Pożegnalna listopadowa playlista

 Postiljonen - muzyka, która smakuje jak pocałunek

 
Życie ma to do siebie, że jeżeli ma się więcej niż jedno hobby, zazwyczaj któreś z nich wygrywa, ponieważ kontynuacja wszystkich oznaczałaby nierealną konieczność rezygnacji z pracy zawodowej. W moim wypadku post wygrał z karnawałem, to znaczy tradycyjne medium z cyfrowym.

Tłumaczenia piosenek, cz. 2: The Clash i The Jam

The Clash – London Calling (London Calling, 1979)

O ile pamiętam, to tłumaczenie stanowiło część samozwańczego Tygodnia Wrażliwości Społecznej.

Muzyczna autobiografia odc. 1

Wspomnienia...

To właściwie powinien być post numer jeden lub numer dwa na blogu, ale czy w takim układzie kogoś by to zainteresowało? Fanów muzycznej nostalgii po latach 90. pewnie tak.

Tłumaczenia piosenek: wstęp i część pierwsza

 Być może już kiedyś o tym pisałem, ale Pop Goes the Blog nie był pierwszy. Spośród muzycznych (bo były i efemerydy historyczne) pierwszy był blog "Gogle i gladiole" (na cześć elementów wizerunku scenicznego Morrisseya), w którym publikowałem tłumaczenia piosenek, a ściślej mówiąc - przeklejałem je z działu "Zasoby" forum.80s.pl.

Playlista: październik 2015

Ograniczanie się do nowości na prywatnej liście przy tworzeniu playlist byłoby niesprawiedliwe, ponieważ po skróceniu Elektroenergii do 40 piosenek sito jest bardzo restrykcyjne.

Playlista: sierpień-wrzesień 2015

Czasem zamiast silenia się na oryginalność najlepsze są najprostsze rozwiązania.

Statystyki: Albumy, które spędziły przynajmniej rok na brytyjskiej liście przebojów - stan na 31.05. 2015

Po kilku latach przygotowań brytyjska Official Charts Company wreszcie uporała się z digitalizacją swojej historii (przy okazji zamykając konkurencyjną stronę chartstats.co.uk). Czy oznacza to koniec mojej misji kronikarza najdłuższych staży płyt w tych zestawieniach?

Elektroenergia #171-172

Sexy Suicide

Notowanie 171 miało charakter przejściowy - byłem tak zabiegany w tym tygodniu, że zamiast szukać nowości skupiłem się na odsianiu "strefy spadku" (zastanawiam się nad powrotem jednej z tych piosenek do zestawienia, pewnie nie tej, która byście obstawiali...) Ogólnie rzecz biorąc, damskie wokale lepiej sobie radzą ze zmianą formuły, niż męskie.

Elektroenergia #169-170

Honne

27 kwietnia 2015 to kolejna historyczna data dla RT Listy/Elektroenergii.

Elektroenergia #167-168

Great Good Fine OK

Jeszcze nigdy nie było tak dużej koncentracji artystów na mojej liście. Czasowa korelacja z Wielkanocą i związanym z tym robieniem rzeczy na zapas w pracy to kwestia przypadku. Kilku złapało po prostu bardzo dobrą formą.

Felieton: Frankie a sprawa rock'n'rolla

W listopadzie 2004 r. ukazał się piąty album irlandzkiej grupy Westlife pt. Allow Us To Be Frank. W pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów płytowych, której połowę stanowiły najczęściej mało kreatywnie nazwane "bestofy", ten tytuł rzucał się w oczy.

Elektroenergia # 165-166

Spector

Takiego notowania, jak 165 w historii Elektroenergii jeszcze nie było. Z czterech nowości (i tak o jedną za dużo, aby powróciła regulaminowa liczba 50 notowanych piosenek) 75% było utrzymanych w jednym stylu, a była to bardzo popularna od kilku lat hybryda folk-rocka i popu, którą na własny użytek nazywam "folkiem stadionowym".

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #65 (07. 11. 2014)

platynowa płyta od 24.10. 2014

aktualności

Tak jak się spodziewałem, premiera internetowego archiwum brytyjskiej listy przebojów pozbawiła mnie energii do tworzenia tego cyklu.

Elektroenergia #163-164

Jessie Ware

Wracam po dwutygodniowej przerwie spowodowanej koniecznością uporania się z największym wyzwaniem w dotychczasowej krótkiej karierze dziennikarskiej - moim pierwszym materiałem śledczym.

5 brytyjskich artystów, którzy w latach 80. osiągnęli większe sukcesy komercyjne w USA niż w ojczyźnie

O obecności wykonawców z Wielkiej Brytanii w notowaniach Billboardu można by napisać książkę.

Ranking: Moje ulubione albumy 2014

Przystąpiłem do pisania tego posta z pewnym wstydem, ponieważ to chyba jeden z nielicznych płytowych rankingów 2014, które ukazały się dopiero na koniec lutego 2015. Są jednak trzy powody, dla których nie powinienem się tego wstydzić:

Felieton: Tennessee zagłębiem...electro

Nashville to chyba najbardziej obok Seattle jednoznacznie kojarzące się Europejczykom z muzyką miasto Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Konkretnie z jednym jej gatunkiem - country.

Elektroenergia #162

Historyczne notowanie, ponieważ po raz pierwszy (w czwartej próbie) na szczycie pojawił się wykonawca z Azji. Za to na dole wyjątkowo przykra sytuacja, ponieważ dwa utwory po kilkutygodniowych bojach nie przebiły się nawet przez 40 miejsce.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #64 (31. 10. 2014)

nowości
Cykl o BPI ponownie staje się jak moje biuro (pozdrawiam fanki i fanów) - za sprawą złotego singla dla Eda Sheerana (dawno go nie było!) za wciąż zdobywające nowych fanów Thinking Out Loud.

