Wielka Brytania - złoto, srebro, platyna #3 (30.08. 2013)

aktualności

Chyba największą zwyciężczynią tygodnia była Ellie Goulding, która znajdowała się wówczas w samym centrum swojej transformacji z wokalistki bliskiej alternatywie w gwiazdę pop. Odebrała wówczas dwa certyfikaty: złoty singiel za I Need Your Love z Calvinem Harrisem (4 miejsce wiosną 2013, pół roku w top 75, czy tylko mi się wydaje, że refren został ściągnięty z Glad You Came The Wanted?) i srebrny za wtedy aktualny singlowy brytyjski numer 1 - Burn promujące reedycję drugiej płyty artystki pt. Halcyon Days. Od tego czasu wpadła w orbitę BPI jeszcze siedmiokrotnie!

Trwała również dobra passa Bastille. Ich debiut Bad Blood pokrył się platyną, co jak wiadomo w Wielkiej Brytanii zdarza się coraz rzadziej, choć i tak częściej niż w USA. W tym wypadku również zbliżała się reedycja, która przyniosła komercyjne owoce - zarówno singlowe, jak i płytowe.

Przebieg kariery Robina Thicke pokazuje, że wylansowanie hitu zbyt mocno czerpiącego z osobowości jego producenta może okazać się przekleństwem. Nagrane z raperem T.I. i Pharrellem Williamsem Blurred Lines w Wielkiej Brytanii było podwójnie platynowym singlem (w USA - sześciokrotnie), spędziło 5 tyg. na szczycie i 48 w top 75, jednak nie przełożyło się to na zainteresowanie ani wcześniejszymi nagraniami piosenkarza, ani jego kolejnymi małymi płytkami. Skorzystał jedynie macierzysty album pod tym samym tytułem (1 miejsce, ale tylko 17 tygodni w Top 75), który 30 VIII pokrył się srebrem (a 27 XII - złotem). Z drugiej strony oczywiście trzy single w brytyjskim Top 20 i trzy płyty w Top 30 to wynik, którego niektórzy mogliby pozazdrościć...

Inny letni płytowy numer jeden - Long Way Down fortepianowego balladzisty Toma Odella uzyskał 30 VIII status złotego. To na razie kres jego osiągnięć. Płyta spędziła 38 tygodni w Top 75, po czym wypadła z setki, więc pewnie na platynę trzeba będzie poczekać. Młodego wykonawcę czekał jeszcze w 2013 relatywnie rzadki w gatunku singer-songwriter sukces singlowy.

Srebrnym singlem został najlepszy utwór wszech czasów, czyli Baba O...Best Song Ever One Direction (2 miejsce na liście singli w sierpniu, 24 tygodnie w top 75). Wydawałoby się, że tak rozpoznawalny zespół powinien w swojej kolekcji kilka "million sellers", jednak w swojej ojczyźnie muszę jeszcze poczekać na choćby jeden. Co nie zmienia faktu, że w ostatnim "sezonie zimowym" gościli w rubryce certyfikatów prawie co tydzień...

Ostatni tydzień sierpnia przyniósł również albumowy pojedynek sprzedażowy dwóch czołowych amerykańskich raperów. Zarówno Magna Charta Holy Grail Jaya Z, jak i Yeezus Kanye'go Westa wdarły się w UK na szczyt notowań, jednak jak na razie tylko ten pierwszy osiągnął status złotego, niepohamowane ego Karda..., Westa musi zadowolić się srebrem (czy w ogóle raczył zwrócić na to uwagę?) Można oczywiście zrzucić to na karb ogólnego spadku sprzedaży longplayów, to jednak porażka. The College Dropout (2004, 12 pozycja na liście) i Late Registration (2005, 2 miejsce) to podwójne platyny, Graduation (pierwszy numer jeden rapera jesienią 2007) i nagrane skądinąd z Jayem Z Watch the Throne - platyna, a 808s & Heartbreak (11 pozycja w 2008) i My Beautiful Dark Twisted Fantasy (16 w 2010) - złoto. 

