aktualności:
28 III Pharrell Williams wzbił się na poziom nieosiągalny dla większości śmiertelników - jego światowy hit Happy zdobył w Wlk. Brytanii podwójnie platynowy status! Był to dobry tydzień dla amerykańskiego R&B także ze względu na srebrny certyfikat innego niezniszczalnego (szczególnie na...Filipinach, chociaż olbrzymim powodzeniem cieszył się także m.in. w Szwecji) przeboju 2014 - All of Me Johna Legenda. Ballada wywindowała słabą sprzedaż albumu Love in the Future do poziomu (na razie) srebrnej płyty. Takie samo wyróżnienie otrzymała 28 III korzystająca z pomocy Williamsa Paloma Faith za swój trzeci studyjny album A Perfect Contradiction. Srebrny status uzyskała wtedy jeszcze jedna nowość - Symphonica powracającego po latach z rzadka przerywanego milczenia George'a Michaela.
Chyba nie udałoby mi się zgadnąć, jaki wykonawca wylansował w obecnej dekadzie najwięcej singlowych numerów jeden w Wielkiej Brytanii. Odpowiedź brzmi - Bruno Mars! Na początku nie traktowałem jego nagrań zbyt poważnie, jednak na drugiej płycie pokazał więcej talentu. Poza tym patrząc na szczególnie rumuńską, duńską i niemiecką listę przebojów, czy też choćby na Mrozu lub ukraińskiego Ivana Dorna, barwa głosu Hawajczyka i przepis na wyważanie proporcji między popem a R&B wydają się bardzo modne. 28 III Amerykanin dopisał do swojej kolekcji trofeów już piąty (!) platynowy singiel - When I Was Your Man (2 pozycja zimą 2013), który dołączył do Grenade (2 tyg. na szczycie zimą 2011), nieszczęsnego The Lazy Song (szczyt wiosną 2011) i Locked Out of Heaven (2 jesienią 2012). Piosenkarz ma też już podwójną platynę za Just the Way You Are (Amazing) (dwa tygodnie prowadzenia jesienią 2010, 46 tyg. w top 75). Nagrody te "pociągnęły" Marry You (11 miejsce, ale od stycznia 2011 ponad pół roku w top 75) w kierunku złota, a filmowe It Will Rain (14 jesienią 2011) i Treasure (12 latem 2013, ale prawie pół roku w top 75, był to też największy hit tamtych wakacji w RPA) - srebra. O licznych lukratywnych featuringach będzie jeszcze okazja napisać.
Gary Barlow ostatnio chyba przejmuje się głównie problemami, w które wpadł w związku z próbą ominięcia prawa podatkowego (pisałem o tym do innego medium :) 28 III jeszcze nic nie zwiastowało zbliżającej się burzy, a artysta cieszył się z podwójnie platynowej płyty za Since I Saw You Last (2 lokata w grudniu, 37 tyg. w top 75 do września 2014). To lepszy wynik niż platyna za Open Road (numer 1 późną wiosną 1997) i złoto za nagrany z okazji jubileuszu panowania królowej Elżbiety z The Commonwealth Band Sing (3 tyg. na szczycie pięć lat później, ale tylko 2 miesiące na liście). Jak widać, jedyną receptą na śrubowanie wyników sprzedażowych w latach recesji jest jak najrzadsze nagrywanie... (oczywiście bycie gwiazdą jednego z najpopularniejszych boysbandów wszech czasów też pomaga)
Łącząca indie rocka z folkiem grupa Elbow rozpoczęła sprzedaż albumu The Take Off and Landing of Everything (numer 1 w marcu) z grubej rury. Już po tygodniu zdobył on złoty status z pominięciem srebra! (w tym roku udało się to chyba jeszcze tylko dwóm wykonawcom). Z miejsca wyrównał więc dotychczasowy wynik Asleep in the Back (14 miejsce w 2001), Cast of Thousands (7 latem 2003) oraz Leaders of the Free World (12 w 2005). Największymi sukcesami grupy, której piosenki tekst analizowałem kiedyś na języku polskim w czasie swojej fazy "new acoustic" (trustory), są: platynowe Build a Rocket Boys! (2 pozycja wiosną 2011) i potrójnie platynowy The Seldom Seen Kid (5 miejsce, 102 tyg. w top 75 od września 2005).
