platynowa płyta od 6.09. 2013
aktualności
Jesienne bestsellery ujawnią się w pełni dopiero w odcinkach poświęconych listopadowi i grudniowi, jednak kilka jaskółek można już zauważyć. Z perspektywy czasu można powiedzieć, że album AM okazał się jednym z największych sukcesów w historii w gruncie rzeczy często nie mających szczęścia ani do długich staży na listach, ani do gigantycznych nakładów (więcej na ten temat prawdopodobnie w odcinku dot. 14 III 14) Arctic Monkeys. Na razie startują od złotej płyty. Ogólnie był to dla nich dobry tydzień, ponieważ otrzymali również srebrny singiel za promujący ten krążek utwór Do I Wanna Know (11 miejsce, ale uzbierało do czasu publikacji tego posta 32 tygodnie w top 75). Na razie tego wyniku nie przebiło notowane wyżej o 3 oczka Why'd You Only Call Me When You're High? z tej samej płyty. Jedyny złoty singiel ekipy Alexa Turnera to oczywiście debiutanckie I Bet You Look Good On The Dance Floor z jesieni 2005 r., zaś pozostałe srebrne - ich drugi singlowy numer jeden When the Sun Goes Down (2006) i Fluorescent Adolescent (5 lokata w 2007) z płyty Favourite Worst Nightmare.
Co zadziwiające, dokładnie taki sam wynik na UK Charts (11 miejsce, 32 tygodnie w top 75) osiągnął singiel Disclosure z Samem Smithem na wokalu pt. Latch. Jemu również nie przeszkodziło to w osiągnięciu statusu złotego. Był to drugi taki sukces braci Lawrence (po White Noise z AlunaGeorge), ale nie ostatni singlowy certyfikat.
Pamiętacie walkę na śmierć i życie między Roar Katy Perry a Applause Lady Gaga? O Stefani jeszcze będzie mowa, ale nie ulega wątpliwości, że wygrała Kalifornijka. Pierwszy singiel z płyty Prism przebywał w Wielkiej Brytanii przez 2 tygodnie na szczycie notowań, a 13 IX pokrył się srebrem, zresztą nie jako ostatni z tego krążka.
Za to jak na razie jedynym srebrnym singlem Toma Odella jest Another Love (10 miejsce, 13 tygodni w top 75, także 1 miejsce we flamandzkiej części Belgii, 2 w Austrii i 6 w Holandii), ale to i tak duży sukces młodego wykonawcy muzyki ukierunkowanej przede wszystkim na sprzedaż albumów, podobnie jak umieszczenie 5 utworów w pierwszej setce brytyjskiej listy przebojów.
archiwum
Era sprzedaży cyfrowej ma to do siebie, że certyfikaty BPI zdobywają utwory, które...nigdy nie były singlami. Nie wiem, ile było takich przypadków w historii, ale na pewno należy do nich Stairway to Heaven Led Zeppelin. Legendarna ballada dopiero jesienią 2007 r. pojawiła się na 37 miejscu brytyjskich notowań w związku z zapowiadaną reaktywacją grupy na koncert w O2 Arena. Dziesięć lat wcześniej przy okazji wydania płyty BBC Sessions na 21 miejscu pojawiło się Whole Lotta Love, jednak na razie nie stało się srebrnym singlem (miał taki status m.in. w Niemczech, gdzie trafił na prowadzenie notowań).
Album, z którego pochodzi Stairway - Led Zeppelin 4, zwany również Four Symbols z 1971 r. (2 tygodnie na szczycie listy sprzedaży, 77 tygodni w top 75) sprzedał się najlepiej ze wszystkich wydawnictw kwartetu. W 2007 r. stał się sześciokrotną platyną. Ogółem 11 jego płyt zdobył przynajmniej platynowy status, 3 - złote, a 4 - srebrny. Podwójną platyną pokryły się: eponimiczny debiut (6 miejsce w 1969, 79 tygodni w top 75) Physical Graffiti (1 miejsce w 1975), Remasters (10 miejsce w 1990, 45 tygodni w top 75) i Mothership (4 pozycja w 2007). Wśród platyn znalazły się klasyczne już płytowe numery jeden: Led Zeppelin II z 1969 (138 tygodni w top 75) i III (miesiąc na szczycie w 1970) oraz The Houses of the Holy z kontrowersyjną okładką (1 miejsce przez 14 dni w 1973) oraz mniej kultowe: Presence (szczyt na wiosnę 1976), The Song Remains the Same (taki sam sukces ponad pół roku później), In Through the Out Door (2 tyg. "panowania" w 1979), The Very Best Of: Early Days and Latter Days (11 w 2003). Mistrzowie hard rocka mają też osiągnięcia na froncie DVD: Led Zeppelin z 2003 i The Song Remains the Same z 2007 osiągnęły status pięciokrotnie platynowych.
