Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #7 (27.09. 2013)

aktualności:

w telegraficznym skrócie o dziełach, dla których nie był to ostatni certyfikat:

- kolejny laur dla Roar Katy Perry, tym razem złoty singiel (nadal nie mam nic do powiedzenia o Lady Gaga, musicie poczekać jeszcze 3 odcinki:)

- srebrna płyta dla London Grammar, tria (jak sama nazwa wskazuje :) z Nottingham, za pełen eterycznych dźwięków album If You Wait, który dobrze sprzedaje się również w momencie pisania tych słów

- srebrny singiel dla Drake'a za uroczo oldschoolowy i - jak twierdzi sama Jessie Ware - zalotny singiel Hold On We're Going Home, w którym towarzyszą mu rodacy z Majid Jordan (fajna gra słów z tej nazwy :)

- srebrny singiel dla OneRepublic za Counting Stars, które uratowało sprzedaż pełnego niedocenionych przez publikę eksperymentów z electro albumu Native. Nieco bardziej stateczna część konsumentów muzyki pop chyba dostrzegła w tym utworze swoje Wake Me Up.

- srebrny singiel dla Jasona Derulo i 2 Chainz za lekko obleśne, ale swoiście zabawne Talk Dirty. Trudno mi do końca powiedzieć, czy publice spodobała się stylizacja na r&b sprzed paru lat, czy po prostu Haitańczyk nie jest takim drugoligowym wykonawcą, jak mogłoby się wydawać w dobie dominacji Bruno Marsa i Pharrella Williamsa.

archiwum:

To był nadzwyczaj dobry tydzień dla Pitbulla, który wraz z Don Omarem gościł na znanym także w Polsce (oj tak...) srebrnym singlu Danza Kuduro (Throw Your Hands Up) francuskiego Portugalczyka Lucenzo i Amerykanina (znowu!) haitańskiego pochodzenia Qwote, który w ramach powakacyjnych wspominek jesienią 2011 r. doszedł do 13 miejsca brytyjskiej listy przebojów.

Mr. Worldwide pojawił się również w ostatnim na razie scertyfikowanym singlu Enrique Iglesiasa, który akurat wydał album pod trafnie podsumowującym jego życiowe priorytety tytule Sex and Love :) Mowa o samplującym All Night Long Lionela Richie I Like It (4 miejsce latem 2010). Największym przebojem latynoskiego przystojniaka na Wyspach było Hero, które na początku 2002 spędziło miesiąc na samym szczycie listy i osiągnęło status platyny, zaś album Escape, z którego pochodzi - poczwórnej platyny (71 tygodni w top 45 i oczywiście 1 miejsce  przez 2 zimowe tygodnie). Drugi jego najpopularniejszy album to podwójnie platynowe Greatest Hits (3 pozycja w 2008). Rozchwytywany w Polsce (gdzie te czasy, kiedy medialny szał kreowała telewizja, a nie Internet?) anglojęzyczny debiut Enrique z 1999 dotarł zaledwie do 80 miejsca, co nie przeszkodziło mu po latach pokryć się złotem, podobnie jak Seven (13 pozycja w 2003), Insomniac (3 lokata w 2007) i Euphoria (6 w 2010).

Co do singli, pozostałe scertyfikowane mają tylko srebrny status. Są to w kolejności chronologicznej: Bailamos (4 lokata w 1999), Escape (3 w 2002), Do You Know (Ping Pong Song) (3 w 2007), Takin' Back My Love z Ciarą (12 w 2009) i Tonight (I'm F**kin' You) z Ludacrisem (5 miejsce w 2011). Kojarzone z nieszczęsnym koncertem w Warszawie Rhythm Divine dotarło tylko do 45 pozycji, w USA też osiągnęło tylko 28 miejsce, dotarło za to na szczyt w Hiszpanii i do top 10 w kilku innych krajach, m.in. Kanadzie. A jednego z 20 największych przebojów RMF Hop-Bęc i amerykańskiego numeru 1 Be With You w Zjednoczonym Królestwie najwyraźniej w ogóle nie promowano.

W tym roku nową płytę wydaje także Pixie Lott, która najwidoczniej nie powinna żałować zmiany stylistyki z retro na electro-pop, ponieważ tylko jej trzeci singlowy numer jeden - All About Tonight z września 2011 uzyskał status złotego. Dwa poprzednie - Mama Do i Boys and Girls z 2009 oraz Cry Me Out (12 pozycja również w 2009) na razie zadowalają się srebrem. Z drugiej strony, kolejne single sprzedały się jeszcze słabiej, a podwójnie platynowa płyta Turn It Up (6 miejsce w 2009, 81 tygodni w top 75) sprzedała się cztery razy lepiej, niż złote Young Foolish Happy (18 lokata w 2011)...