Wydawało się, że na Rather Be, Crying for No Reason i Ready for Your Love Gorgon City i MNEK-a (4 pozycja w lutym) skończy się garażowy karnawał, a tymczasem nastała garażowa wiosna :) 28 III ten ostatni utwór stał się srebrnym singlem, dla obydwu podmiotów to na razie jedyny kontakt z nagrodami BPI (kolejny singiel GC - Here for You z Laurą Welsh również dotarł do top 10, więc na pewno pozostaje w grze), choć biorąc pod uwagę, że MNEK jest jeszcze nastolatkiem, to nie powód do rozdzierania szat.
archiwum:
Niebywała przyjemna niespodzianka. Album francuskiego kompozytora electro M83 Hurry Up, We're Dreaming, który spędził jedynie tydzień na 44 miejscu w październiku 2011, pokrył się srebrem! To wciąż nieosiągalny wynik dla wielu krążków, które w ostatnich latach docierały nawet do brytyjskiego top 3. Na pewno to zasługa obecności singla Midnight City w wielu reklamach i programach tv (on również jest już srebrny) oraz aktywności Anthony'ego Gonzalesa jako kompozytora soundtracków.
Chyba nie udałoby mi się zgadnąć, jaki wykonawca wylansował w obecnej dekadzie najwięcej singlowych numerów jeden w Wielkiej Brytanii. Odpowiedź brzmi - Bruno Mars! Na początku nie traktowałem jego nagrań zbyt poważnie, jednak na drugiej płycie pokazał więcej talentu. Poza tym patrząc na szczególnie rumuńską, duńską i niemiecką listę przebojów, czy też choćby na Mrozu lub ukraińskiego Ivana Dorna, barwa głosu Hawajczyka i przepis na wyważanie proporcji między popem a R&B wydają się bardzo modne. 28 III Amerykanin dopisał do swojej kolekcji trofeów już piąty (!) platynowy singiel - When I Was Your Man (2 pozycja zimą 2013), który dołączył do Grenade (2 tyg. na szczycie zimą 2011), nieszczęsnego The Lazy Song (szczyt wiosną 2011) i Locked Out of Heaven (2 jesienią 2012). Piosenkarz ma też już podwójną platynę za Just the Way You Are (Amazing) (dwa tygodnie prowadzenia jesienią 2010, 46 tyg. w top 75). Nagrody te "pociągnęły" Marry You (11 miejsce, ale od stycznia 2011 ponad pół roku w top 75) w kierunku złota, a filmowe It Will Rain (14 jesienią 2011) i Treasure (12 latem 2013, ale prawie pół roku w top 75, był to też największy hit tamtych wakacji w RPA) - srebra. O licznych lukratywnych featuringach będzie jeszcze okazja napisać.
Gary Barlow ostatnio chyba przejmuje się głównie problemami, w które wpadł w związku z próbą ominięcia prawa podatkowego (pisałem o tym do innego medium :) 28 III jeszcze nic nie zwiastowało zbliżającej się burzy, a artysta cieszył się z podwójnie platynowej płyty za Since I Saw You Last (2 lokata w grudniu, 37 tyg. w top 75 do września 2014). To lepszy wynik niż platyna za Open Road (numer 1 późną wiosną 1997) i złoto za nagrany z okazji jubileuszu panowania królowej Elżbiety z The Commonwealth Band Sing (3 tyg. na szczycie pięć lat później, ale tylko 2 miesiące na liście). Jak widać, jedyną receptą na śrubowanie wyników sprzedażowych w latach recesji jest jak najrzadsze nagrywanie... (oczywiście bycie gwiazdą jednego z najpopularniejszych boysbandów wszech czasów też pomaga)
Łącząca indie rocka z folkiem grupa Elbow rozpoczęła sprzedaż albumu The Take Off and Landing of Everything (numer 1 w marcu) z grubej rury. Już po tygodniu zdobył on złoty status z pominięciem srebra! (w tym roku udało się to chyba jeszcze tylko dwóm wykonawcom). Z miejsca wyrównał więc dotychczasowy wynik Asleep in the Back (14 miejsce w 2001), Cast of Thousands (7 latem 2003) oraz Leaders of the Free World (12 w 2005). Największymi sukcesami grupy, której piosenki tekst analizowałem kiedyś na języku polskim w czasie swojej fazy "new acoustic" (trustory), są: platynowe Build a Rocket Boys! (2 pozycja wiosną 2011) i potrójnie platynowy The Seldom Seen Kid (5 miejsce, 102 tyg. w top 75 od września 2005).
