aktualności
To był prawdziwy dzień Drake'a. Kanadyjski raper otrzymał platynowy singiel za Hold On We're Going Home nagranym z grupą Majid Jordan (4 miejsce latem 2013), który tym samym przypieczętował swój status jego największego solowego hitu na tych wyspach. Srebrem pokrył się za to jego pierwszy notowany w tym kraju singiel - Forever, w którym towarzyszą mu sami supergwiazdorzy Kanye West, Lil' Wayne i Eminem (dopiero 42 miejsce w 2009, ale przy 12 tygodniach w top 75 to już wystarczy na ok. 200 tys. nabywców). Aubrey Graham ma więc w tej chwili po jednym singlowym certyfikacie w każdym kolorze, nie licząc featuringów, a w tej roli jeszcze o nim usłyszymy. Złotem pokrył się amerykański przebój lata według Billboardu - Fancy Iggy Azalea i Charli XCX (5 miejsce wiosną, ale już ponad pół roku w top 75) oraz debiutancka imienna płyta innych Australijczyków - 5 Seconds of Summer (numer 2 latem).
Srebrny status uzyskały dwa single z kręgu muzyki tanecznej - Touch młodego Londyńczyka Lewisa Jankela (krewny tego od cymbałów z Pana Tadeusza?), czyli Shift K3Y (3 miejsce wiosną) i Wasted holenderskiego weterana komercyjnego trance Tiesto, w którym zaśpiewał miło przeze mnie pamiętany ze Spectrum Zedda Matthew Koma (również 3, ale już na progu lata). To już czwarty srebrny singiel Tijsa Verwesta po Adagio for Strings (37 w 2005), C'mon (Catch 'Em by Surprise) z Diplo i Bustą Rhymesem (13 w 2011) i Red Lights (6 wczesną wiosną 2014), ale chyba pierwszy z realnymi szansami na złoto, chociaż w mój gust trafił tylko frywolny teledysk... Po raz kolejny na liście nagród BPI pojawili się Imagine Dragons (srebrny singiel za niegdysiejszy numer jeden RT Listy, It's Time - 23 w 2013). No i czym byłby kolejny tydzień bez certyfikatu dla Sama Smitha? Tym razem padło na nie byle co, bo platynę za album In the Lonely Hour.
zaszłości
1 VIII po raz piąty platyną pokrył się album-symbol mody na nu metal: Hybrid Theory Linkin Park (4 pozycja na UK Charts, 88 tyg. w top 75 od stycznia 2001). Za to po raz pierwszy certyfikat jednego dnia otrzymały dwa zespoły ze słowem Seconds w nazwie, ten drugi to oczywiście 30 Seconds to Mars ze srebrnym singlem za The Kill (Rebirth) (28 w 2007). Jak widać, był to dobry tydzień dla singli, które w okresie szczytowej popularności nie doszły nawet do brytyjskiego Top 20.
Przede wszystkim jednak tego dnia drugi singiel w historii brytyjskiej fonografii po Happy P. Williamsa osiągnął status potrójnie platynowego. Ponownie była to amerykańska produkcja - konkretnie Believe Cher (7 tygodni na szczycie w drugiej połowie 1998). Pochodzi ona z podwójnie platynowego albumu pod tym samym tytułem (7 miejsce jesienią 1998, 44 tyg. w top 75), podobnie jak srebrny singiel Strong Enough (5 wczesną wiosną 1999, obrzydzone przez RMF All or Nothing dotarło do 12). Na fali tego sukcesu złotem pokryła się także płyta Living Proof, która w swoim czasie mogła wydawać się megaporażką (46 w 2001, mimo że singiel The Music's No Good Without You dotarł do 8!). Oczywiście skorzystały też na tym składanki: podwójnie platynowe Greatest Hits (7 w 1999) i złote The Very Best Of (17 w 2003) oraz platynowe wideo: Live in Concert (1999) i The Farewell Tour (2003).
