Strony

Tuesday, January 20, 2015

Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #59 (26. 09. 2014)


aktualności


Niesamowite - tydzień bez certyfikatu dla Eda Sheerana!
Ci, którzy nie mogą się obyć bez graczy "wagi ciężkiej" mogą jednak cieszyć się wraz z Samem Smithem ze srebrnego singla za I'm Not the Only One (akurat słyszałem dziś w pizzerii). Po raz pierwszy od dłuższego czasu na liście nagrodzonych pojawia się także Taylor Swift, fascynacji której ostatnimi nagraniami nie bardzo rozumiem (tradycyjne europejskie kompleksy wobec potęgi amerykańskiego show-businessu?), a sporo grupa statystyków ubolewa, że rezygnacja ze streamingu pozbawiła ją brytyjskiego numeru jeden (ale skoro sama chciała?). Oczywiście 26 IX rozpoczęła dobrą passę od srebrnego singla za Shake It Off. Długie odliczanie do platyny za imienny płytowy debiut zakończyli manchesterczycy z The 1975 (numer jeden na początku jesieni 2013, na razie 65 tyg. w top 75). Złoty status uzyskał przeżywający drugą młodość (powstał w 2012) singiel Nico & Vinz Am I Wrong.

Prawdopodobnie jest kwestią czasu, kiedy złotem pokryją się Black Widow Iggy Azalei i Rity Ory (4 pozycja latem) oraz letni numer 1 Lovers on the Sun Davida Guetty i Sama Martina (współpracownik Maroon 5, prawdopodobnie nie spokrewniony z Johnem Martinem, który śpiewał ze Swedish House Mafia). Utwór zdradza mocne wpływy swojego współproducenta Aviiciego i wydaje się znakiem czasu, że mimo niedawnej wszechpotęgi Guetty na światowąch listach na razie pozostaje przy srebrze.

W przypadku Rixton i ich lipcowego numeru jeden Me and My Broken Heart można już otwarcie mówić o efemerycznej karierze (a może tylko jej niefortunnym starcie?) Ich pierwszy srebrny singiel spotkał się z mocną krytyką za naśladowanie Roba Thomasa. Na razie kolekcjonowanie przebojów łatwiej idzie ich konkurentom z The Vamps, którzy tym razem zostali uhonorowani srebrnym singlem za Somebody to You (4 na początku lata). Kończąc temat szeroko pojętych boysbandów: szybko złotem pokrył się debiutancki album Stars zwycięzców brytyjskiego Mam Talent Collabro (numer jeden latem), jednak na razie ich obecność w annałach BPI się na tym zakończyła. 

zaszłości:

Kolejny przykład zasadności reguły "nothing succeeds like success". Nagrodzony BRIT Award Ben Howard otrzymał drugi w karierze srebrny singiel. Pierwszym było Only Love (9 w 2013 właśnie na fali Brits, wcześniej 37 w 2012), drugim bardzo nisko notowane Keep Your Head Up (46 w 2013/74 w 2011). W podobnych kategoriach można traktować trzeci już złoty singiel dla Mumford & Sons za widocznie masowo odsłuchiwane przy okazji odświeżania multiplatynowych albumów The Cave (32 w 2010). W kategorii odprysku popularności złotego albumu Lonely Are the Brave (2 zimą 2012) można również postrzegać srebrny singiel za I Need (18 w 2012) dla przymierzającego się właśnie do powrotu inspirującego się reggae soulowego piosenkarza Mavericka Sabre.

Daniel Bedingfield przez pewien czas dzięki platynowemu od 26 IX singlowi Gotta Get Thru This (aż 3 tygodnie na szczycie na koniec 2001) był twarzą UK garage. Hit dał tytuł pięciokrotnie platynowemu albumowi (2 lokata na liście, od września 2002 81 tyg. w top 75). Zawierał on pięć singli, które trafiły do brytyjskiego top 10, jednak jeszcze tylko ballada If You're Not the One (numer jeden na koniec 2002) uzyskała platynowy status (choć na szczyt dotarło jeszcze latem 2003 Never Gonna Leave Your Side). Daniel najwidoczniej przez te dwa lata znudził się swojej widowni, ponieważ jego kolejna płyta Second First Impression (8 w 2004) poprzestała na złotym statusie, a muzyk znalazł się w cieniu swojej uroczej siostry Natashy, o której karierze zresztą również ostatnio jest cicho...

Kanadyjski pop-punkowy zespół Sum 41 należał do najbardziej krytykowanych w podsumowaniach brytyjskiej listy przebojów sporządzanych przez Adama Czajkowskiego na potrzeby gdańskiego Radia Plus. Nie da się jednak ukryć, że lekkie amerykańskie rockowe granie miało spore powodzenie wśród młodych Wyspiarzy (o The Offspring niedługo napiszę, na Good Charlotte jeszcze nie trafiłem...). Świadczy o tym przede wszystkim platynowy status albumu All Killer No Filler (7 w 2001, 43 tyg. w top 75), lecz również dwa srebrne single: za In Too Deep (13 w 2001) i przyznany 26 IX za Fat Lip (8 w 2001). Grupa otrzymała jeszcze złotą płytę za Does This Look Infected? (39 w 2002) i srebrną za Half Hour of Power (10 miejsce na liście EP w 2001).

Ze starszych wydawnictw, status hymnu kibiców Liverpool FC tłumaczy "srebrnosinglowość" You'll Never Walk Alone (miesiąc na szczycie 1963). Wykonawca oryginału Gerry & The Pacemakers to pierwszy zespół, którego trzy pierwsze single w karierze trafiły na szczyt brytyjskiej listy przebojów (pozostałe to wydane wcześniej How Do You Do It? i I Like It). Co ciekawe, jako pierwszy to osiągnięcie powtórzył inny zespół z Liverpoolu, jednak nie byli to The Beatles, lecz Frankie Goes to Hollywood, których wokalista zresztą w celach charytatywnych zaśpiewał w duecie z Gerrym Marsdenem jeden z jego przebojów, ale o tym może napiszę przy jakiejś okazji na SoundUniverse, a na razie informuję, że formacja wybiła się tak wcześnie, że nie zaliczyła innych certyfikatów (album How Do You Like It? w 1963 dotarł do 2 miejsca). Więcej chronologicznego szczęścia mieli np. znacznie niżej notowani Nick Cave & the Bad Seeds, którzy 26 IX zdobyli swoją piątą złotą płytę - za The Boatman's Call (22 w 1997).

ciekawostki:

- srebrna płyta dla składanki Northern Soul: 20 Original Classics z lipca 2010 (jako laik w temacie nie podejmuję się oceny, na ile "północny" jest ten soul, jednak na pewno solidny)
- srebrna płyta dla składanki The House That Garage Built z lipca 2014, zabawny tytuł i dumne przesłanie! (jest Jessie W. w dwóch rolach!)


W następnym odcinku m.in. obiekt niewybrednych żartów o niewidomych oraz pierwszy kontakt cyklu z tragiczną diwą ostatnich lat.

1 comment: