potrójnie platynowa płyta od 7 III 2014
aktualności:
Katy Perry udało się osiągnąć rzadki w ostatnich latach sukces - Prism (nr 1 w listopadzie 2013, na razie 42 tyg. w top 75) to już jej trzeci album, który osiągnął przynajmniej platynowy status w Wlk. Brytanii, zapewniając stuprocentową skuteczność wśród studyjnych krążków (więcej szczegółów na ten temat w następnym odcinku). Album Shane'a Filana You & Me ledwo zaznaczył swoją obecność na brytyjskiej liście przebojów (6 miejsce w listopadzie 2013), jednak jak przystało na szczyt sezonu wystarczyło to na srebrną płytę. To dopiero drugi solowy certyfikat dla byłego członka Westlife. Wcześniej udało się jedynie złotemu albumowi Briana McFaddena Irish Son (24 na koniec 2004). Wydaje się to równie dziwne, jak pech Naughty Boya, ponieważ na tej płycie znalazły się trzy utwory z brytyjskiego Top 10, w tym numer jeden Real to Me...
archiwum:
Rita Ora ma ostatnio pod górkę w życiu prywatnym, co ma na pewno też wpływ na sprawy zawodowe ( u nas pewnie będzie długo pamiętana, jako "ta, która nie dojechała na Orange"). Piosenkarce na pewno trochę poprawiły humor tegoroczne nagrody BPI, np. złoty singiel za jej drugi solowy numer jeden - How We Do (Party) z lata 2012.
"Od Joni się nie stroni" - reklamował swoje audycje w radiowej Trójce Marcin Kydryński. To samo mogliby powiedzieć o swoim stosunku do Joni Mitchell Brytyjczycy, jednak przede wszystkim w stosunku do jej dorobku z lat 70. To wtedy, i co ciekawe jeszcze przed wprowadzeniem certyfikatów, ukazały się jej najlepiej sprzedające się w tym kraju płyty: podwójnie platynowe Blue (3 miejsce latem 1971) i złote od 28 II Ladies of the Canyon (8 w 1970). Złoty status uzyskały także Court and Spark (14 w 1974) i Hits z 1996 (nie weszły na listę). Reszta dorobku to siedem srebrnych płyt (ostatnio za Both Sides Now - 50 w 2000) i...srebrny singiel za featuring w Got 'Til It's Gone Janet Jackson, w którym wykonała fragment swojego największego przeboju (ale bez konsekwencji dla UK Charts), czyli Big Yellow Taxi.
suplement:
Oddać post o trzech nagrodach to byłby błąd w sztuce, dlatego proponuję inną atrakcję, czyli listę certyfikatów otrzymanych przez artystów, o których pisałem na blogu w osobnych notkach, odnośników do wzmianek o nich w poprzednich odcinkach oraz spojlerów notek, które dopiero się pojawią. Jest tego sporo, więc na razie ograniczę się do bohaterów pierwszych 50 postów.
ABBA - na razie nie mam w rozpisce, ale pewnie jest to kwestią czasu :)
Adele - jak wyżej
The Big Pink - bez rewelacji: album A Brief History of Love na 56, singiel Dominos - 27 (obydwa w 2009)
Clare Maguire - srebrna płyta za Light After Dark (7 wiosną 2011), w singlach tylko The Last Dance na 23
Coldplay - o płytach będzie w notce o 13 VI, o singlach i wideo - 18 VII, może to jeszcze ulec zmianie
Cut Copy - niestety, Australia okazała się zbyt odległa
Delphic - mimo bardzo słabego stażu (8 miejsce zimą 2010, tylko miesiąc w top 75) srebrna płyta Acolyte, niestety żaden singiel nie dotarł do top 75
Europe - niestety, tylko złota płyta za The Final Countdown (9 miejsce jesienią 1986) i złoty singiel za ten przebój (dwa tygodnie na szczycie w tym okresie). Ogółem w top 75 było notowane siedem singli Skandynawów i cztery ich płyty (ostatnio Bag of Bones na 56 w 2012).