Największym przebojem weteranki na UK Charts aż do lat 90-ych była jej wersja Bang Bang -My Baby Shot Me Down (3 wiosną 1966), którą z czasem zupełnie przyćmiło wykonanie Nancy Sinatra. Później była żona Sonny'ego Bono zaliczyła dwa numery jeden: "złoty" cover The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss) (5 tygodni na szczycie wiosną 1991) oraz "srebrny" Love Can Build a Bridge zaśpiewany z Chrissie Hynde, Neneh Cherry i Erickiem Claptonem (szczyt wiosną 1995). On również w oryginale był wykonywany przez kogoś innego (siostrzany duet country The Judds), a nagrano go na potrzeby akcji pomocy dzieciom z Rwandy. W momencie lansowania pierwszego hitu z użyciem Auto-Tune Cher miała już tez potrójną platynę za Love Hurts (szczyt latem 1991, 51 tyg. w top 75) i Cher's Greatest Hits: 1965-1992 (7 tygodni na szczycie na koniec 1992), platynę za Heart of Stone (7 w 1989, 82 tyg. w top 75) oraz złoto za Cher (26 w 1988, jej pierwszy krążek w Top 75 po 22 latach przerwy!) i It's a Man's World (10 w 1995).
Kolejny odcinek spóźnionej singlowej apoteozy gwiazd młodego soft rocka to srebrny singiel dla Wires Athlete (4 lokata zimą 2005). Zespół miał także dwie platynowe płyty: Vehicles and Animals (19 w 2003) i Tourist (szczyt zimą 2005) oraz złotą Beyond The Neighbourhood (5 jesienią 2007). Niestety superprzebojowy Superhuman Touch (71 w 2009) z płyty Black Swan (18 miejsce) przeszedł zupełnie bez echa, nie wierzę też w certyfikat dla Half Light (16 w 2005)...
Chyba najbardziej znany muzyk rodem z Gujany, Eddy Grant, jest znany w Polsce przede wszystkim z dwóch utworów: złotego singla I Don't Wanna Dance (3 tygodnie na prowadzeniu jesienią 1982) i niecertyfikowanego Gimme Hope Jo'anna (7 w 1988). W jego drugiej ojczyźnie srebrnymi singlami były jeszcze: Electric Avenue (2 zimą 1983) i Do You Feel My Love (8 w 1980). Wywindowały one do poziomu platyny The Greatest Hits (3 pozycja wiosną 2001), a wcześniej złota - All the Hits (23 w 1984), a srebra - Walking on Sunshine (The Very Best of Eddy Grant) (20 w 1989), ostatnio zaś - The Very Best of Eddy Grant - Road to Reparation (14 w 2008). Taki sam status ze studyjnych krążków gwiazdy reggae zdobył jedynie Killer on the Rampage (7 w 1982).
zaszłości
1 VIII po raz piąty platyną pokrył się album-symbol mody na nu metal: Hybrid Theory Linkin Park (4 pozycja na UK Charts, 88 tyg. w top 75 od stycznia 2001). Za to po raz pierwszy certyfikat jednego dnia otrzymały dwa zespoły ze słowem Seconds w nazwie, ten drugi to oczywiście 30 Seconds to Mars ze srebrnym singlem za The Kill (Rebirth) (28 w 2007). Jak widać, był to dobry tydzień dla singli, które w okresie szczytowej popularności nie doszły nawet do brytyjskiego Top 20.
Przede wszystkim jednak tego dnia drugi singiel w historii brytyjskiej fonografii po Happy P. Williamsa osiągnął status potrójnie platynowego. Ponownie była to amerykańska produkcja - konkretnie Believe Cher (7 tygodni na szczycie w drugiej połowie 1998). Pochodzi ona z podwójnie platynowego albumu pod tym samym tytułem (7 miejsce jesienią 1998, 44 tyg. w top 75), podobnie jak srebrny singiel Strong Enough (5 wczesną wiosną 1999, obrzydzone przez RMF All or Nothing dotarło do 12). Na fali tego sukcesu złotem pokryła się także płyta Living Proof, która w swoim czasie mogła wydawać się megaporażką (46 w 2001, mimo że singiel The Music's No Good Without You dotarł do 8!). Oczywiście skorzystały też na tym składanki: podwójnie platynowe Greatest Hits (7 w 1999) i złote The Very Best Of (17 w 2003) oraz platynowe wideo: Live in Concert (1999) i The Farewell Tour (2003).