Yeezy ma też na koncie 12 scertyfikowanych singli, z czego połowę w duecie lub na featuringu. Jeden z nich - American Boy Estelle (wiosenny numer 1 w 2008 r.) to jego jedyna singlowa platyna. Z autorskich złotem pokryły się Gold Digger z Jamiem Foxxem (2 miejsce w 2005 r.) i Stronger (2 tygodnie na szczycie latem 2007), a srebrem - Touch the Sky z Lupe Fiasco (6 lokata w 2006), Love Lockdown (8 w 2008), Heartless (10 w 2008) i All of the Lights z Drake'm i Rihanną (15 w 2011). Widać więc dominację singli z czasów Graduation, mimo że pierwsze dziesiątki na Wyspach zdarzało mu się już w czasach Dropoutu. A nie gościł w niej już prawie dwa lata... 

Popularny Hova później cieszył się jeszcze z certyfikatu za singiel dwa razy. Co do longplayów, Holy Grail to już 15. jego krążek z taką nagrodą, mimo że w brytyjskim Top 75 zagościło tylko 13! Z tego tylko 3 w Top 10: właśnie Grail, wspomniane Watch the Throne (3 lokata w 2011, 49 tyg. w top 75) i platynowy Blueprint III (4 miejsce w 2009). Mamy więc do czynienia z rzadką we współczesnym świecie błyskotliwych debiutów powolną wspinaczką na szczyt... Platynowego statusu doczekało też już nagrane z Linkin Park Collision Course (15 miejsce w 2004 r.) i The Black Album (34 w 2007). 

Niedawno BPI ogłosiła Black Sabbath najlepiej sprzedającym się brytyjskim zespołem heavy-metalowym w historii. Ostatnią cegiełką w tytule Ozzy'ego Osbourne'a i kolegów była płyta 13, która latem 2013 r. stała się ich pierwszym numerem 1 od czasów Paranoid z 1970 r. Obydwa te albumy posiadają status złotych. Ogółem muzycy z Birmingham mają na koncie sześć takich krążków (w tym za debiutancki eponimiczny album, który spędził 42 tygodnie w brytyjskim top 75) i osiem srebrnych oraz złote wideo za The Last Supper z 1999 r.

archiwum

30 VIII srebrną płytą stał się kolejny historyczny album The Rolling Stones - zawierający w swojej amerykańskiej wersji przebój Paint It, Black Aftermath (1 miejsce przez 2 miesiące w 1966 r.) To już 31 ich scertyfikowana płyta w ojczyźnie (aż 21 posiada złoty status, w tym numery jeden: Sticky Fingers - 5 tyg. na prowadzeniu w 1971, Goat's Head Soup - 2 tyg. na szczycie w 1973, Emotional Rescue - 2 tyg. latem 1980 i Voodoo Lounge - lato 1994, tylko 4 utknęły ze srebrnym). Najlepiej sprzedały się składanki: Forty Licks (2 miejsce w 2002, 45 tygodni w Top 75, potrójna platyna), Hot Rocks 1964–1971 (3 miejsce w 1990, podwójna platyna, dwunastokrotna w USA), Jump Back: The Best of The Rolling Stones 1971-93 (16 pozycja w 1993, podwójna platyna) i Grrr (3 miejsce w 2012, platyna). Ze studyjnych obok wspominanego dwa odcinki temu Exile On Main St platyną jest Let It Bleed (1 miejsce w 1969 r., zawiera m.in. Gimme Shelter, Midnight Rambler, You Can't Always Get What You Want). 

"Największy zespół rock'n'rollowy" ma trochę pecha do moich rankingów, ponieważ nie załapał się jeszcze ani na listę płytowych brytyjskich million-sellers, ani albumów, które spędziły rok w płytowym Top 75 (eponimicznemu debiutowi, który w 1964 r. spędził 3 miesiące na szczycie notowań i poprzedzał krótsze o zaledwie 2 tygodnie panowanie w tym rankingu Rolling Stones Number 2 w 1965, zabrakło tygodnia, składance Rolled Gold z 1975 r. - dwóch tygodni). Również tylko cztery single Stonesów zdobyły status srebrnych: wspomniane Paint It, Black (numer jeden w 1966 r.), Brown Sugar (2 pozycja w 1971), Angie (5 lokata w 1973) i Miss You (3 w 1978). Co ciekawe, wszystkie one zdobyły szczyt w USA. Czyżby jeden z dowodów na większy konserwatyzm amerykańskiej widowni? Na pewno na porażkę glam rocka w tym kraju. Przed wprowadzeniem certyfikatu Stonesi mieli w ojczyźnie 8 singlowych numerów jeden, z których najwięcej czasu na tej pozycji (5 tygodni w 1969) spędziło Honky Tonk Women.

