Tłumaczenia piosenek cz. 6 - Tears for Fears/Marillion

Zachwieję dziś trochę chronologią cyklu, ponieważ jednym z tekstów warto byłoby się podzielić w okolicach Bożego Narodzenia.

W zamian za to proponuję swoje wersje dwóch utworów, które w 1985 r. dotarły do drugiego miejsca brytyjskiej listy przebojów, a ich wykonawcy nie wystąpili na Live Aid, choć byli do tego przymierzani.

 O przyczynach absencji Tears For Fears pisałem wczoraj, w przypadku Marillion skończyło się na zdjęciach promocyjnych. Szkoci w ogóle mogą mówić o pechu, ponieważ Kayleigh dostałoby się na szczyt notowania, gdyby nie pożar na stadionie w Bradford i charytatywna przeróbka You'll Never Walk Alone, której emisja miała wspomóc finansowo rodziny ofiar. Fearsi próbowali być sprytniejsi, ponieważ sami nagrali dobroczynną wersję swojego utworu inspirowanego terapią psychiatryczną Janova i groźbą wojny nuklearnej. Wspierające imprezy sportowe towarzyszące Live Aid Everybody Wants to Run the World dotarło do 4 miejsca sprzedaży na Wyspach.

W Polsce większą popularnością cieszyła się Kayleigh (pierwsza na Liście Trójki) i tak Fish, jak Marillion wciąż mają u nas wierną publiczność. Ja miałem na nich największą fazę bezpośrednio po maturze (słuchanie Beautiful w zacinającym radio nad kaszubskim jeziorem to cudowne przeżycie), ale jeszcze po wielu latach Sounds That Can't Be Made trafiły na moją prywatną listę). Hit z teledyskiem kręconym w Berlinie był jednym z moich pierwszych tłumaczeń, za to Rule jednym z ostatnich i najbardziej wymuszonych, ale już wtedy tak uwielbiałem ten duet, że nie mogłem się powstrzymać. Próbowałem jeszcze z Mad World. To dość krótki tekst, więc może kiedyś się uda...

Tears For Fears - Everybody Wants To Rule The World

Witaj, to Twój świat,

Już nie cofniesz się.

Gdy za oknem noc

I tak wpadniesz

Twoją hardość wykorzenię,

Wypnij się na Matkę Ziemię,

Każdy chciałby wszechświat mieć u stóp.

To mój własny wstyd,

To mój własny plan,

Wskaż mi sposób, bym

Jak najwięcej miał

Coś z wolności i rozkoszy

To, co dobre wnet się kończy

Każdy chciałby ludzkość mieć u stóp.

Lubisz ciemność? Jest taki pokój

Chwyć mą dłoń, gdy ściany walą się 

W razie czego dotrzymam kroku

Już byliśmy u szczytu, byliśmy na fali

Kilka chwil i wszystko zmarnowali

Każdy chciałby wszechświat mieć u stóp.

Dość mam rozdwojenia jaźni,

Zawsze brak mi wyobraźni

Każdy chciałby wszechświat mieć u stóp.

Marillion - Kayleigh

Czy ty pamiętasz mur, a na nim z kredy serca dwa?

Czy ty pamiętasz schadzki, kiedy woźny jeszcze spał?

Czy to pamiętasz? W płatkach kwiatów wiśni tonął skwer.

Czy wciąż pamiętasz konfetti w włosach, jak przez sen?

Powie ktoś: tak się musiało stać.

Wybacz proszę: nie chciałem Don Juana grać.

Przykro mi, nie chciałem serca Twego kraść,

Lecz Ty moje.

Kayleigh, chcę powiedzieć Ci przepraszam

I spytać, czy jest szansa na kolejny start?

Choć nasza miłość miała trwać wieki

Rozsypała się niczym dom z kart.

Kayleigh, nie myślałem, że Cię stracę,

Że kiedyś umilknie w mych uszach Twój głos.

Próbuję myśleć: „Nic się nie stało”,

Lecz nie uwierzę, że tego chciał los.

Czy ty pamiętasz harce w blasku spadających gwiazd?

Czy wciąż pamiętasz miłość na parkiecie w Belsize Park?

Czy ty pamiętasz stuk obcasów, taniec pośród zasp?

Czy to pamiętasz? Gdy odszedłem, śmiech zniknął z Twych warg.

Kayleigh, czy za późno na przepraszam?

Tak bardzo się boję słuchawkę wziąć w dłoń.

Pewnie mi powiesz, że ktoś inny sklei nasz pęknięty dom.

Kayleigh, kończę pisać tę piosenkę -

Jedyne o czym myślę, odkąd odeszłaś stąd.

Może to dowód, że mieliśmy rację,

Albo że to tylko mój błąd.