Wydawało się, że na Rather Be, Crying for No Reason i Ready for Your Love Gorgon City i MNEK-a (4 pozycja w lutym) skończy się garażowy karnawał, a tymczasem nastała garażowa wiosna :) 28 III ten ostatni utwór stał się srebrnym singlem, dla obydwu podmiotów to na razie jedyny kontakt z nagrodami BPI (kolejny singiel GC - Here for You z Laurą Welsh również dotarł do top 10, więc na pewno pozostaje w grze), choć biorąc pod uwagę, że MNEK jest jeszcze nastolatkiem, to nie powód do rozdzierania szat.
archiwum:
Niebywała przyjemna niespodzianka. Album francuskiego kompozytora electro M83 Hurry Up, We're Dreaming, który spędził jedynie tydzień na 44 miejscu w październiku 2011, pokrył się srebrem! To wciąż nieosiągalny wynik dla wielu krążków, które w ostatnich latach docierały nawet do brytyjskiego top 3. Na pewno to zasługa obecności singla Midnight City w wielu reklamach i programach tv (on również jest już srebrny) oraz aktywności Anthony'ego Gonzalesa jako kompozytora soundtracków.
Inna niespodzianka, ale mniejszego kalibru: w 2011 r. w polskich mediach było mnóstwo Alexis Jordan i patrząc na zestawienia BPI nie ma się co dziwić. 28 III odebrała on srebrną płytę za imienny debiut (9 pozycja wiosną 2011), a wcześniej wylansowała z niego złoty singiel Happiness (3 lokata jesienią 2010) i srebrny Good Girl (6 na przedwiośniu 2011). O srebrnym featuringu u Seana Paula już wspominałem. Tegoroczny Acid Rain z J. Colem nie podbija list, patrząc na Facebook piosenkarki węszę konflikt z wytwórnią...
28 III przyniósł kolejne multiplatynowe certyfikaty - każdemu trzeba uważnie się przyjrzeć, ponieważ przy obecnym stanie przemysłu płytowego prawdopodobnie to ostatnie nagrody dla tych płyt (pewnie to upiornie zabrzmi, ale dodam: przynajmniej za naszego życia)... Czas leci i 9-krotnie platynowa składanka The Very Best of Elton John (2 tyg. na prowadzeniu jesienią 1990, 96 tyg. w top 75) to już za mało. 28 III 5-krotną platyną stał się zbiór Greatest Hits 1970–2002 (3 pozycja jesienią 2002, 54 tyg. w top 75). Adam Czajkowski z alternatywnej audycji Radia Plus skomentował ją słowami "Nie toleruję Eltona Johna z lat 90. Nie toleruję bigosu". To dość kontrowersyjna opinia, ponieważ sławny singer-songwriter miał znacznie mniej szczęścia do aranżacji dekadę wcześniej, co jednak nie pogorszyło znacząco jego notowań (platynowe płyty za Too Low for Zero - 7 w 1983, 73 tyg. w top 75 i Ice on Fire - 3 w 1985). Początkiem pasma sukcesów było potrójnie platynowe Sleeping with the Past (5 razy na szczycie jesienią 1989, 42 tyg. w top 75), po którym przyszły również potrójnie platynowe Love Songs (4 jesienią 1995, 50 tyg. w top 75), podwójnie platynowe Songs from the West Coast (2 jesienią 2001) oraz platynowe Duets (5 w 1993) i The Big Picture (3 jesienią 1997).