Elektroenergia #161 (07.02. 2015)

Digitalism

To było do przewidzenia, nawet gdyby tego dnia nie odbył się koncert na Torwarze. Mantrze o "zbyt oczywistych i szybko nudzących się utworach" skończyła się data przydatności do spożycia.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #63 (24. 10. 2014)

aktualności

Booty, booty! 24 X na razie największy przebój Meghan Trainor All About that Bass miał już złoty status w Wlk. Brytanii. Srebrem pokrył się nieco złowieszczy klubowy hit, który dobrze przyjął się także w Polsce - Faded Zhu (3 miejsce latem, wydawało mi się, że to akronim, jest to jednak prawdziwe nazwisko amerykańskiego kompozytora chińskiego pochodzenia). Na chwilę powracamy do początku roku dzięki złotej płycie dla Bruce'a Springsteena za High Hopes (na szczycie w styczniu).

zaszłości

6-krotnie platynowe Sunny Side Up wyszło na pierwsze sprzedażowej klasyfikacji albumów Paolo Nutiniego (miesiąc na szczycie, 124 tyg. w top 75 od czerwca 2009), a Encore (2 tygodnie na prowadzeniu jesienią 2004) dzięki poczwórnej platynie samodzielnie objęło 5 pozycję w takim rankingu dotyczącym Eminema. A Hard Day's Night (21 tygodni na szczycie w 1964, 45 tyg. w top 75) stało się szesnastym platynowym albumem The Beatles (przypominam, że w przypadku krążków sprzed 1973 BPI uwzględnia jedynie sprzedaż po 1994).

Bryan Adams to przede wszystkim rekordzista pod względem najdłuższego nieprzerwanego pobytu na pierwszym miejscu brytyjskiej listy singli z podwójnie platynowym (Everything I Do) I Do It for You z filmu Robin Hood - Książę złodziei (16 tygodni na szczycie od czerwca 1991). Platynowy status uzyskał jeszcze duet z Melanie C When You're Gone (3 miejsce na koniec 1998), złoty - Please Forgive Me (2 jesienią 1993) i od 24 X Summer of '69, mimo ledwo 42 lokaty w 1985 (w 2012 utwór powrócił na listę, ale nie przebił tej pozycji). Srebrem pokryły się kolejne filmowe przeboje: All for Love (tercet z Rodem Stewartem i Stingiem, 2 zimą 1994) i Have You Ever Really Loved a Woman? (4 wiosną 1995) oraz featuring u Chicane. Spośród 6 niescertyfikowanych utworów z top 10 najwyżej dotarł ostatni, też filmowy - Here I Am (5 latem 2002).

Spośród albumów największą popularnością cieszyły się potrójnie platynowe Reckless (7 w 1985, 116 tyg. w top 75), Waking Up the Neighbors (szczyt jesienią 1991, 54 tyg. w top 75) i The Best of Me (12 w 1999, 43 tyg. w top 75) oraz podwójnie platynowe So Far So Good (prowadzenie jesienią 1993 (prowadzenie 55 tyg. w top 75) i 18 Til I Die (numer jeden latem 1996, 40 tyg. w top 75). Nieźle poradziły sobie także platynowe Unplugged (19 w 1997) i Anthology (30 w 2005). Statystyki uzupełniają trzy złote (m.in. Room Service - 4 jesienią 2004) i cztery srebrne płyty (m.in. Spirit: Stallion of the Cimarron - 8 w 2002, 11 - 6 w 2008). Kanadyjski "soft rocker" może się też pochwalic trzema złotymi wideo (najnowsze - Live At Slane Castle)

Indie rockowa grupa The Courteeners w tym roku zaliczyła swoją najwyższą pozycję na brytyjskiej liście przebojów (3 latem z Concrete Love), jednak podobnie jak wszystkie swoje poprzedniczki produkcja szybko zniknęła z pola widzenia. Na razie manchesterczykom pozostaje cieszyć się z dwóch złotych płyt: za St. Jude (4 wiosną 2008) i Falcon (6 w 2010).

Wydawcy kolekcji "budget price" wpadli w 2010 na zabawny pomysł i wydali kompilację The Very Best of Chicago & Foreigner. Grupy wyrosły z zupełnie innych korzeni, jednak według Brytyjczyków prezentują na tyle podobny styl, że skończyło się srebrną płytą. W przypadku Chicago w kronikach wyróżnia się złoty singiel If You Leave Me Now (3 tygodnie na prowadzeniu jesienią 1976), srebrnym było Hard to Say I'm Sorry (4 latem 1982). Z płyt The Heart Of Chicago (6 w 1989) zdobyło nawet platynowy status, Chicago 17 (24 w 1984), The Heart Of Chicago - 1967-1997 (21 w 1999) i Chicago Story: The Complete Greatest Hits (11 w 2002) - złoty, a Chicago X (21 w 1976) - srebrny. Gdyby certyfikaty pojawiły się kilka lat wcześniej, weterani jazz rocka mogliby mieć ich więcej (2 single i 2 płyty w top 10 w latach 1969-70).

Foreigner miał na Wyspach tylko jeden certyfikowany przebój, za to solidny: złoty I Want to Know What Love Is (3 tygodnie "rządów" na koniec 1984). Z płyt najlepiej poradziła sobie platynowa Agent Provocateur (również 3 tygodnie na szczycie w tym czasie) oraz złote 4 (5 latem 1981, 62 tyg. w top 75) i The Very Best ... and Beyond (19 w 1992). Całości dopełniają srebrne: Records (58 w 1982), Inside Information (64 w 1987) i The Definitive (33 w 2005).

suplement
Podsumowanie jeszcze nie wymienianych w tym cyklu wykonawców, którzy debiutowali w moim Topie Retro w 3 i 4 notowaniu.