Popularność Limp Bizkit po latach mnie zadziwia, a jeszcze bardziej to, że...sam w swoim czasie widziałem w nich nową jakość w muzyce, chociaż trochę na zasadzie "może coś w tym jest, a z dwojga złego lepsze to, niż cukierkowy pop". Zmasowana promocja jest w stanie naprawdę zdziałać cuda. Pięć ich albumów z rzędu - od Three Dollar Bill, Y'all$ z 1997 do notowanego dopiero na 78 miejscu Greatest Hitz z 2005 zdobyło przynajmniej złoty status. Największym sukcesem, także w Polsce była poczwórnie platynowa płyta Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water z 2000 (tydzień na szczycie, 48 tygodni w top 75), platynowy status zdobyło również Significant Other (10 lokata w 1999).
Ekipa Freda Dursta zaznaczyła swoją pozycję również na listach singli. Pomogła im w tym obecność na ścieżce do filmu Mission: Impossible 2. Dzięki temu utwór Take a Look Around w 2000 stał się srebrnym singlem i dotarł do 3 miejsca UK Charts. Po takim przygotowaniu łatwiej było zimą 2001 wejść na szczyt i zdobyć złoty status Rollin', co było pretekstem do napisania tej notki. Ograny przez polskie stacje cover Behind Blue Eyes z 2003 r. (pamiętne pojedynki z The Rasmus, No Doubt i Evanescence na Popliście RMF) był ostatnim utworem kapeli w brytyjskim top 40. O tym, jak mało wtedy miało wspólnego polskie playlisty ze światowymi trendami, niech świadczy fakt, że przeróbka The Who wylądowała na Wyspach o dwa miejsca wyżej niż odświeżone przez No Doubt It's My Life Talk Talk...
Ekipa Freda Dursta zaznaczyła swoją pozycję również na listach singli. Pomogła im w tym obecność na ścieżce do filmu Mission: Impossible 2. Dzięki temu utwór Take a Look Around w 2000 stał się srebrnym singlem i dotarł do 3 miejsca UK Charts. Po takim przygotowaniu łatwiej było zimą 2001 wejść na szczyt i zdobyć złoty status Rollin', co było pretekstem do napisania tej notki. Ograny przez polskie stacje cover Behind Blue Eyes z 2003 r. (pamiętne pojedynki z The Rasmus, No Doubt i Evanescence na Popliście RMF) był ostatnim utworem kapeli w brytyjskim top 40. O tym, jak mało wtedy miało wspólnego polskie playlisty ze światowymi trendami, niech świadczy fakt, że przeróbka The Who wylądowała na Wyspach o dwa miejsca wyżej niż odświeżone przez No Doubt It's My Life Talk Talk...
Moje licealne czasy to nie tylko okres, w którym pojawiło się jeszcze całkiem sporo gitarowych przebojów, ale także przyspieszenie ekspansji r&b na Europę. Kaganek oświaty nieśli często cokolwiek przypadkowi wykonawcy, np. trzynastoletnia wtedy JoJo (właśc. Joanna Noëlle Blagden Levesque). Dziwnym zbiegiem okoliczności dwa jej znane również w Polsce przeboje stały się srebrnymi singlami na Wyspach akurat jesienią 2013 r. Na pierwszy ogień poszło Too Little Too Late (4 miejsce w 2007). Po uzyskaniu pełnoletności JoJo nie straciła kontaktu z muzyką, obecnie bliżej jej do electro, ale z wyróżnień pewnie się ucieszyła :)
Jak pamiętają czytelnicy poprzedniego odcinka wciąż nabywców w Wlk. Brytanii zdobywają również single wielkiego ambasadora dancehallu - Seana Paula. Akurat 13 IX przyszła pora na kawałek, który służył moim internackim kolegom jako budzik, kiedy znudziło im się Open Your Eyes Guano Apes, czyli Get Busy :) (4 lokata w 2003) Jak to bywa z różnej maści raperami Sean Henriques osiągnął największe sukcesy (pierwsze miejsca za Kanałem La Manche) na featuringach - u Blu Cantrell w Breathe (lato 2003, złoto) i z The Saturdays w What About Love (wiosna 2013, srebro). Z jego solowych dokonań najlepiej sprzedał się już po znacznej elektronizacji brzmienia singiel She Doesn't Mind (2 miejsce w 2012, złoto), a srebrnym oprócz Got 2 Luv Ya i Get Busy jest We Be Burnin' (2 lokata w 2005, czy tylko ja słyszę w tekście "Polska"? :). Nieco dziwi niescertyfikowanie Baby Boy z Beyonce (też swego czasu wicelidera zestawienia). Jeśli chodzi o płyty długogrające, będące przepustką Jamajczyka do sławy Dutty Rock jest obecnie podwójną platyną (2 miejsce w 2003, 45 tygodni w top 75), a The Trinity (11 miejsce w 2005) - złotem. Sean Paul jest więc od wielu lat zdecydowanie "singlowcem".