Falco - tylko złoty singiel za Rock Me Amadeus (numer jeden wiosną 1986), ogółem cztery single w top 75 (Vienna Calling doszło do 10 miejsca), płyta Falco 3 osiągnęła 32 pozycję
Florence & the Machine - patrz Adele
Foster the People - złota płyta za Torches (12 latem 2011, pół roku w top 75) i złoty singiel za Pumped Up Kicks (18 lokata latem 2011, ale zacny staż - 35 tyg. w top 75)
Frankmusik - dwa single w top 30 i płyta Complete Me (13 latem 2009) niczego nie wygenerowały
Freur - nic, zbyt niszowa kapela
Friendly Fires - całkiem nieźle: złota płyta dla imiennego debiutu (21 w 2008, niezły staż - 25 tygodni) i srebrna za Pala (6 wiosną 2011), trzy single w top 75, ale 30 miejsce Kiss of Life szczytem możliwości
Gotye - podwójnie platynowy singiel wiadomo który :), czyli Somebody That I Used to Know (53 tygodnie w top 75 od stycznia 2012, pięć razy na pierwszym miejscu) i złota płyta za Making Mirrors (4 miejsce na początku 2012)
Gypsy & Cat - spodziewana pustka
Hurts - poza de facto solowym featuringiem Theo u C. Harrisa złota płyta za Happiness (4 miejsce jesienią 2010), przed Under Control mieli cztery single w top 75.
Jamie Woon - jedyne ślady to 15 miejsce Mirrorwiting wiosną 2011 i 67 Night Air w singlach pół roku wcześniej, a potem cisza...
Kimbra - bez Gotye nic
The KLF - platynowa płyta za The White Room (3 lokata na przedwiośniu 1991, 46 tyg. w top 75), srebrne single za 3 AM Eternal (dwa tygodnie na szczycie zimą 1991) i Justified & Ancient z Tammy Wynette (2 na koniec 1991), szkoda, że z przyczyn formalnych nie ma szans na więcej...
Lana Del Rey - single - 4 X, ale temat jeszcze powróci, albumy ostatecznie przeskoczyły na 8 VIII
Lauri - oczywiście nic (o The Rasmus było we wpisie o 23 VIII)
Melanie Thornton - pusty przelot, ale La Bouche pięć razy pojawiło się w singlowym Top 75 z trzema utworami (remiks Be My Lover osiągnął na przedwiośniu 1996 25 lokatę)
Mew - nie ma cudów, aczkolwiek w latach 2003-2006 umieścili sześć singli w top 75, najwyżej - do 46 pozycji zaszło Special
M83 - był już wspomniany we wpisie o 8 XI, ale ku mojej dużej radości powróci przy omawianiu 28 III
Patrick Wolf - symboliczna obecność na liście (dwa single w top 75, z płyt najwyżej Lupercalia - 37 pozycja)
Queen - pojawią się we wpisie o 11 VII
Republika - pytanie retoryczne (też godna pamięci Republica wywalczyła złotą płytę za imienny album - 4 miejsce wiosną 1997)
Scooter - w kategorii LP osiągnęli jeszcze większy sukces niż w singlach (!) i to wtedy, gdy ich popularność już mocno wyblakła: platyna za Jumping All Over the World (szczyt wiosną 2008!), złoto za Push the Beat for This Jam (The Singles 98-02) (6 miejsce latem 2002, w kartotece BPI omyłkowo dwa razy), srebro za The Stadium Techno Experience (20 w 2003), do tego srebrny singiel za The Logical Song (2 lokata latem 2002), niedługo później doprowadzili Nessaję do 4.
The Sound of Arrows- lokalna skandynawska ciekawostka
Underworld - złoty singiel za zremiksowane Born Slippy (2 lokata latem 1996), złote płyty za Second Toughest in the Infants (9 w 1996), Beaucoup Fish (3 wiosną 1999) i Dubnobasswithmyheadman (53 w 2002), srebrna za 1992-2002 (43 w 2003).
White Lies - w porównaniu z polską popularnością, niewiele: złota płyta za To Lose My Life (szczyt zimą 2009) i srebrna za Ritual (najniższy stopień podium dwa lata później), cztery single w top 75, żaden nie doszedł nawet do 30 miejsca
Whitesnake - dwie platynowe płyty za Live…In the Heart of the City (5 lokata jesienią 1980) i oczywiście Whitesnake 1987 (8 wiosną 1987, 57 tyg. w top 75), pięć złotych, jedna srebrna, jedno złote wideo, dwa razy w singlowym top 10, ale tylko na 9 miejscu. Pewnie jeszcze będzie okazja napisać więcej na ten temat
Wolf Gang - nic
podwójnie platynowa płyta od 7 III 2014
W następnym odcinku: jak widać po zaspojlerowanych okładkach sporo tego, co najbardziej lubię, czyli multiplatynowych płyt. Będzie mowa m.in. o albumach weterana, o którym dość niechlujnie napisałem w pierwszym odcinku oraz innej legendy, która właśnie ogłosiła rychłe wydanie dwóch (!) krążków.
No comments:
Post a Comment