The Alarm - Być może to kwestia walijskiego pochodzenia, jednak zespół nie był w stanie przebić pewnej bariery. Pięć płyt z lat 1984-1990 pokryło się srebrem, najwyżej w notowaniach dotarło Declaration (6 w 1984)

Marc Almond - mimo bardzo płodnej solowej kariery tylko złoty singiel Something's Gotten Hold of My Heart (miesiąc na szczycie na początku 1989) i srebrna płyta The Stars We Are (41 w 1988).

Danger Danger - trzy single w top 75, najwyżej: Monkey Business (42 w 1992)

Double You - Please Don't Go (41 w 1992), bez szans na lepszy wynik, ponieważ konkurencje coverów KC & The Sunshine Band wygrali KWS

Erasure - potrójnie platynowa płyta Pop! The First 20 Hits (dwa tygodnie na prowadzeniu jesienią 1992), podwójne platyny za The Innocents (szczyt wiosną 1988, 78 tyg. w top 75) i Wild! (dwa tygodnie jesienią 1989, 48 tyg. w top 75), platyna za Circus (6 w 1987, 107 tyg. w top 75), Chorus (szczyt jesienią 1991) i Hits! The Very Best of Erasure (15 w 2003). Poza tym już tylko złota płyta dla I Say I Say I Say (szczyt wiosną 1994) i singiel za epkę Abba-esque EP (pięć tygodni na szczycie latem 1992) i srebrny singiel dla Sometimes (2 jesienią 1986). Ogółem Andy Bell i Vince Clarke byli w singlowym Top 10 aż 16 razy, na 2 miejscu jeszcze z Crackers International EP na koniec 1988. Co ciekawe, ich pierwszy singiel Oh L'Amour trafił do top 75 dopiero w 2003, co stanowi najlepszy komentarz na temat siły fanów duetu.

Grace - siedem singli w top 75, największy przebój to oczywiście Not Over Yet (6 w 1995), bez certyfikatów

The Icicle Works - najwyżej z 7 utworów w top 75: Love Is a Wonderful Colour (15 w 1983)

London Boys - platynowa płyta The Twelve Commandments of Dance (2 latem 1989), srebrne single Requiem (4 wiosną 1989) i London Nights (2 latem 1989), przeczuwam, że gdyby nawet nie doszło do tragicznego wypadku, lista sukcesów nie byłaby dłuższa

The Lotus Eaters - największy sukces: 15 miejsce singla The First Picture of You w 1983

The Mission - złote płyty Little Children (2 wiosną 1988) i Carved in Sand (7 w 1990), srebrna God's Own Medicine (14 w 1986)

Orange Juice - największy sukces: 8 miejsce singla Rip It Up w 1983, ogółem 9 singli w top 75,  bez certyfikatów

Poison - złote płyty Open Up and Say... Ahh! (18 w 1988) i Flesh and Blood (3 latem 1990), srebrna Look What the Cat Dragged In z 1986 (nie notowana)

The Psychedelic Furs - srebrna płyta Midnight to Midnight (12 w 1987), najwyżej z singli - Pretty in Pink (18 w 1986)

The Sisters of Mercy - złote płyty: First and Last and Always (14 w 1985), Floodland (9 w 1987) i A Slight Case of Overbombing: Greatest Hits Volume One (14 w 1993), srebrne Vision Thing (11 w 1990) i Some Girls Wander by Mistake (5 wiosną 1992), singlowe przeboje Temple of Love z izraelską wokalistką Ofrą Haza (3 wiosną 1992) i This Corrosion (7 w 1987)

The Smashing Pumpkins - platynowa płyta Mellon Collie and the Infinite Sadness (4 jesienią 1995), złote Siamese Dream (4 latem 1993), Adore (5 późną wiosną 1998) i Rotten Apples - The Greatest Hits (28 w 2001) oraz Greatest Hits Video Collection (1991-2000) z 2001, srebrne płyty Gish z 1992 (nie notowana) i Machina/The Machines of God (7 w 2000), największy przebój singlowy - Tonight Tonight (7 w 1996)

Kuriozum jest absolutny brak sukcesów manchesterskiej grupy The Outfield mimo podwójnie platynowej i złotej płyty w USA...

W następnym odcinku: kilka gwiazd z "klubu poczwórnej platyny". Jedna z nich była niedawno w Polsce z koncertem, jedna w celach biznesowych...

Elektroenergia #160 (31. 01. 2015)

Czołówka bez zmian, bo uważam, że jest wyśmienita.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #62 (17. 10. 2014)

aktualności

Był to dzień dużego sukcesu kilku singli.

Felieton: Kupą, mości panowie!

Nie zapomniałem w tytule o paniach, ale nie chciałem poprawiać Sienkiewicza! Feministki mają prawo mieć do mnie pretensje, ponieważ chcę napisać o zjawisku, które obejmuje tak szerokie sfery muzyki pop, że kobiet nie da się z niego nijak wyłączyć. Mam na myśli rosnącą niewiarę w to, że twórczość jednego artysty jest w stanie zainteresować publikę na tyle, że wykupi milionowy nakład jego płyty (lub jej - ten feminizm chyba naprawdę mnie prześladuje...). A że ludzie nadal chcą nagrywać (i sprzedawać to, co nagrają) - pozostają różnego rodzaju składanki.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #61 (10. 10. 2014)

aktualności

Kolejny tydzień - kolejna bohaterka, która do dziś utrzymuje się na listach przebojów...