To jeszcze nie koniec R&B na dziś. Akurat zbliża się premiera nowego albumu i kolejna wizyta w Polsce Kelis, tymczasem 13 IX 2013 w jej ręce wpadł trzeci solowy srebrny singiel w UK. 200-tysięczny nakład osiągnęło Trick Me (2 miejsce w 2004). Największym jej sukcesem jest singiel, którym szczęśliwym zbiegiem okoliczności posiadam :), czyli "złote" Bounce Calvina Harrisa (singlowy nr 2 latem 2011). Pozostałe srebrne single pani Rogers to Milkshake (2 miejsce zimą 2004) i dość ironicznie nazwane jak na house'owy numer Acapella (5 pozycja w 2010). Co do płyt - platynową jest Tasty (11 miejsce w 2004, 42 tygodnie w top 75), złotą - Kaleidoscope (43 lokata w 2000), a srebrną - Kelis Was There (41 w 2006). Artystka na pewno bardziej dba teraz o jakość niż ilość, ale jak widać poprzeczka dla Food nie wisi zbyt wysoko :)
rozmaitości
Jeszcze więcej R&B! :)
złota płyta - soundtrack do filmu Dreamgirls (2006) z piosenkami wykonywanymi przez Beyonce (Listen), Jennifer Hudson, Jamiego Foxxa i Eddiego Murphy'ego
złota płyta - Sinatra/Buble/Bennett My Kind of Music (luty 2012) Tak się składa, że niskobudżetowa składanka to na razie ostatni ślad po dwóch sławnych "croonerach" na liście nagród BPI. Tony Bennett gościł na szczycie listy singli już w 1955 (!) z nagraniem A Stranger in Paradise, jednak światowej publice przypomniały o nim dopiero dwie płyty z duetami z młodszymi wykonawcami - Duets II z udziałem m.in. Mariah Carey, Lady Gagi, Amy Winehouse, Arethy Franklin i Norah Jones (5 miejsce w 2011) pokryła się złotem, jej poprzedniczka Duets: An American Classic (15 w 2008), podobnie jak The Essential Tony Bennett (49 w 1998) - srebrem.
Dla Franka Sinatry to już 28 album scertyfikowany w Wielkiej Brytanii. Największym sukcesem pozostaje 5-ciokrotnie platynowe My Way: The Best of Frank Sinatra z 1997 (tylko 7 miejsce, ale aż 138 tygodni w top 75!) Platynowy status osiągnęły również: Portrait of Sinatra (dwa tygodnie na szczycie wiosną 1977), New York, New York: His Greatest Hits (13 pozycja w 1986) i Duets (5 lokata w 1993), na której zaśpiewał m.in. z...Bennettem i to właśnie swoje sztandarowe New York, New York (można było na niej usłyszeć również m.in. A. Franklin, Barbrę Streisand, Julio Iglesiasa i Bono). Jak na ironię The Platinum Collection legendarnego wykonawcy (11 miejsce w 2004) to na razie tylko srebrna płyta... Przed wprowadzeniem certyfikatów miał on trzy singlowe numery jeden: Three Coins in a Fountain w 1954, Strangers in the Night w 1966 oraz Somethin' Stupid w duecie z córką Nancy w 1967, a także trzy płytowe: Songs for Swingin' Lovers w 1956, This Is Sinatra! w 1957 oraz A Swingin' Affair! w 1957.
