Tygodnik nr 1/2018

Piosenka tygodnia

Witajcie w Nowym Roku! Proponowany przeze mnie dziś utwór jest wyjątkowo krótki, jak na tę rubrykę, więc opis też będzie krótki.

Brytyjski zespół indie-rockowy Spector w styczniu wyda EP Ex-Directory, a promuje ją utrzymany w klimatach punkującej nowej fali utwór Untitled in D. Oby jak najszybciej ukazała się cała płyta. Wygląda na to, że londyńskie marudy zabierają się do koncertowania, więc pewnie pojawią się też kolejne newsy o nagraniach.

Płyta tygodnia

Nie spieszyłem się do sprawdzenia nowego, czwartego już wydawnictwa perkusisty WhoMadeWho Tomasa Barfoda, ponieważ pomieszał mi się z Thomasem Dybdahlem. Nie ujmując nic Norwegowi, to inna, trochę nudniejsza ;) nisza. Duńczykowi dużo bliżej np. do chwalonego tu niedawno Lindstroma. Celem wydanej 3 listopada Palomy było chyba nagranie materiału bardziej do słuchania w domu, niż na parkiet, remikserzy w końcu też chcą mieć z czego żyć. Trudno wybrać jeden szczególnie dobry track - może Things That Matter z udziałem wokalistki The Raveonettes i (jak mniemam) jej siostry? O formę WhoMadeWho raczej też możemy być spokojni, na razie cieszmy się singlem Dynasty.

Piosenka retro tygodnia

Tydzień temu obiecałem, że zdradzę, jaki przebój Chicago Albert Hammond napisał wspólnie z Diane Warren. Pewnie nikt nie czekał na rozwiązanie zagadki...ponieważ w Polsce to nie był zbyt znany utwór. W maju 1988 r. mieliśmy zapewne poważniejsze problemy niż śledzenie listy Billboardu, a tam I Don't Wanna Live Without Your Love dotarło do 3 miejsca jako zwiastun krążka 19 (a kolejny singiel Look Awayzaszedł na sam szczyt). Grupa była wtedy już głównie maszynką do wypuszczania pompatycznych ballad pozbawioną dawnych jazz-rockowych naleciałości, jakie znamy choćby z If You Leave Me Now, co cieszyło stacje radiowe, ale niektórzy fani nie mogli jej tego darować. Zapewne dlatego panowie dopiero w 2016 r. zostali przyjęci do Rock'n'Roll Hall of Fame. Co ciekawe, pod koniec dekady zwanej złotą nie śpiewał już z nimi Peter Cetera, który solo wykonywał bardzo podobny repertuar, co w czasach Hard to Say I'm Sorry, w ucieczce chodziło więc pewnie tylko o wyższe tantiemy :) Miejsce za mikrofonem przejął Bill Champlin, którego można wokalnie pomylić i z Ceterą, i z Paulem Youngiem. Nawet wtedy nie była to zbyt modna stylistyka, ale chyba nie tylko mi się wydaje, że melodie bronią się do dziś, skoro prezentowany niżej utwór znalazł się w głośnym (choć słabo ocenianym) filmie Netflixa Death Note.

Bonusowa piosenka retro tygodnia

BPI i RIAA podczas przerwy świątecznej zapadły w sen zimowy. Trudno powiedzieć, co działo się w dziedzinie certyfikatów (może przyszedł czas na brytyjską platynę dla Merry Christmas Everyone?), powrócę więc do jednej z nagród, które w 2017 roku przyniosły mi największą radość. Działo się to 22 września, a chodzi o złoty singiel dla You're Woman White Town. Oczywiście w Wielkiej Brytanii.