Już 13 singli z wokalem Ne-Yo otrzymało nagrodę od BPI, z tym, że w sześciu z nich występuje on na featuringu, m.in. w jedynym z nich, który stał się platynowym - Give Me Everything (zaskoczenie?) Pitbulla. Z w pełni solowych dzieł Shaffera Chimere Smitha, złoty status uzyskały jedynie tłuczone do oporu przez RMF FM Closer (1 miejsce wiosną 2008) i - właśnie od 30 IX - jego ostatni brytyjski chart-topper Let Me Love You (Until You Learn to Love Yourself) z 2012. Srebrnymi singlami są (chronologicznie): So Sick (1 miejsce wiosną 2006), Sexy Love (5 w 2006), Because of You (4 w 2007), Miss Independent (6 w 2008) i Beautiful Monster (szczyt latem 2010). Pod względem płyt długogrających szczytowym osiągnięciem był  podwójnie platynowy Year of a Gentleman (2 miejsce w 2008, 50 tygodni w top 75). Później już tylko Libra Scale (11 w 2010) uciułał srebro, a wcześniej - In My Own Words (14 miejsce w 2006) i Because of You (6 w 2007) - złoto.

Mimo, że solowa twórczość znanej z The Black Eyed Peas Fergie odbiła się sporym echem, także w polskich rozgłośniach radiowych, trzeba pamiętać, że ogranicza się ona właściwie do jednego albumu, platynowego The Dutchess (18 miejsce w 2006, 30 tygodni w top 75) i singli, z których, jak wiemy od 30 IX, najlepiej sprzedał się złoty Big Girls Don't Cry (Personal) (2 miejsce latem 2007), a nieco gorzej - wcześniejszy srebrny Glamorous z Ludacrisem (6 pozycja na UK Charts). Trzeci na Wyspach London Bridge nie ma certyfikatu i może dobrze... (nie chodzi tylko o to, że w tekście pewnie chodzi o Tower Bridge). Wyszukiwarka BPI odnotowuje przy Gettin' Over You Davida Guetty tylko Matta Willisa, ale to i tak jedynie srebrny singiel...

Oparty na byłych członkach formacji Creed amerykański hard rockowy zespół Alter Bridge ma już w Wielkiej Brytanii dwie srebrne płyty: Blackbird (37 miejsce w 2007) i AB III (9 w 2010). Fortress ubiegłej jesieni osiągnęła rekordowe 6 miejsce, tylko co to oznacza przy spadającej ogólnej liczbie sprzedawanych płyt?

Neil Diamond to z polskiego punktu widzenia przede wszystkim autor piosenek rozsławionych przez innych (I'm a Believer, Red, Red Wine, Girl You'll Be a Woman Soon, w mniejszym stopniu przerobiony przez HIM Solitary Man), jednak w Wielkiej Brytanii zawsze nieźle się sprzedawał. Do tej pory 33 jego albumy znalazły się na listach nagród BPI, ostatnim był zawierający zapis koncertu z Madison Square Garden w 2008 (14 miejsce w 2009) Hot August Night/NYC (srebrna płyta). Największym płytowym przebojem brooklyńczyka jest wspomniany przeze mnie w 2 odcinku soundtrack do filmu The Jazz Singer, który dwa razy pokrył się platyną - w oryginalnej wersji z 1980 i jako reedycja z 1996. Pozostałe "platyny" Diamonda to nagrany pod okiem Ricka Rubina Home Before Dark (1 miejsce wiosną 2008), składanki: The Greatest Hits: 1966–1992 (1 miejsce przez 3 tygodnie latem 1992), The Ultimate Collection (5 w 1996), The Best Of (30 w 2006), The Essential (11 w 2008) i The Very Best Of (5 pozycja w 2012) oraz DVD Greatest Hits-Live z 1988. W tej sytuacji dziwi, że jedynie wokalne wsparcie Barbry Streisand w You Don't Bring Me Flowers (5 miejsce w 1978) zapewniło mu złoty singiel (Cracklin' Rosie i I Am zawędrowały wyżej w czasach przedcertyfikatowych).

W następnym odcinku: krótkie albumowe podsumowanie września i Dzień Dziecka po amerykańsku.