30 VIII 2013 prawie tyle samo scertyfikowanych singli, co Rolling Stones płyt, miała o wiele młodsza Rihanna. Tym trzydziestym było Hate That I Love You w duecie z Ne-Yo (15 miejsce w 2007 r.). Z tej liczby w 8 RiRi wystąpiła tylko na featuringu lub w duecie. Spośród pozostałych 22 w największym nakładzie rozeszło się We Found Love z Calvinem Harrisem (1 miejsce jesienią 2011, 49 tygodni w top 75, podwójna platyna). Platynowy status osiągnęły również: Umbrella (10 tygodni na szczycie w 2007 r., tygodnia zabrakło do Top 75), Rude Boy (2 miejsce w 2010), Only Girl in the World, What's My Name? w duecie z Drake'm (obydwa liderowały jesienią 2010), S&M (3 miejsce w tym samym okresie), Diamonds (szczyt w 2012, 42 tygodnie w top 75) i Stay (4 miejsce zima 2012, duet z Mikkym Ekko). Jak widać, Barbadosce podobnie jak Goulding posłużyło "uklubowienie" brzmienia, nawet jeśli nie wszystkie jej ostatnie bestsellery reprezentują ten nurt.

Reszta dorobku to 8 złotych (Unfaithful - 2 latem 2006, Don't Stop the Music - 4 na przełomie 2007 i 2008, Take a Bow - 2 tygodnie na szczycie latem 2008, Disturbia - 3 latem 2008, Russian Roulette - 2 na koniec 2009, Where Have You Been - 6 w 2012) i 6 srebrnych singli (Pon de Replay - 2 jesienią 2005, SOS - 2 wiosną 2006, Shut Up and Drive - 5 w 2007, Te Amo - 14 w 2010, California King Bed - 8 w 2011, Cheers (Drink to That) - 15 w 2011, You Da One - 16 w 2011). Ciekawe, czy moje ulubione We Ride ma jakieś szanse? 17 lokata w 2006 i 5 tygodni na liście to niewiele, ale w następnych odcinkach poznamy srebrne single, których nawet przez tydzień nie było w setce...

W przypadku albumów Rihanny wystąpiła podobna progresja. Debiutanckie Music of the Sun to tylko 45 miejsce w 2005 r. i złota płyta, A Girl Like Me - 5 pozycja w 2006 i podwójna platyna, Good Girl Gone Bad - 1 miejsce w 2007, aż 128 tygodni w top 75 (w tym reedycja) i status sześciokrotnie platynowy. Ten rezultat wyrównało Loud z 2010, na którym można znaleźć większość platynowych singli Robin Moniki Alexander. Jego następca - Talk That Talk z 2011 to już potrójna platyna, Rated R (9 miejsce w 2009) i Unapologetic (2012) - podwójna. Jak na okres dekoniunktury na rynku - imponujące rezultaty.

Neil Diamond to chyba mało znany w Polsce wykonawca, jednak w Wielkiej Brytanii miał nawet kilka platynowych płyt. Więcej na ten temat napiszę w siódmym odcinku cyklu. Na razie odnotujmy takie wyróżnienie za ścieżkę do filmu The Jazz Singer (3 miejsce w 1980 i aż 110 tygodni w top 75).

rozmaitości

składanka Holiday Anthems z lipca 2013 (od Titanium przez Call On Me do 9 PM) - złota płyta

składanka Pop Party 11 z marca 2013 (numer 1 tracklisty - Boomerang Nicole Scherzinger) - złota płyta