aktualności
6 grudnia był szczęśliwym dniem dla artystów publikujących w Wielkiej Brytanii, ponieważ aż 18 pozycji (w tym 5 składanek) nagrodzonych przez BPI doczekało się w przyszłości kolejnego certyfikatu. Spośród wymienionych przeze mnie w poprzednim odcinku na kolejny "szczebel" wskoczyły: Loved Me Back to Life Celine Dion i Since I Saw You Last Gary'ego Barlowa. W obydwu przypadkach była nim złota płyta. Był to dobry tydzień dla One Direction, którzy zgarnęli platynę za Midnight Memories i srebro za promujący ten krążek ich ostatni na razie większy przebój Story of My Life. Wytrwała promocja singlowa pomogła wreszcie zdobyć srebrny status albumowi OneRepublic Native, a reedycja - potrójnie platynowy Right Place, Right Time Olly'ego Mursa.
Srebrem pokryły się dwa mocno różniące się od siebie single: fortepianowa ballada Ellie Goulding How Long Will I Love You? oraz przytłaczająco imprezowy numer młodziutkiego Holendra Martina Garrixa Animals. Listy srebrnych płyt, których drogą po laury jeszcze się nie skończyła dopełniają: jedno z najbardziej oczekiwanych wydawnictw UK garage - Brand New Machine Chase & Status, Shangri-La wykorzystującego do maksimum swoje "5 minut" Jake'a Bugga, złożony głównie z coverów The Fabulous Rock 'n' Roll Songbook sir Cliffa Richarda, który promowano jako jego setny album, Trust tenora Alfie Boe i jeden "best of", o którym niżej.
Na srebrnej płycie za Perhaps Love zatrzymali się za to na razie nawiązujący do klasycznego śpiewu Jonathan (Antoine) & Charlotte (Jaconelli), jednak może to nie być ich ostatnie słowo, ponieważ ich wydany bezpośrednio po zajęciu 2 miejsca w British Got Talent album Together również dotarł do 5 miejsca UK Charts i zdążył się już pokryć złotem. Również złoty status uzyskało debiutanckie eponimiczne dzieło łączącej post-punk z lekkimi wpływami electro-soulu manchesterskiej kapeli The 1975, które jak dla mnie dość nieoczekiwanie świetnie radzi sobie na brytyjskiej liście sprzedaży albumów (szczyt we wrześniu 2013, do tej pory 40 tygodni w top 75 i prawie na pewno na tym się nie skończy, więc platyna w tym roku wydaje się dość naturalna). Udało mu się już również uzyskać jeden srebrny singiel: za ich największy przebój Chocolate (19 miejsce na początku 2013, ale solidny staż - 21 tygodni w top 75).
Nie ma już za to w brytyjskiej czołówce Lady Gagi, której każdy studyjny album cieszył się coraz mniejszym zainteresowaniem. Debiut The Fame od stycznia 2009 r. pokrył się 9 razy platyną i uzbierał 166 tygodni w top 75 (z czego 7 na pierwszym miejscu), co stanowi trzeci najlepszy rezultat, jeśli chodzi o płyty wydane w XXI w. (po Sigh No More Mumford & Sons i Hot Fuss The Killers). Born This Way również nie było taką porażką, jak twierdziły niektóre media (potrójna platyna, 3 tygodnie na szczycie latem 2011, 49 tygodni w top 75). Złota płyta dla Artpopu (tydzień na prowadzeniu w listopadzie, na razie 15 tygodni w top 75) to taki sam wynik, jak The Remix (3 lokata w 2010).
The 20/20 Experience – 2 of 2 Justina Timberlake'a przegrało walkę o brytyjski numer 1 z Days Are Gone Haim, płyta zebrała słabe recenzje i szybko wypadła z listy, więc trudno się dziwić, że pokryła się tylko srebrem, znacznie przegrywając z platynową pierwszą częścią projektu, która przewodziła liście wiosną 2013. Znaczącymi bestsellerami były dwa pierwsze albumy byłego wokalisty 'N Sync: Justified z jesieni 2002 (w sumie 7 tygodni na prowadzeniu na Wyspach, 85 tygodni w top 75, 6-krotna platyna) i FutureSex/LoveSounds (szczyt jesienią 2006, 64 tygodnie w top 75, potrójna platyna), po których zrobił sobie przerwę na przygodę aktorską. Do tej pory odebrał za swoje koncertowe filmy dwa złote DVD.