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #60 (03. 10. 2014)

platynowy singiel od 18 VII 2014

aktualności

Jak ten czas leci... Trudno powiedzieć, jak długo jeszcze przetrwa ten cykl, ponieważ planuję niedługo zająć się kilkoma zabierającymi sporo czasu pozablogowymi projektami, jednak w tej chwili czuję dużą satysfakcję, że w postach pojawia się coraz więcej wydawnictw, które wciąż figurują na listach przebojów. 3 X srebrny status uzyskały kolejny przebój duetu Sigma - Changing z samą Palomą Faith na wokalu oraz "enty" hit Calvina Harrisa Blame, tym razem wspomaganego przez Johna Newmana. Mimo, że Bad z Showtekiem i Vassy nie należy do jego największych osiągnięć (22 miejsce wiosną), z singlowego srebra cieszył się także rywal Szkota David Guetta. Drugiego srebra z przedostatniej płyty doczekała się Jessie J (It's My Party - 3 jesienią 2013), a złota - jedni z listowych pionierów deep house'owego szału Klangkarussell (Sonnentanz (Sun Don't Shine) z Willem Heardem - również 3 lokata latem 2013). Zgodnie z przewidywaniami, srebrne płyty odebrali: niezniszczalna Barbra Streisand za zbiór duetów Partners i The Script za No Sound Without Silence.

zaszłości

Zdążyliśmy już zauważyć, że 2014 obfitował w singlowe certyfikaty dla Chase & Status. Tym razem nadeszła pora pogratulować im (i Liamowi Baileyowi) złota za Blind Faith (5 zimą 2011). To pierwszy taki sukces tego duetu, ale jak się niebawem okazało - nie ostatni. The Edge of Glory (6 pozycja wiosną 2011, 36 tyg. w top 75) odebrano w Polsce jako "jeszcze jeden singiel Lady Gagi" tymczasem w Wlk. Brytanii okazał się on sporym przebojem i zasłużył jako szósty przebój tej piosenkarki (a drugi z albumu Born This Way) na platynę. Po raz pierwszy w kronikach BPI pojawia się wciąż ciepło wspominany przez wielu girlsband Destiny's Child, któremu 3 IX przyznano srebrny singiel za Jumpin' Jumpin' (5 lokata latem 2000). Kolejny raz w tym roku mamy do czynienia z nieodżałowaną Amy Winehouse - pretekstem srebrny singiel za You Know I'm No Good (18 w 2007). Na wliczeniu streamingu do statystyk skorzystał (niestety pośmiertnie) legendarny Johnny Cash. Ring of Fire w jego wykonaniu nigdy nie zagościł na brytyjskiej liście przebojów (udało się to wersjom The Animals i Duane'a Eddy'ego), jednak zasłużył na status srebrnego singla (wcześniej udało się to tylko coverowi Hurt).

Jedyny zespół, który otrzymał 3 X złotą płytę to niemiecka retrocoverowa grupa Baseballs, wyróżniona za debiutancki album Strike! (4 wiosną 2010). Mimo, że James Vincent McMorrow dopiero w 2014 na dobre zagościł w muzycznym krajobrazie dzięki płycie Post Tropical, w październiku odebrał srebrny certyfikat za wcześniejsze Early in the Morning (68 w 2011), co oczywiście w erze dekoniunktury samo w sobie jest dużym sukcesem.

Legendarny Stevie Wonder trafił do tego postu dzięki złotemu singlowi, którym został utwór Superstition (11 w 1973) z najlepszego okresu jego twórczości. Wcześniej na ten sam szczebel wspiął się duet z Paulem McCartneyem Ebony and Ivory (trzy tygodnie na szczycie wiosną 1982), a platyną pokryło się I Just Called to Say I Love You (aż 6 tygodni na prowadzeniu latem 1984). Wśród jego srebrnych singli także można znaleźć kilka klasyków: I Wish (5 w 1976), Sir Duke (2 wiosną 1977), Masterblaster (Jammin') (2 jesienią 1980), Lately (3 wiosną 1981), Happy Birthday (2 latem 1981) i Part-Time Lover (3 jesienią 1985).

Niewidomy wokalista i wirtuoz harmonijki ustnej nigdy nie miał płytowego numeru jeden w UK, za to aż cztery jego krążki przebywały na tamtejszej liście ponad rok. Najlepiej sprzedała się potrójnie platynowa The Definitive Collection (11 w 2002, 55 tyg. w top 75), w dalszej kolejności platynowe Hotter Than July (2 jesienią 1980, 55 tyg. w top 75), ścieżka dźwiękowa do Kobiety w czerwieni (2 jesienią 1984) i Song Review: A Greatest Hits Collection (19 w 1996). Spośród 9 złotych płyt (zdobył jeszcze 2 srebrne, w tym za swój ostatni CD z autorskimi utworami A Time 2 Love z 2005) warto wymienić Talking Book (16 w 1973, 48 tyg. w top 75), Innervisions (8 w 1973, 55 tyg. w top 75) i Songs in the Key of Life (2 jesienią 1976, 55 tyg. w top 75).

Niektórzy mają za złe liderowi Bloc Party Kele, że rozdrabnia się na elektroniczne nagrania solowe. Być może jest w tym trochę racji, ponieważ ostatni album tej formacji Four (3 późnym latem 2012) błyskawicznie zniknął z brytyjskiej czołówki. Jak na ironię, pierwszy scertyfikowany singiel grupy to mocno taneczny i bardzo przeze mnie lubiany Flux (8 w 2007). Wcześniej wyżej zaszły So Here We Are/Positive Tension (5 zimą 2005) i The Prayer (4 zimą 2007). Zespół cieszył się jeszcze z platyny za Silent Alarm (3 miejsce zimą 2005) i A Weekend in the City (2 zimą 2007) oraz złota za Intimacy (8 w 2008).

Znana z subtelnych manipulacji swoją nazwą wyrosła z emo popu grupa Panic! At the Disco nie zamierza schodzić ze sceny, jednak wydaje się, że na Wyspach osiągnęła już apogeum popularności. Jak często bywa, był nim platynowy debiut A Fever You Can't Sweat Out (17 w 2006, ale prawie pół roku w top 75). Kolejny album Pretty. Odd (2 lokata wiosną 2008) pokrył się złotem, dwa kolejne (mimo, że ostatni załapał się nawet do top 10) dopiero czekają na certyfikat. 3 IX Amerykanie po raz pierwszy poznali smak singlowej nagrody BPI - srebra za I Write Sins Not Tragedies (25 w 2006). Czyżby niedługo srebro za Nine in the Afternoon (13 w 2008 i również 10 tygodni na liście)?