Największym przebojem weteranki na UK Charts aż do lat 90-ych była jej wersja Bang Bang -My Baby Shot Me Down (3 wiosną 1966), którą z czasem zupełnie przyćmiło wykonanie Nancy Sinatra. Później była żona Sonny'ego Bono zaliczyła dwa numery jeden: "złoty" cover The Shoop Shoop Song (It's in His Kiss) (5 tygodni na szczycie wiosną 1991) oraz "srebrny" Love Can Build a Bridge zaśpiewany z Chrissie Hynde, Neneh Cherry i Erickiem Claptonem (szczyt wiosną 1995). On również w oryginale był wykonywany przez kogoś innego (siostrzany duet country The Judds), a nagrano go na potrzeby akcji pomocy dzieciom z Rwandy. W momencie lansowania pierwszego hitu z użyciem Auto-Tune Cher miała już tez potrójną platynę za Love Hurts (szczyt latem 1991, 51 tyg. w top 75) i Cher's Greatest Hits: 1965-1992 (7 tygodni na szczycie na koniec 1992), platynę za Heart of Stone (7 w 1989, 82 tyg. w top 75) oraz złoto za Cher (26 w 1988, jej pierwszy krążek w Top 75 po 22 latach przerwy!) i It's a Man's World (10 w 1995).
Kolejny odcinek spóźnionej singlowej apoteozy gwiazd młodego soft rocka to srebrny singiel dla Wires Athlete (4 lokata zimą 2005). Zespół miał także dwie platynowe płyty: Vehicles and Animals (19 w 2003) i Tourist (szczyt zimą 2005) oraz złotą Beyond The Neighbourhood (5 jesienią 2007). Niestety superprzebojowy Superhuman Touch (71 w 2009) z płyty Black Swan (18 miejsce) przeszedł zupełnie bez echa, nie wierzę też w certyfikat dla Half Light (16 w 2005)...
Chyba najbardziej znany muzyk rodem z Gujany, Eddy Grant, jest znany w Polsce przede wszystkim z dwóch utworów: złotego singla I Don't Wanna Dance (3 tygodnie na prowadzeniu jesienią 1982) i niecertyfikowanego Gimme Hope Jo'anna (7 w 1988). W jego drugiej ojczyźnie srebrnymi singlami były jeszcze: Electric Avenue (2 zimą 1983) i Do You Feel My Love (8 w 1980). Wywindowały one do poziomu platyny The Greatest Hits (3 pozycja wiosną 2001), a wcześniej złota - All the Hits (23 w 1984), a srebra - Walking on Sunshine (The Very Best of Eddy Grant) (20 w 1989), ostatnio zaś - The Very Best of Eddy Grant - Road to Reparation (14 w 2008). Taki sam status ze studyjnych krążków gwiazdy reggae zdobył jedynie Killer on the Rampage (7 w 1982).
rozmaitości:
- kujemy żelazo, póki gorące: platynowa płyta dla składanki Now That's What I Call Music! 88
- kujemy żelazo, póki gorące: platynowa płyta dla składanki Now That's What I Call Music! 88
- złota płyta dla składanki Just Great Songs z maja 2014 (szczegóły w odc. 46)
- dalszy ciąg mani, czyli srebrna płyta dla Disney Sing-Along - Frozen z czerwca 2014
W następnym odcinku: mnóstwo składanek, kilka pokaźnych laurów dla hitów tego roku oraz hit dzieciństwa z programu "Zostań gwiazdą". W sumie nudnawo, ale wpadnijcie :)
.jpg)
W następnym odcinku: mnóstwo składanek, kilka pokaźnych laurów dla hitów tego roku oraz hit dzieciństwa z programu "Zostań gwiazdą". W sumie nudnawo, ale wpadnijcie :)
No comments:
Post a Comment