Hold On We're Going Home (4 miejsce pod koniec lata 2013, 30 tygodni w top 75) z gościnnym udziałem Majid Jordan stało się 6 XII drugim w karierze Drake'a złotym singlem - po Take Care z Rihanną (9 lokata pod koniec 2011, 36 tygodni w top 75). Barbadoska uczestniczyła również w nagraniu dwóch najpopularniejszych featuringów Kanadyjczyka: platynowego What's My Name i srebrnego All of the Lights Kanye'go Westa.
Move (3 miejsce na UK Charts) to pierwszy i na razie jedyny srebrny singiel z drugiej płyty wypromowanego przez X Factor girlsbandu Little Mix pt. Salute. Ich debiut zawierał dwa singlowe numery jeden, które pokryły się złotem: Cannonball (wydany w grudniu 2011) i Wings z jesieni 2012. Również trzeci singiel w historii grupy - DNA (3 jesienią 2012) pokrył się srebrem.
Niemal nieprzerwana obecność holenderskiego skrzypka i dyrygenta Andre Rieu w brytyjskich notowaniach płytowych (14 krążków w top 75 od 2000) nieco zmyliła mnie co do jego znaczenia w historii nagród BPI. Do tej pory nagrodzono 7 jego dzieł, z tym że aż 3 uzyskały platynowy nakład (Forever Vienna - 2 pozycja w 2010, Moonlight Serenade - 4 w 2010, ale ponad pół roku później i Magic of the Movies - 2 w 2012). Ostatni sukces przedstawicieli lżejszych brzmień klasycznych to złota płyta za Music of the Night - drugi w jego karierze krążek, dla którego szczytem w Wielkiej Brytanii okazało się 4 miejsce.
Mogłoby się wydawać, że na temat muzyki Elvisa Presleya powiedziano już wszystko, jednak każde "nowe" wydawnictwo firmowane przez króla rock & rolla cieszy się sporym zainteresowaniem kolekcjonerów. The Nation's Favourite Elvis Songs (5 lokata jesienią 2013) - rezultat plebiscytu stacji ITV, to na razie jeden z 21 longplayów z tego grona, które zatrzymały się na poziomie złota (srebrnych naliczyłem 10). Kolejny szczebel zaliczyło zaledwie pięć: chyba już mało komu coś mówiące kompilacje Elvis' 40 Greatest (1 miejsce w 1975), Inspiration (6 w 1980), The Essential Collection (6 w 1994), a jeszcze wyżej poszybowały - podwójnie platynowe Always On My Mind: The Ultimate Love Songs (3 w 1997, z winy ominięcia podtytułu widniejące w wyszukiwarce BPI jako dwie osobne platyny) i The 50 Greatest Hits (8 w 2000), a przede wszystkim 5-krotnie platynowy zestaw statystycznie największych przebojów legendarnego wykonawcy wydany w ćwierćwiecze jego śmierci: ELV1S: 30 #1 Hits (2 tygodnie na prowadzeniu jesienią 2002, 52 tygodnie w top 75). O znaczeniu Amerykanina dla historii show businessu świadczy fakt, że jego najlepiej sprzedające się single i DVD omówię osobno.
archiwum
6 XII BPI było na tyle hojne, że dwie nagrody od tej organizacji otrzymali nie tylko One Direction, ale również wydawałoby się nieco zapomniani Keane. Nie tylko ich nowo wydany Best Of pokrył się srebrem, ale również druga studyjna płyta Under the Iron Sea (2 tygodnie na szczycie latem 2006) uzyskała potrójnie platynowy status. Niedoścignionym liderem sprzedaży pozostaje 9-krotnie platynowy debiut Hopes and Fears (5 tygodni na prowadzeniu, od maja 2004 97 tygodni w top 75). Pozostałe krążki mimo, że również wszystkie poza Best Of osiągnęły najwyższą lokatę brytyjskiej listy przebojów, rozeszły się już w mniejszych nakładach: moje ulubione Perfect Symmetry (jesień 2008) to na dzień dzisiejszy platyna, Strangeland (wiosna 2012) - złoto (co ciekawe, już w 2005 tercet wygrał DVD pt. Strangers, które także pokryło się złotem), a EP-ka (!) Night Train z wiosny 2010 - srebro.