Brytyjska ścieżka kariery zwyciężczyni American Idol w 2007 Jordin Sparks jest na razie bardzo symetryczna. Jej imienny debiutancki krążek (17 w 2008) pokrył się złotem, podobnie jak promujący go duet z Chrisem Brownem No Air (3 miejsce wiosną 2008). 3 X srebrny status uzyskał album Battlefield (11 w 2009), podobnie jak wcześniej singiel o tym samym tytule (także 11 w 2009!) Trudno powiedzieć, czy coś przełamie ten schemat, ponieważ ostatnio piosenkarka pojawia się jedynie na soundtrackach, a innych większych przebojów nie zanotowała (podbijające Poplistę Tatoo dotarło jedynie do 24 pozycji).

rozmaitości

- srebrna płyta dla składanki Keep Calm and Chillout z września 2014, bardzo przewidywalna tracklista, więc sukces komercyjny jest zrozumiały...

W następnym odcinku: zespół i płyta nie dla idiotów oraz niefortunni innowatorzy marketingu.

Elektroenergia #159 (24. 01. 2015)

Years & Years

Tydzień sprzyjał grom słownym w stylu newsów "Billboardu".

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #59 (26. 09. 2014)

aktualności

Niesamowite - tydzień bez certyfikatu dla Eda Sheerana!

Elektroenergia #158 (17.01. 2015)

Kodaline

Tydzień temu Desire goniło Desire, teraz Years & Years goni Years & Years.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #58 (19. 09. 2014)

aktualności

To już coś więcej niż dobra passa, całe drugie półrocze 2014 należało w Wlk. Brytanii do Eda Sheerana!

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #57 (12. 09. 2014)

aktualności

O naturze notowań brytyjskiej listy przebojów po uwzględnieniu streamingu i sprzedaży cyfrowej wiele mówi fakt, że w tym tygodniu na 42 miejsce w 62 tygodniu pobytu (w top 100?) awansowała ulubiona piosenka mojej mamy w ostatnich miesiącach

Elektroenergia #157 (10.01. 2015)

Edenfeld

Nie było powodów, aby zwlekać. Ze sporym opóźnieniem spodobało mi się kilka utworów z pierwszej płyty wykonujących, jak to nazywam, folk stadionowy Irlandczyków z Kodaline, ale mam prawo się spodziewać, że dopiero na drugiej w pełni dorównają twórcom indie hymnów z poprzedniej dekady. Wydaje mi się, że nawet wiele boysbandów nie pogardziłoby takim potężnym refrenem, a w pozostałych częściach piosenki też wiele się dzieje. Tak się jakoś złożyło, że to dopiero drugi utwór ze Szmaragdowej Wyspy w historii listy (pierwszym była Ordinary Love U2), acz irlandzkie korzenie ma także rezydujący w Kanadzie Nightbox.

Na drugie miejsce awansował reprezentujący wciąż liczne grono niemieckich epigonów Depeche Mode (a może raczej Camouflage) Edenfeld. Choć Artur z Romantic Synthesis nie prezentuje już na Facebooku tak wiele muzyki, jak kiedyś, nadal precyzyjnie trafia w moje oczekiwania, czego dowodzi także mocno inspirowany italo disco nowojorski (naprawdę trudno uwierzyć, że pozaeuropejski) projekt Magic Dance. To taki mój tegoroczny Futurecop!, tyle że z o wiele bardziej przemyślaną płytą.

Historię o Dorniku i On My Mind opisywałem już przy okazji topu singli, w każdym razie nadszedł najwyższy czas, aby na blogu zagościł jego kolejny imprezowy podryw, którego jest mistrzem. Nadal nie wyczerpała się moja cierpliwość do "electro nowej przygody". Duże szanse na dobry rezultat ma nowy utwór Night Panther, którego dużym atutem jest Hurts-owaty wokal. Mimo pewnych sukcesów na Billboardzie dopiero na początku 2015 znalazłem czas na więcej przesłuchań ostatniego przeboju Walk the Moon i ich nowego albumu Talking Is Hard. Podobnie było z singlami bardzo lubianej przeze mnie w 2011 formacji One Night Only, której lider chodził wtedy z Emmą Watson, co upamiętnił teledysk do ich największego przeboju Say You Don't Want It. Dekadencko ejtisowi Panda People to jedna z lepszych ostatnio propozycji bloga Indie Globe.

Czy Kodaline obronią pierwsze miejsce? Czy znowu znajdzie się na nim kobieta? Czy przebiją się wreszcie TV on the Radio? Odpowiedź prawdopodobnie w sobotę...

01 16 03 01 Kodaline - Honest

02 07 04 02 Edenfeld - Alive Like This

03 03 05 03 TV on the Radio - Happy Idiot
04 09 05 04 Lana Del Rey - I Can Fly
05 10 04 05 Jessie Ware - Pieces
06 01 08 01 Night Drive - Young Rivals
07 12 05 07 Citizens! - Lighten Up
08 13 02 08 Tennis - I'm Callin'
09 04 08 04 Iamamiwhoami - Chasing Kites
10 06 06 01 Brooke Fraser - Kings and Queens

11 14 05 11 Years & Years - Desire
12 15 04 12 Eternal Death - Cry
13 19 06 13 Kitten - Doubt
14 20 02 14 Andy Burrows - See a Girl
15 25 05 15 Gorgon City feat. Laura Welsh - Here for You
16 02 07 02 Twin Graves - Love You to Death
17 24 04 17 Flyte - Light Me Up
18 05 09 01 Chrissie Hynde - Dark Sunglasses
19 NE 01 19 Night Panther - Desire
20 08 09 01 Rumer - Dangerous