O nienasyconym apetycie Brytyjczyków (zresztą nie tylko ich) na przeboje sir Eltona świadczy fakt, że jeszcze trzy ich składanki pokryły się najszlachetniejszym ze znanych BPI kruszców. Były to: Greatest Hits (11 tyg. na szczycie na przełomie 1974 i 1975, 84 tyg. w top 75), One Night Only (7 w 2000) i Rocket Man: The Definitive Hits (2 wiosną 2007). Z klasycznych albumów z lat 70. na ten zaszczyt załapało się tylko niedawno uzupełnione w ramach reedycji Goodbye Yellow Brick Road (w raz z nią 91 tyg. w top 75, 2 tyg. prowadzenia jesienią 1973). Caribou (2 tyg. na czele w 1974) jest złotą płytą (artysta ma ich 12, srebrnych - 8), a Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player (1,5 kwartału przodownictwa w 1973) ukazała się za wcześnie, aby poddać się weryfikacji. Bez certyfikatu pozostaje także numer 1 z lata 2012 - stworzony z duetem Pnau Good Morning to the Night. Jedynym złotym wideo Johna jest dopełniające popularny "best of" Greatest Hits - Live z 2003.
Nagrodzone 28 III 5-krotnie platynowe Confessions Ushera (numer jeden wiosną 2004, 66 tyg. w top 75) przygniotło swoją brytyjską popularnością pozostałe albumy Amerykanina poza podwójnie platynowym 8701 (na szczycie latem 2001, 47 tyg. w top 75). Debiutanckie My Way (16 lokata na początku 1998) dość szybko osiągnęło złoty status, a po czterech amerykańskich singlowych numerach jeden rozpoczęła się nieuchronna zniżka komercyjnej formy (a może raczej przeniesienie akcentu na skrojone pod kluby singlowe przeboje). Here I Stand (numer jeden wiosną 2008) i Raymond vs. Raymond (2 lokata dwa lata później) poprzestały na złocie, a Looking 4 Myself (3 na początku lata 2013) - tylko na srebrze. Zobaczymy, co pokaże zbliżający się nowy, prawdopodobnie nieco bardziej korzenny, krążek.
Brytyjska kariera Miki okazała się nadmiernie podatna na meandry popularności synth-popu, jednak artysta chyba się tym nie przejmuje, skupiając się na wykorzystywaniu swojego śródziemnomorskiego pochodzenia. Mimo, że The Boy Who Knew Too Much (4 miejsce jesienią 2009) pokrył się złotem, na Wyspach wokalista głównie odcina kupony po 5-krotnie platynowym Life in Cartoon Motion (numer jeden zimą 2007, 83 tyg. w top 75, DVD pod takim samym tytułem pokryło się złotem), co jest przyjemnym zajęciem, jeżeli tak jak 28 III oznacza to odbiór platynowego singla za Grace Kelly (miesiąc na szczycie na początku 2007, 40 tyg. w top 75). Płyta wygenerowała jeszcze srebrny singiel za brzmiący momentami jak I Will Always Love You :) Happy Ending (7 miejsce jesienią 2007). Na certyfikat czekają inne hity z pierwszej dziesiątki: Love Today, Big Girl (You Are Beautiful) i We Are Golden. Tak popularne w Polsce Relax, Take It Easy dotarło w bólach do 18 pozycji...
rozmaitości:
- złota płyta dla składanki Eat, Sleep, Rave, Repeat z lutego (więcej szczegółów w odc. 30)
- coś na czasie w tym roku: srebrna płyta dla składanki Pure Deep House - The Very Best Of Deep House & Garage z grudnia 2013 (główne atrakcje: Disclosure, Ben Pearce, Breach; Tensnake to bardziej nu disco, ale to takie problemy pierwszego świata :)
- srebrna płyta dla soundtracku do nagrodzonego pięcioma Oscarami (w tym dla Julie Andrews za główną rolę żeńską) filmowego musicalu Mary Poppins - najbardziej kasowego obrazu 1965. Wg nieistniejącej już strony Chartstats od 1965 r. spędził on 82 tyg. w brytyjskim Top 100 (w bazie danych BPI nie da się go odnaleźć) i doszedł do jego 2 pozycji. Certyfikat bierze pod uwagę tylko jego sprzedaż po 1994 r.
W następnym odcinku - wykonawca, który śpiewał w duecie z Eltonem Johnem, soundtrack, który recenzowałem :) oraz ktoś, czyje opus magnum niedawno świętowało okrągłą rocznicę wydania.
No comments:
Post a Comment