Powrót Christine McVie do składu Fleetwood Mac jeszcze bardziej ożywił wciąż niesłabnące zainteresowanie twórczością legend kalifornijskiego rocka (i przy okazji brytyjskiego blues rocka). Na razie największym beneficjentem tego pozostaje The Very Best Of (6 miejsce jesienią 2002, 120 tygodni w top 75), które 6 XII uzyskało 5-krotnie platynowy status. Dzięki temu zestaw umocnił się na trzecim miejscu najpopularniejszych pozycji w katalogu zespołu - za niezniszczalnym 11-krotnie platynowym Rumours (od stycznia 1977 r. rekordowe 478 tygodni w top 75!) i 8-krotnie platynowym Tango in the Night (5 tygodni na szczycie wiosną 1987, 115 tygodni w top 75), z którego pochodzi kilka evergreenów polskiego eteru. Na czwartym miejscu w tej klasyfikacji znajdują się potrójnie platynowe Greatest Hits (3 w 1988, 60 tygodni w top 75). Formacja może poszczycić się jeszcze 3 innymi platynowymi albumami na tym rynku (Tusk - 1 miejsce jesienią 1979, Mirage - 5 w 1982 i Behind the Mask - szczyt wiosną 1990), 8 złotymi i 1 srebrnym. Ich jedyne platynowe i ogólnie nagrodzone przez BPI wideo to The Dance z 1998.
Zespół Creedence Clearwater Revival powstał w 1967 r., jednak 40% swoich certyfikatów otrzymał już po sławnym update z 22 lipca 2013. Zainteresowanie pionierami southern rocka utrzymuje się na poziomie umożliwiającym Best Of, które w 2008 zajęło dopiero 46 miejsce w brytyjskich notowaniach, uzyskanie złotego statusu.
Na srebrnej płycie za Perhaps Love zatrzymali się za to na razie nawiązujący do klasycznego śpiewu Jonathan (Antoine) & Charlotte (Jaconelli), jednak może to nie być ich ostatnie słowo, ponieważ ich wydany bezpośrednio po zajęciu 2 miejsca w British Got Talent album Together również dotarł do 5 miejsca UK Charts i zdążył się już pokryć złotem. Również złoty status uzyskało debiutanckie eponimiczne dzieło łączącej post-punk z lekkimi wpływami electro-soulu manchesterskiej kapeli The 1975, które jak dla mnie dość nieoczekiwanie świetnie radzi sobie na brytyjskiej liście sprzedaży albumów (szczyt we wrześniu 2013, do tej pory 40 tygodni w top 75 i prawie na pewno na tym się nie skończy, więc platyna w tym roku wydaje się dość naturalna). Udało mu się już również uzyskać jeden srebrny singiel: za ich największy przebój Chocolate (19 miejsce na początku 2013, ale solidny staż - 21 tygodni w top 75).
Nie ma już za to w brytyjskiej czołówce Lady Gagi, której każdy studyjny album cieszył się coraz mniejszym zainteresowaniem. Debiut The Fame od stycznia 2009 r. pokrył się 9 razy platyną i uzbierał 166 tygodni w top 75 (z czego 7 na pierwszym miejscu), co stanowi trzeci najlepszy rezultat, jeśli chodzi o płyty wydane w XXI w. (po Sigh No More Mumford & Sons i Hot Fuss The Killers). Born This Way również nie było taką porażką, jak twierdziły niektóre media (potrójna platyna, 3 tygodnie na szczycie latem 2011, 49 tygodni w top 75). Złota płyta dla Artpopu (tydzień na prowadzeniu w listopadzie, na razie 15 tygodni w top 75) to taki sam wynik, jak The Remix (3 lokata w 2010).
The 20/20 Experience – 2 of 2 Justina Timberlake'a przegrało walkę o brytyjski numer 1 z Days Are Gone Haim, płyta zebrała słabe recenzje i szybko wypadła z listy, więc trudno się dziwić, że pokryła się tylko srebrem, znacznie przegrywając z platynową pierwszą częścią projektu, która przewodziła liście wiosną 2013. Znaczącymi bestsellerami były dwa pierwsze albumy byłego wokalisty 'N Sync: Justified z jesieni 2002 (w sumie 7 tygodni na prowadzeniu na Wyspach, 85 tygodni w top 75, 6-krotna platyna) i FutureSex/LoveSounds (szczyt jesienią 2006, 64 tygodnie w top 75, potrójna platyna), po których zrobił sobie przerwę na przygodę aktorską. Do tej pory odebrał za swoje koncertowe filmy dwa złote DVD.
Hold On We're Going Home (4 miejsce pod koniec lata 2013, 30 tygodni w top 75) z gościnnym udziałem Majid Jordan stało się 6 XII drugim w karierze Drake'a złotym singlem - po Take Care z Rihanną (9 lokata pod koniec 2011, 36 tygodni w top 75). Barbadoska uczestniczyła również w nagraniu dwóch najpopularniejszych featuringów Kanadyjczyka: platynowego What's My Name i srebrnego All of the Lights Kanye'go Westa.