21 21 07 15 Welcome Back Sailors - Best Friend
22 26 02 22 Daniel Wilson - If You Went Away
23 27 04 23 The Domino State - This Is Grey
24 31 04 24 Ariel Pink - Put Your Number in My Phone
25 30 02 25 Lovestarrs - Tinsel (Christmas Song)
26 28 03 26 Leitbur - Counterpart
27 11 06 09 Tove Lo - Got Love
28 NE 01 28 Magic Dance - The Starchild
29 34 03 29 George Maple - Talk Talk
30 37 05 29 Swiss Lips - Wilderness

31 33 06 23 Catfish & the Bottlemen - Cocoon
32 36 02 30 Portecho - Eye of the Storm
33 17 07 04 Sin Cos Tan - Lifestyle
34 38 03 34 Aaron - Strong
35 NE 01 35 One Night Only - Get Around to It
36 45 02 36 Rival Sons - Open My Eyes
37 44 03 37 Susanne Sundfør - Fade Away
38 42 02 38 Softengine - Yellow House
39 18 07 05 Lorde - Yellow Flicker Beat
40 46 02 40 The Holidays - Tongue Talk

41 NE 01 41 Walk the Moon - Shut Up and Dance
42 22 08 22 The Charlatans - So Oh
43 23 09 06 Blackbird Blackbird - More Beautiful
44 NE 01 44 Panda People - The Usual Place
45 29 10 08 The And - Fade in Time
46 NE 01 46 Dornik - On My Mind
47 32 09 04 Olly Murs feat. Travie McCoy - Wrapped Up
48 40 11 03 Chvrches - Get Away
49 35 04 35 Man Without Country feat. White Sea - Laws of Motion
50 39 03 39 Natalia Nykiel - Wilk

Dziękujemy:
Röyksopp - Sordid Affair
Niia - Body
Fitz and the Tantrums - Fool's Gold
Saint Pepsi - Fiona Coyne
Jennifer Hudson - Dangerous
Coasts - Lions

Elektroenergia #156 (3 I 2015)

Czasem narzekacie, że mało piszę o nowościach. Pora to zmienić. Od dziś będę prezentował na blogu bieżące notowania mojej prywatnej listy przebojów. Mam nadzieję, że uda mi się jak najdłużej utrzymać tempo.

Pierwsze tegoroczne notowanie przyniosło przełamanie kobiecej hegemonii. Skończyły się rządy triumwiratu Brooke Fraser-Rumer-Chrissie Hynde, choć z drugiej strony najwyższe pozycje od długiego czasu uzyskały Lana Del Rey i Jessie Ware, nadal też świetni radzi sobie Iamamiwhoami, która wydała w 2014 niezwykle spójny album, podobnie zresztą jak kochani przez krytyków TV on the Radio z trzeciego miejsca (miałem już na liście Careful You, ale po czasie uważam, że to była błędna kolejność). Chwilowo jednak rządzi typowo postejtisowe przebojowe granie Night Drive z Teksasu (mieli już u mnie znacznie mroczniejszy przebój Drones). 

Jak zwykle pojawiło się kilka zupełnie niespodziewanych nowości, choć może nie do końca, ponieważ koniec roku zazwyczaj sprzyja przekonywaniu się do utworów, którym wcześniej nie dało się szansy, a pojawiły się w czyichś podsumowaniach, jak blues-rockowe odkrycia z Rival Sons (Mavoy), brzmiący tu bardzo "wczesno-Madonnowo" już dość doświadczony dreampopowy Tennis (vingoe) i australijscy The Holidays (Dziobas). Zespół Softengine z utworem Something Better (dotarł u mnie do 32 miejsca) reprezentował Finlandię na Eurowizji. Portecho to pierwszy w historii listy projekt stworzony przez Turków, jednak obecnie tworzą oni electro w Nowym Jorku. Andy Burrows ma bogate CV (perkusista We Are Scientists, wcześniej Razorlight, wspólne nagrania z wokalistą Editors), a solowo celuje w romantyków. Soulowemu Danielowi Wilsonowi (strasznie żałuję, że niedawno się skusiłem się na follow back na Twitterze) pomógł Steinmanowski patos. Żałuję, że najlepszy tegoroczny świąteczny utwór poznałem już po Świętach, jednak nie powinno to wpłynąć na jego notowania na liście. Po raz kolejny w tej sztuce sprawdziła się formacja Lovestarrs (kiedyś The Good Natured), tym razem w oryginalnym utworze (rok temu był to cover The Waitresses).

01 02 07 01 Night Drive - Young Rivals

02 03 06 02 Twin Graves - Love You to Death

03 07 04 03 TV on the Radio - Happy Idiot

04 06 07 04 Iamamiwhoami - Chasing Kites
05 01 08 01 Chrissie Hynde - Dark Sunglasses
06 04 05 01 Brooke Fraser - Kings and Queens
07 13 03 07 Edenfeld - Alive Like This
08 05 08 01 Rumer - Dangerous
09 19 04 09 Lana Del Rey - I Can Fly
10 17 03 10 Jessie Ware - Pieces

11 09 05 09 Tove Lo - Got Love
12 21 04 12 Citizens! - Lighten Up
13 NE 01 13 Tennis - I'm Callin'
14 24 04 14 Years & Years - Desire
15 27 03 15 Eternal Death - Cry
16 28 02 16 Kodaline - Honest
17 08 06 04 Sin Cos Tan - Lifestyle
18 10 06 05 Lorde - Yellow Flicker Beat
19 22 05 19 Kitten - Doubt
20 NE 01 20 Andy Burrows - See a Girl

