonorowanego złotem 21 II Clown (4 pozycja jesienią 2012) i Read All About It, Pt. III (3 latem 2012). Długi staż opłacił się również srebrnemu My Kind of Love (17 lokata wiosną 2012). Do tego dochodzi platynowy featuring u Labrintha i złoty u Professora Greena. Podobnym powodzeniem nie cieszyła się żadna z czterech kolaboracji artystki z Naughty Boyem. Producent o pakistańskich korzeniach wyjątkowo nie ma szczęścia do nagród BPI - mimo m.in. albumu z drugiego miejsca listy przebojów otrzymał jedynie za znany wszystkim platynowy singiel La la la, który otworzył już uchylone drzwi do wielkiej kariery Samowi Smithowi. Za to złotem pokryło się DVD Sandé z koncertem Live at the Royal Albert Hall z lutego 2013.
Złagodzenie stylu przez Paramore przyniosło rezultat w postaci rekordu pobytu w top 75 przez singiel Still Into You (15 miejsce wczesną wiosną 2013), który 21 II stał się ich drugim srebrnym po Misery Business (17 latem 2007). Bez nagrody pozostaje najwyżej notowane w ich karierze Ignorance (14 w 2009), chyba najbardziej znane przez wiele lat Decode ze Zmierzchu zatrzymało się na 52. Amerykańskie trio ma na koncie dwa platynowe albumy: Riot (24 latem 2007) i Brand New Eyes (1 jesienią 2009) oraz dwa złote: All We Know Is Falling (emisja w 2005, ale dopiero w 2010 pojawił się na 51) i Paramore (szczyt notowań wiosną 2013). Featuringi wokalistki Hayley Williams to osobna historia, którą już niedługo się zajmiemy :)
archiwum:
Saksofonista i klarnecista Kenneth Gorelick (Kenny G) to jeden z najbardziej znanych wykonawców smooth jazzowych. Największy sukces osiągnął w rodzinnych USA, gdzie jego album Breathless rozszedł się w ponad 12-milionowym nakładzie. W Wlk. Brytanii nie wzbudził takiego szału - tu również było jego największym sukcesem (4 miejsce wiosną 1993), za którym podążyły dwie kolejne złote płyty: The Moment (19 w 1996) i Greatest Hits (38 w 1997). 21 II otrzymał srebrną płytę za Songbird: The Ultimate Collection (24 w 2004), którą pamiętam jeszcze z czasów moich początków zainteresowania UK Charts. Dożyć przyznania srebrnej płyty wszystkim longplayom obecnym w setce albo chociaż w czterdziestce w czasach nauki w liceum? W moim przypadku nie jest to chyba nierealne, obecnym licealistom się to już na pewno nie uda...
Największym brytyjskim sukcesem Sarah McLachlan przez wiele lat był "srebrny" (niestety nieuwzględniony w wyszukiwarce BPI) featuring u klubowego Delerium w Silence w 2000. Przypomnienie przez Mam Talent w 2010 i X Factora w 2013 dało jednak drugie życie singlowi Angel (pierwotnie 36 lokata zimą 2002, w USA przewodził na liście Billboard Adult Contemporary, dotarł do 4 pozycji i jest jednym z trzech jej złotych), a co za tym idzie pierwszy samodzielny srebrny singiel. Fani dłuższych form muzycznej wypowiedzi zapewnili wokalistce złote płyty za Surfacing (47 w 1998) i Afterglow (33 w 2004) oraz srebrną za nienotowany na brytyjskiej liście album live Mirrorball z 1999. W maju tego roku ukazał się nowy krążek Shine On, jednak 71 pozycja nie wróży powrotu w łaski BPI.
Jak zauważyliśmy w przypadku Razorlight w poprzednim odcinku, upływ czasu sprzyja wspominaniu w tym cyklu singli z kręgu indie i rocka. Tym razem udało się największemu przebojowi w karierze małej znanej w Polsce brit-popowej grupy Reef - Place Your Hands (6 miejsce jesienią 1996). Ogółem w archiwum listy można znaleźć 15 ich singli, z których w Top 10 gościł jeszcze wykorzystując posuchę na rynku na początku 1997 Come Back Brighter. Oczywiście kapela odnosiła również sukcesy na rynku "długograjów". Największym było 1 miejsce Glow, również zanotowane w "martwym" okresie (początek 1997), co nie przeszkodziło płacie pokryć się platyną. Replenish (9 latem 1995) jest dziś złote, a Rides (3 wiosną 1999) - srebrne.
rozmaitości:
- po sezonie Walentynkowym nadszedł sezon na bieganie! Srebrem pokryły się składanki The Workout Mix 2013 z grudnia 2012 i Running Trax 2014 z grudnia 2013. Mówiąc najkrócej: jeszcze jeden pretekst do wciśnięcia tej papki, co zawsze :)
- świetny dzień dla Trevora Nelsona - speca o R&B w BBC. Wspominana niedawno The Trevor Nelson Collection 2 osiągnęła złoty status, zaś jej pierwsza część ze stycznia 2013 - platynowy. Jade, Patrice Rushen, Adina Howard, kultowy w fanklubie Jessie Ware Brownstone, czy Mark Morrison - dobry stuff, a wymieniłem tylko nieco mniej oczywiste rzeczy.
- srebrny płyta dla składanki I'm Every Woman ze stycznia 2014 (podtytuł: Pop Queens of the 70s)
- srebrny płyta dla składanki I'm Every Woman ze stycznia 2014 (podtytuł: Pop Queens of the 70s)
Następny odcinek będzie iście symboliczny, ponieważ będzie w nim mowa tylko o trzech certyfikatach, muszę więc pomyśleć o jakimś ciekawym bonusie :)
No comments:
Post a Comment