Move (3 miejsce na UK Charts) to pierwszy i na razie jedyny srebrny singiel z drugiej płyty wypromowanego przez X Factor girlsbandu Little Mix pt. Salute. Ich debiut zawierał dwa singlowe numery jeden, które pokryły się złotem: Cannonball (wydany w grudniu 2011) i Wings z jesieni 2012. Również trzeci singiel w historii grupy - DNA (3 jesienią 2012) pokrył się srebrem.
Niemal nieprzerwana obecność holenderskiego skrzypka i dyrygenta Andre Rieu w brytyjskich notowaniach płytowych (14 krążków w top 75 od 2000) nieco zmyliła mnie co do jego znaczenia w historii nagród BPI. Do tej pory nagrodzono 7 jego dzieł, z tym że aż 3 uzyskały platynowy nakład (Forever Vienna - 2 pozycja w 2010, Moonlight Serenade - 4 w 2010, ale ponad pół roku później i Magic of the Movies - 2 w 2012). Ostatni sukces przedstawicieli lżejszych brzmień klasycznych to złota płyta za Music of the Night - drugi w jego karierze krążek, dla którego szczytem w Wielkiej Brytanii okazało się 4 miejsce.
Mogłoby się wydawać, że na temat muzyki Elvisa Presleya powiedziano już wszystko, jednak każde "nowe" wydawnictwo firmowane przez króla rock & rolla cieszy się sporym zainteresowaniem kolekcjonerów. The Nation's Favourite Elvis Songs (5 lokata jesienią 2013) - rezultat plebiscytu stacji ITV, to na razie jeden z 21 longplayów z tego grona, które zatrzymały się na poziomie złota (srebrnych naliczyłem 10). Kolejny szczebel zaliczyło zaledwie pięć: chyba już mało komu coś mówiące kompilacje Elvis' 40 Greatest (1 miejsce w 1975), Inspiration (6 w 1980), The Essential Collection (6 w 1994), a jeszcze wyżej poszybowały - podwójnie platynowe Always On My Mind: The Ultimate Love Songs (3 w 1997, z winy ominięcia podtytułu widniejące w wyszukiwarce BPI jako dwie osobne platyny) i The 50 Greatest Hits (8 w 2000), a przede wszystkim 5-krotnie platynowy zestaw statystycznie największych przebojów legendarnego wykonawcy wydany w ćwierćwiecze jego śmierci: ELV1S: 30 #1 Hits (2 tygodnie na prowadzeniu jesienią 2002, 52 tygodnie w top 75). O znaczeniu Amerykanina dla historii show businessu świadczy fakt, że jego najlepiej sprzedające się single i DVD omówię osobno.
archiwum
6 XII BPI było na tyle hojne, że dwie nagrody od tej organizacji otrzymali nie tylko One Direction, ale również wydawałoby się nieco zapomniani Keane. Nie tylko ich nowo wydany Best Of pokrył się srebrem, ale również druga studyjna płyta Under the Iron Sea (2 tygodnie na szczycie latem 2006) uzyskała potrójnie platynowy status. Niedoścignionym liderem sprzedaży pozostaje 9-krotnie platynowy debiut Hopes and Fears (5 tygodni na prowadzeniu, od maja 2004 97 tygodni w top 75). Pozostałe krążki mimo, że również wszystkie poza Best Of osiągnęły najwyższą lokatę brytyjskiej listy przebojów, rozeszły się już w mniejszych nakładach: moje ulubione Perfect Symmetry (jesień 2008) to na dzień dzisiejszy platyna, Strangeland (wiosna 2012) - złoto (co ciekawe, już w 2005 tercet wygrał DVD pt. Strangers, które także pokryło się złotem), a EP-ka (!) Night Train z wiosny 2010 - srebro.