21 15 06 15 Welcome Back Sailors - Best Friend
22 26 07 22 The Charlatans - So Oh
23 11 08 06 Blackbird Blackbird - More Beautiful
24 31 03 24 Flyte - Light Me Up
25 20 04 17 Gorgon City feat. Laura Welsh - Here for You
26 NE 01 26 Daniel Wilson - If You Went Away
27 35 03 27 The Domino State - This Is Grey
28 33 02 28 Leitbur - Counterpart
29 12 09 08 The And - Fade in Time
30 NE 01 30 Lovestarrs - Tinsel (Christmas Song)

31 36 03 31 Ariel Pink - Put Your Number in My Phone
32 16 08 04 Olly Murs feat. Travie McCoy - Wrapped Up
33 23 05 23 Catfish & the Bottlemen - Cocoon
34 37 02 34 George Maple - Talk Talk
35 39 03 35 Man Without Country feat. White Sea - Laws of Motion
36 NE 01 36 Portecho - Eye of the Storm
37 29 04 29 Swiss Lips - Wilderness
38 43 02 38 Aaron - Strong
39 46 02 39 Natalia Nykiel - Wilk
40 14 10 03 Chvrches - Get Away

41 25 05 25 Röyksopp - Sordid Affair
42 NE 01 42 Softengine - Yellow House
43 18 09 01 Niia - Body
44 47 02 44 Susanne Sundfør - Fade Away
45 NE 01 45 Rival Sons - Open My Eyes
46 NE 01 46 The Holidays - Tongue Talk
47 30 09 16 Fitz and the Tantrums - Fool's Gold
48 32 09 05 Saint Pepsi - Fiona Coyne
49 38 05 32 Jennifer Hudson - Dangerous
50 40 05 22 Coasts - Lions

Dziękujemy:
Navvi - Perfect Speed
Chromeo - Old 45s
Sam Smith - Restart
Tokio Hotel - Love Who Loves You Back
FMLYBND - Out of Touch
Lemonade - Orchid Bloom
Moderns - Kowalski

W następnym notowaniu będziecie świadkami największego id dłuższego czasu skoku na pierwsze miejsce! Jeżeli dla kogoś ta forma prezentacji nowości nie jest wygodna, co miesiąc będę starał się przygotowywać playlistę na YouTube.

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #55 (29. 08. 2014)

aktualności

Święto muzyki tanecznej. Tego samego dnia platyną uhonorowano dwa wiosenne numery jeden: Hideaway Kanadyki Kieszy i samplujące Kany'ego Westa Nobody to Love drum'n'bassowców z Sigmy, a jakby tego było mało - złotem jeden z pionierów deep house'owego boomu Storm Queen z Look Right Through (szczyt jesienią 2013). Ze spokojniejszych podgatunków popu złotem pokrył się singiel Rude Magic!, a srebrem - Chandelier Sii. Tych utworów raczej nie trzeba nikomu przedstawiać, za to nie dotarła do Polski popularność zwycięzców ostatniego sezony brytyjskiego Mam Talent! - grupy Collabro, która również otrzymała srebrny certyfikat - za album Stars.

zaszłości

BPI sprawiło mi figla podpisując wzorem wersji z 1997 (17 pozycja na liście) srebrny singiel Roxanne (12 w 1979) jako Sting & the Police. Muszę więc podsumować kariery obydwu tych podmiotów wykonawczych. Ta Stinga nie była aż tak stratosferyczna, jak mogłoby się wydawać z polskiego punktu widzenia. Jedyny jego w pełni solowy singiel, który trafił do brytyjskiego Top 10, to When We Dance (9 w 1994), a jedyny scertyfikowany - tercet nagrany na potrzeby filmu o trzech muszkieterach. Z drugiej strony przez 14 lat z rzędu firmował jedynie platynowe płyty - kolejno ...Nothing Like the Sun (numer jeden jesienią 1987, 47 tyg. w top 75), The Soul Cages (szczyt zimą 1991), Ten Summoner's Tales (2 lokata wiosną 1993, 60 tyg. w top 75, 2x platyna), Fields of Gold: The Best of Sting 1984–1994 (2 jesienią 1994, 41 tyg. w top 75, 3x platyna), Mercury Falling (4 wiosną 1996), The Very Best of Sting & The Police (2 razy na szczycie jesienią 1997, 50 tyg. w top 75, 4x platyna), Brand New Day (5 jesienią 1997, 44 tyg. w top 75) i All This Time (3 na koniec 2001), któremu towarzyszyło złote wideo, Passa byłaby jeszcze dłuższa, gdyby nie porażka zaledwie srebrnego Bring On the Night (16 w 1986), które poprzedzało podwójnie platynowy The Dream of the Blue Turtles (3 latem 1985, 64 tyg. w top 75). W XXI w. Gordon Sumner otrzymało jeszcze złoto za Sacred Love (3 jesienią 2003) i srebro za If on a Winter's Night... (15 w 2009).

Jeszcze lepiej radził sobie macierzysty skład piosenkarza - The Police, którego wszystkie scertyfikowane albumy mają platynowy status, a są to: Outlandos d'Amour (6 w 1979, 96 tyg. w top 75), Reggatta de Blanc (miesiąc na prowadzeniu jesienią 1979, 74 tyg. w top 75), Zenyatta Mondatta (także miesiąc "rządów" jesienią 1980), Ghost in the Machine (3 tygodnie na czele jesienią 1981), Synchronicity (2 tyg. latem 1983, 48 tyg. w top 75), Greatest Hits (10 w 1992) i The Police (3 latem 2007). Obok wspomnianej składanki największym sukcesem była inna - poczwórnie platynowe Every Breath You Take: The Singles (2 tyg. na szczycie latem jesienią 1986, 55 tyg. w top 75).