W następnym odcinku - zdecydowanie mniej R&B, a więcej rocka :)
Jak pamiętają czytelnicy poprzedniego odcinka wciąż nabywców w Wlk. Brytanii zdobywają również single wielkiego ambasadora dancehallu - Seana Paula. Akurat 13 IX przyszła pora na kawałek, który służył moim internackim kolegom jako budzik, kiedy znudziło im się Open Your Eyes Guano Apes, czyli Get Busy :) (4 lokata w 2003) Jak to bywa z różnej maści raperami Sean Henriques osiągnął największe sukcesy (pierwsze miejsca za Kanałem La Manche) na featuringach - u Blu Cantrell w Breathe (lato 2003, złoto) i z The Saturdays w What About Love (wiosna 2013, srebro). Z jego solowych dokonań najlepiej sprzedał się już po znacznej elektronizacji brzmienia singiel She Doesn't Mind (2 miejsce w 2012, złoto), a srebrnym oprócz Got 2 Luv Ya i Get Busy jest We Be Burnin' (2 lokata w 2005, czy tylko ja słyszę w tekście "Polska"? :). Nieco dziwi niescertyfikowanie Baby Boy z Beyonce (też swego czasu wicelidera zestawienia). Jeśli chodzi o płyty długogrające, będące przepustką Jamajczyka do sławy Dutty Rock jest obecnie podwójną platyną (2 miejsce w 2003, 45 tygodni w top 75), a The Trinity (11 miejsce w 2005) - złotem. Sean Paul jest więc od wielu lat zdecydowanie "singlowcem".
To jeszcze nie koniec R&B na dziś. Akurat zbliża się premiera nowego albumu i kolejna wizyta w Polsce Kelis, tymczasem 13 IX 2013 w jej ręce wpadł trzeci solowy srebrny singiel w UK. 200-tysięczny nakład osiągnęło Trick Me (2 miejsce w 2004). Największym jej sukcesem jest singiel, którym szczęśliwym zbiegiem okoliczności posiadam :), czyli "złote" Bounce Calvina Harrisa (singlowy nr 2 latem 2011). Pozostałe srebrne single pani Rogers to Milkshake (2 miejsce zimą 2004) i dość ironicznie nazwane jak na house'owy numer Acapella (5 pozycja w 2010). Co do płyt - platynową jest Tasty (11 miejsce w 2004, 42 tygodnie w top 75), złotą - Kaleidoscope (43 lokata w 2000), a srebrną - Kelis Was There (41 w 2006). Artystka na pewno bardziej dba teraz o jakość niż ilość, ale jak widać poprzeczka dla Food nie wisi zbyt wysoko :)
rozmaitości
Jeszcze więcej R&B! :)
złota płyta - soundtrack do filmu Dreamgirls (2006) z piosenkami wykonywanymi przez Beyonce (Listen), Jennifer Hudson, Jamiego Foxxa i Eddiego Murphy'ego
złota płyta - Sinatra/Buble/Bennett My Kind of Music (luty 2012) Tak się składa, że niskobudżetowa składanka to na razie ostatni ślad po dwóch sławnych "croonerach" na liście nagród BPI. Tony Bennett gościł na szczycie listy singli już w 1955 (!) z nagraniem A Stranger in Paradise, jednak światowej publice przypomniały o nim dopiero dwie płyty z duetami z młodszymi wykonawcami - Duets II z udziałem m.in. Mariah Carey, Lady Gagi, Amy Winehouse, Arethy Franklin i Norah Jones (5 miejsce w 2011) pokryła się złotem, jej poprzedniczka Duets: An American Classic (15 w 2008), podobnie jak The Essential Tony Bennett (49 w 1998) - srebrem.
Dla Franka Sinatry to już 28 album scertyfikowany w Wielkiej Brytanii. Największym sukcesem pozostaje 5-ciokrotnie platynowe My Way: The Best of Frank Sinatra z 1997 (tylko 7 miejsce, ale aż 138 tygodni w top 75!) Platynowy status osiągnęły również: Portrait of Sinatra (dwa tygodnie na szczycie wiosną 1977), New York, New York: His Greatest Hits (13 pozycja w 1986) i Duets (5 lokata w 1993), na której zaśpiewał m.in. z...Bennettem i to właśnie swoje sztandarowe New York, New York (można było na niej usłyszeć również m.in. A. Franklin, Barbrę Streisand, Julio Iglesiasa i Bono). Jak na ironię The Platinum Collection legendarnego wykonawcy (11 miejsce w 2004) to na razie tylko srebrna płyta... Przed wprowadzeniem certyfikatów miał on trzy singlowe numery jeden: Three Coins in a Fountain w 1954, Strangers in the Night w 1966 oraz Somethin' Stupid w duecie z córką Nancy w 1967, a także trzy płytowe: Songs for Swingin' Lovers w 1956, This Is Sinatra! w 1957 oraz A Swingin' Affair! w 1957.
W następnym odcinku - zdecydowanie mniej R&B, a więcej rocka :)
platynowy singiel od 16.09.2013
No comments:
Post a Comment