Powrót Christine McVie do składu Fleetwood Mac jeszcze bardziej ożywił wciąż niesłabnące zainteresowanie twórczością legend kalifornijskiego rocka (i przy okazji brytyjskiego blues rocka). Na razie największym beneficjentem tego pozostaje The Very Best Of (6 miejsce jesienią 2002, 120 tygodni w top 75), które 6 XII uzyskało 5-krotnie platynowy status. Dzięki temu zestaw umocnił się na trzecim miejscu najpopularniejszych pozycji w katalogu zespołu - za niezniszczalnym 11-krotnie platynowym Rumours (od stycznia 1977 r. rekordowe 478 tygodni w top 75!) i 8-krotnie platynowym Tango in the Night (5 tygodni na szczycie wiosną 1987, 115 tygodni w top 75), z którego pochodzi kilka evergreenów polskiego eteru. Na czwartym miejscu w tej klasyfikacji znajdują się potrójnie platynowe Greatest Hits (3 w 1988, 60 tygodni w top 75). Formacja może poszczycić się jeszcze 3 innymi platynowymi albumami na tym rynku (Tusk - 1 miejsce jesienią 1979, Mirage - 5 w 1982 i Behind the Mask - szczyt wiosną 1990), 8 złotymi i 1 srebrnym. Ich jedyne platynowe i ogólnie nagrodzone przez BPI wideo to The Dance z 1998.
Zespół Creedence Clearwater Revival powstał w 1967 r., jednak 40% swoich certyfikatów otrzymał już po sławnym update z 22 lipca 2013. Zainteresowanie pionierami southern rocka utrzymuje się na poziomie umożliwiającym Best Of, które w 2008 zajęło dopiero 46 miejsce w brytyjskich notowaniach, uzyskanie złotego statusu.
rozmaitości
siedmiokrotnie platynowe wideo - Live at the Albert Robbiego Williamsa z grudnia 2001, które w ten sposób stało się jego najlepiej sprzedającym się DVD w karierze (więcej szczegółów w odcinku 19)
złote wideo - Sweet Summer Sun – Hyde Park Live The Rolling Stones, już siódme w ich karierze, więcej szczegółów... również w odcinku 19 :)
srebrna płyta - Essential Carols chóru King's College w Cambridge pod dyrekcją Davida Willcocksa z listopada 2011
złota płyta - składanka Pop Party 12 z października 2013 (numer 1 na trackliście - It's My Party Jessie J, także m.in. Blurred Lines, The Fox, Wake Me Up, I Need Your Love)
srebrna płyta - składanka 80s Groove, Vol. 3 z września 2012 z muzyką R&B (nr 1 na 1 CD - Criticize Alexandra O'Neala)
srebrna płyta - składanka Rockin' Around the Christmas Tree (prawdopodobnie świąteczne utwory z lat 60. na czele z tytułowym przebojem Brendy Lee, aczkolwiek taki tytuł nosił również zestaw alt-rockowych wersji standardów bożonarodzeniowych z 2011 w wykonaniu m.in. August Burn Red, Anberlin i Thousand Foot Krutch)
srebrna płyta - składanka Now That's What I Call Disney Princess z października 2013 (o dziwo piosenki z klasycznych filmów animowanych, nie utwory Miley Cyrus :)
srebrna płyta - składanka Now That's What I Call Movies z listopada 2013 (na 1 CD oczywiście nie obyło się bez, jak to czasem nazywam potrójnego nokautu, czyli Bryana Adamsa, Whitney Houston i Wet Wet Wet, ale jest też trochę synth popu z lat 80. oraz Young and Beautiful :)
srebrna płyta - składanka The Pete Tong Collection z listopada 2013, czyli ulubione utwory prowadzącego BBC Radio 1 (klasyki i kilka nowości muzyki tanecznej, zestaw ku mojej dużej radości otwiera Blue Monday'88 New Order)
srebrna płyta - składanka Anthems - Trance z listopada 2013 (od Roberta Milesa do Swedish House Mafia - znam paru koneserów, którzy byliby w stanie kompetentniej ocenić zawartość tracklisty)
srebrna płyta - składanka The Annual 2014 z listopada 2013, podobnie jak poprzednia firmowana przez Ministry of Sound (wiele remiksów popowych hitów, mnie najbardziej cieszy obecność dwóch utworów z czołówki mojego topu singli - Help Me Lose My Mind i Isis (Magic Carpet Ride)
W następnym odcinku - obok kolejnej potężnej dawki podsumowań końcówki roku: sławny zespół, który ucierpiał na rozbuchanym ego lidera, inny sławny zespół, który ucierpiał na utracie lidera oraz...pewien eks-lider sławnego zespołu z rozbuchanym ego :)
W następnym odcinku - obok kolejnej potężnej dawki podsumowań końcówki roku: sławny zespół, który ucierpiał na rozbuchanym ego lidera, inny sławny zespół, który ucierpiał na utracie lidera oraz...pewien eks-lider sławnego zespołu z rozbuchanym ego :)
No comments:
Post a Comment