To jednak nie wszystko, podobnie jak opisane wcześniej Blondie, Policjanci mocno odcisnęli się także na liście singli tamtych lat. Złotem pokryły się: Message in a Bottle (3 tygodnie na szczycie jesienią 1979), Walking on the Moon (prowadzenie pod koniec 1979), De Do Do Do, De Da Da Da (5 na koniec 1980) i Don't Stand So Close To Me (miesiąc prowadzenia jesienią 1980), a srebrem - Can't Stand Losing You (2 latem 1979), So Lonely (6 w 1980), Invisible Sun (2 jesienią 1981), Every Little Thing She Does Is Magic (szczyt jesienią 1981), Spirits in the Material World (12 w 1981) i Every Breath You Take (miesiąc na 1 wiosną 1983). Certyfikatową passę przerwało akurat dość znane w Polsce Wrapped Around Your Finger (7 latem 1983).

Z polskiego punktu widzenia być może nie dziwi, że pierwszym w pełni solowym singlem Erica Claptona, który zdobył srebrny status w UK było Wonderful Tonight (30 w 1991 w wersji live), choć o wiele większy wydaje się sukces Tears in Heaven (5 zimą 1992) i I Shot the Sheriff (9 w 1974, o Layli będzie okazja jeszcze napisać). Pierwszy singlowy certyfikat "Slowhand" w ogóle to oczywiście "zbiorowy" numer jeden Love Can Build a Bridge z 1995, a największy sukces płytowy - poczwórnie platynowe Unplugged (2 lokata jesienia 1992, 90 tyg. w top 75). Trzy (aczkolwiek rozbicie w wyszukiwarce sugeruje mi, że może jednak również cztery...) razy platyną pokryła się składanka The Cream of Eric Clapton (3 jesienią 1987, 109 tyg. w top 75), dwa razy - Clapton Chronicles (6 w 1999), po razie studyjne albumy z okresu złagodzenia brzmienia: August (3 na koniec 1986, 46 tyg. w top 75) i Journeyman (2 jesienią 1989) oraz Complete Clapton (2 jesienią 2007). Kolekcję dopełnia 12 srebrnych i 10 złotych płyt oraz 5 złotych wideo.

Polski fanklub McFly to jedni z nielicznych, którzy traktują poważnie ten cykl, za co jestem bardzo wdzięczny. Dziewczyny apelowały, żeby nie nazywać tej grupy "boysbandem", ale jak pewnie wiecie nie uważam tego słowa za obraźliwe, bo przecież większość zespołów złożonych z mężczyzn od czasów The Beatles do jakiegoś stopnia próbowała zwracać uwagę ujmującym wyglądem (wyjątki to chyba głównie ciężkie brzmienia), a tych klasycznych boysbandów często lubię posłuchać. Niemniej coś jest na rzeczy, ponieważ niektóre utwory McFly nie różnią się wiele od np. The Kooks. Formacja podobnie jak jej rywale z Busted potrafiła mobilizować swoich fanów, co przyniosło jej aż 7 singlowych numerów jeden, jednak zaledwie jedynie jednemu z nich udało się osiągnąć złoty status All About You/You've Got a Friend z wiosny 2005, któremu pomogła akcja Comic Relief. Dopiero po uwzględnieniu streamingu udało się debiutanckiemu 5 Colours in Her Hair (2 tygodnie na prowadzeniu wiosną 2004), a 29 VIII - jego letniemu następcy Obviously. Jeżeli chronologia ma być wskazówką, w kolejce na honory czeka I'll Be OK z lata 2005. Jak na ironię, w erze cyfrowej srebrem pokrył się niżej notowany Shine a Light z Taio Cruzem (4 miejsce jesienią 2010).

Takich perturbacji nie było już z płytami. Tu obowiązywała tradycyjna trajektoria: podwójna platyna za Room on the 3rd Floor (szczyt latem 2004), platyna za Wonderland (prowadzenie jesienią 2005), a potem za Greatest Hits (4 jesienią 2007), złoto za Motion in the Ocean (6 w 2006), Above the Noise (20 w 2010) i Memory Lane: The Best of McFly (21 w 2012) oraz srebro za Radioactive (8 w 2008). Platynowy status uzyskało nagrane w Manchesterze DVD The Wonderland Tour 2005.

Srebrny status uzyskał mix Parade of Athletes wykonany przez holenderskiego DJ Tiësto podczas otwarcia letnich igrzysk olimpijskich w Atenach w 2004. To jego czwarta srebrna płyta na tym rynku po Just Be (54 w 2004), Elements of Life (14 w 2007) i Magikal Journey - The Hits Collection (27 w 2010).

Uwzględnianie streamingu pomaga w zdobywaniu certyfikatów singlom Kasabian. Wspominałem już o "srebrze" dla Club Foot (19 w 2004), teraz dołączył Underdog (32 w 2009). Na "normalnych" warunkach złoty status uzyskało jedynie Fire (3 lokata późną wiosną 2009). Trudno powiedzieć, dlaczego takiego sukcesu nie osiągnęły ich pozostałe trzy piosenki, które dotarły do Top 10 (LSF, Cut Off i Empire).

rozmaitości

- Oogachaka, oogachaka, ooga ooga oogachaka! Srebrna płyta dla The Awesome Mix, Vol. 1, czyli soundtracku filmu Strażnicy Galaktyki z lipca. Świetnie bawiłem się w kinie, dobór piosenek może dla starszego pokolenia Amerykanów jest dość oczywisty, ale znam ludzi, dla których był odkryciem (ostatecznie pop po obydwu stronach Atlantyku w latach 70. miał ograniczoną liczbę punktów wspólnych)

- złota płyta dla składanki Disney Sing-Along - Frozen z czerwca 2014

- srebrna płyta dla składanki NOW That's What I Call Rock również z czerwca (ja bym części z tego rockiem nie nazwał, indie naprawdę złagodziło ludziom gusta...)

W następnym odcinku m.in. muzyczna gwiazda Mundialu i ulubiona ostatnio piosenka mojej mamy :)